به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از بندر آستارا، میراث تاریخی و فرهنگی کشور ما سرشار از توحید، عدالت، مهرورزی، پاکی، زیبایی و هنرمندی است و یکی از برجسته‌ترین میراث تاریخی و فرهنگی ما، عید باستانی نوروز است.
متاسفانه امروز با ماشینی شدن جامعه شاهد کهنه شدن آیین‌های عید نوروز هستیم که انتظار می‌رود مسئولان امر در این زمینه با برنامه‌ریزی های کارشناسی شده مانع از کم رنگ شدن سنت‌هایی که با فرهنگ ما آمیخته شده؛ شوند، در این نوشتار به برخی آیین‌ها و سنت‌هایی که در آستارا در حال کهنه شدن است، می‌پردازیم.
دستمال آتی:
آیین دستمال آتی از دیگر سنت‌هایی است که در آخرین چهارشنبه سال و توسط نوجوانان و جوانان انجام می‌گیرد، در این رسم نوجوانان و جوانان با دستمال‌های کوچک جیبی به درب منازل همسایه‌ها، اقوام و آشنایان رفته و با زدن درب منازل و انداختن دستمال در داخل منزل مسکونی فرا رسیدن سال نو را نوید می‌دهند و صاحبان خانه نیز هدیه خود را که پول یا آجیل و شکلات بود را به دستمال بسته و به فرد صاحب دستمال می‌دادند، این سنت در سالیان اخیر به فراموشی سپرده شده و آرام آرام در حال کهنه شدن است.
تکم چی:
تکم‌چی‌ها در آستانه عید نوروز از جمله پیام آوران این عید باستانی هستند، تکم‌چی‌ها که از اردبیل به آستارا می‌آمدند و گاهی تا بندر انزلی و رشت هم می‌رفتند، گونه‌ای نمایش عروسکی آیینی به نام تکم را اجرا می‌کردند و هماهنگ با ترانه‌هایی که در استقبال از نوروز می‌خوانند آن عروسک را با موزونی حرکت می‌دادند، خانواده‌های آستارایی مقدم تکم‌چی‌ها را خوش و مبارک می‌دانستند و در مقابل کارشان به آنان هدیه‌ای می‌دادند این رسم نیز مانند رسم‌های دیگر در حال فراموشی است.
پاشیدن قطرات آب روی صورت اعضای خانواده:
این رسم و سنت صبح روز چهارشنبه آخر سال و بیشتر در روستاهای آستارا و توسط مادر خانواده صورت می‌گرفت مادر خانه با پاشیدن قطرات آب روی صورت اعضای خانواده آنان را از خواب بیدار می‌کرد و یکایک اعضای خانواده بعد از بیدار شدن از خواب به سوی رودخانه رفته و با عبور از رودخانه درد و بلا و مریضی خود را به آب می‌سپردند این سنت نیز مانند دیگر رسوم از یاد رفته و اثری از آن نیست.
دید و بازدید به صورت دست جمعی:
پس ار تحویل سال نو ریش‌سفیدان و بزرگان محلات و روستاهای آستارا به صورت دست جمعی برای تبریک سال نو به منظور دید و بازدید به منزل دوستان، آشنایان، همسایگان و اقوام می‌رفتند و اشخاصی نیز که با هم کدورت و مشکلی داشتند توسط ریش‌سفیدان و بزرگان حل می‌شد این آیین نیز مانند سنن دیگر در این شهرستان کم رنگ شده است.
پایان پیام/
نظر شما