به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از حوزه هنری، صادق اكبری، پژوهشگر علوم اجنماعی اظهار كرد: آیینگی هنرمند شیوه هنرورزی آوینی است و نسل كنونی طالب هنر در مسیر داعیه تعهد اجتماعی و اظهار دغدغه ارزش‌های انسانی و ادای دین به مخاطب، راهی بهتر از آوینی نمی‌یابد؛ چرا كه هنر آوینی معطوف به فطرت انسان است.
وی با بیان اینكه هنر اسلامی فرصتی است كه انسان عظمت خود را در آینه جمال الهی ببیند و این محقق نمی‌شود مگر در همسویی با منظری كه شهید آوینی به هنر داشت تصریح كرد: بنیاد این هنر بر ارزش‌های دینی و به تعبیر عینی‌تر هنر اسلامی‌است. هنری كه بدی نفس انسان را می‌راند و با باورهای اومانیستی كه معرف اصالت مجعول از انسان است و او را در تعارض با خالق خویش قرار می‌دهد، بیگانه است و فرد حتی در ترسیم قرارگاه اومانیستی خود مردد و سرگردان است.
این پژوهشگر ادامه داد: نگاه انسان هنرمند از منظر دین به عنوان راهنمای زندگی انسان، نگاهی متعالی است نگاهی كه انسان را فراتر از ارگانیسمی تحت هدایت و رانش غرایز طبیعی صرف است می‌بیند و در پی آن است كه غرایض با نگاه دین‌مدارانه و اصیل در خدمت كرامت انسان قرار گیرد، كرامتی كه ریشه در جاودانگی خداوند كریم دارد.
اكبری ادامه داد: آنجا كه در ژرفنای كلام آوینی می‌خوانیم كه «آنچه انسان می‌نویسد همیشه تراوشات درونی خود اوست، اما اگر انسان خود را در خدا فانی كند آنگاه این خداست كه در آثار ما جلوه‌گر می‌شود» جلوه‌ای كه برخلاف مكاتب هنری مادی متجسر، راوی حدیث نفس نیست بلكه پرچمدار ارزش‌های دین‌مدار زندگی‌ساز است؛ چرا كه مفاهیم هنر اسلامی عینی و كاربردی و سبب اعتلای روحی انسان در زندگی مادی‌اند.
این پژوهشگر تصریح كرد: آثار دین‌مدار با طبع و رویكرد زندگی‌ساز و با محتوا و مفاهیمی دور از وهم و خیال، سازگار با آفرینش روحی و روانی انسان‌اند و در زندگی واقعی كاربست دارند و بر این اساس در جامعه دینی، ماهیت هنر اسلامی باید متناسب با اقتضائاتی كه دین از جامعه دارد، همراه باشد و آن چیزی را بسازد كه نیازهای حقیقی مخاطب است یعنی حفظ شانیت انسان در تعبیر دین. با این مفهوم كه پیامد و كاركرد هنر در خدمت رستگاری انسان قرار گیرد یعنی بهره‌گیری از قابلیت‌های هنر و ارائه تعریفی سازگار و همسو با ارزش‌های مشروع و سازگار با فطرت انسان كه در خدمت یكسویه غرایز مادی و پست نیست. تعریعی با ماهیت ملكوتی دانست.
وی با بیان اینكه بقای نام آوینی معلول پیمودن راه درست توسط این هنرمند بصیر و صالح است تبیین كرد: این یعنی تولید هنر با تكیه بر ارزش‌ها و حقایق از منظر دینی كه به حق سردمداری این راه متعلق به او است.
اكبری تصریح كرد: طریق هنر كه ارزش‌های دینی و فراسوی زمان و مكان راهنمای آن است هنری ماندگار، بی‌تاریخ انقضاء، به نام هنر اسلامی، هنری كه ژرفنای جان انسان را می‌نوازد، او را به خود می‌شناساند و به احسن‌الحال می‌رساند.
این پژوهشگر هنر اسلامی به شیوه‌ای كه آوینی ارائه می‌كند را آینه‌ای عنوان كرد كه مخاطب خود را در آن می‌بیند و آرمان اوست ادامه داد: چون این هنر شاخصه، عدالت‌جویی، حق‌خواهی، ظلم‌ستیزی، امیدآفرینی و دیگر شاخصه‌های هم تراز كه انسان به حكم فطرت به آن تسلیم است و تعریف گمشده او از خویشتن است و به او كرامت، اخلاق، عبودیت و تعالی می‌بخشد.
اكبری ادامه داد: این گونه هنر در قالب‌های مختلف آن مانا است و از مرزهای جغرافیایی می‌گذرد؛ چرا كه مخاطب او فطرت انسان‌های جویای پیرایش روح از نفسانیات است و با تعبیر رسای آوینی «زبان هنر، زبان قرب و شهود است».
وی تصریح كرد: آیینگی هنرمند شیوه هنرورزی آوینی است. نسل كنونی طالب هنر در مسیر داعیه تعهد اجتماعی و اظهار دغدغه ارزش‌های انسانی و ادای دین به مخاطب نیازمند راهی بهتر از آوینی نمی‌یابد؛ چرا كه هنر آوینی معطوف به فطرت انسان است و خطابی چنین مهم نیازمند معارف غنی دینی است تا مخاطب خود و خویشتن را به سوی معبود حقیقی راهنمون سازد.
پایان پیام/
نظر شما