فروچاله های دشت میناب شاهکار سو مدیریت

خبرگزاری شبستان-هرمزگان؛ شهرستان میناب که زمانی به دلیل آب شیرین و فراوان و پر آبی رود آن به اسم "میان آب" یا میناب معروف بود، حال به دلیل غارت های بی امان آب از دشت این شهر و انتقال آن به مرکز استان باید نام نیناب را بر روی این شهر گذاشت. 

نیناب در گویش مینابی یعنی دیگر آبی نیست و واقعا هم همین طور است؛ دیگر آبی برای مردم این شهر باقی نمانده است.

شهرستان میناب که دیگر بهتر است از آن با همین عنوان نیناب یاد کنیم، با وجود باغات سرسبز و درختان سربه فلک کشیده و آب های روان و گوارا در استان به گلستان مشهوربود که امروز دیگر از این گلستان تنها نامی باقی مانده است.

شهرستان میناب علی رغم بهره مندی از نعمت سد استقلال و خودکفا بودن آب، در زمینه صنعت، کشاورزی و آب آشامیدنی به دلیل عدم کار کارشناسی و سو مدیریت با وجود قرار گرفتن در کنار دریای عمان و خلیج فارس، در تامین آب مورد نیاز مردم در بخش های مختلف  دچار بحران شده است، به گونه ای که در برخی نقاط آن زمزمه جیره بندی آب شرب به گوش می رسد.

آن طور که در بسیاری از محافل مطرح شده؛ گویا بر اساس اساسنامه سد میناب، آب استحصالی آن باید صرفا برای کشاورزی و آشامیدن شهر میناب استفاده شود و در صورت مازاد بودن به شهرهای دیگر انتقال شود.

اما در این راستا برای انتقال آب به بندرعباس و دیگر شهرها تمام قوانین نادیده گرفته می شود و آب سد استقلال میناب را با پمپاژ بالا به صورت تمام وقت به بندرعباس منتقل می کنند تا بلوارها، معابر و پارک های آنجا دچار کم آبی نشوند و همیشه سرسبز بمانند.

این در حالی است که وقتی از خشک شدن باغات میناب و درختان چند صد ساله آن سخن به میان می آید، برخی مسئولان بی درد، گناه این خشک شدن را به گردن مردم میناب می اندازند و حرفشان این است که خودتان باعث این کار شدید.

که در پاسخ باید گفت آری تقصیر مینابی هاست که سال ها با ایثار و نجابت هر چه تمام اجازه می دهند آب سد که دارای ای سی کمتری است و مناسب آشامیدن و کشاورزی است به بندرعباس و دیگر شهرها انتقال داده شود و خود از آب چاه هایی با ای سی فوق العاده بالا که برای سلامتی مضر  بوده و باعث انواع امراض است را استفاده کنند.

چاه هایی که هر روز میزان آب آن کاهش می یابد و شوری آن نیز بیشتر و بیشتر می شود.

هر چه با خود می اندیشم این پرسش به ذهنم می آید که آیا افزایش درصد شورری آب در میناب برای مسئولان مهم است؟ مگر سلامتی مردمان و نابود شدن تمدن چند هزار ساله میناب مهم است؟

گناه مردم میناب چیست که این گونه مظلوم واقع شده اند و از آستانه صبر و نجابتشان سو استفاده می شود؟

و پاسخ را در این می بینم که سرسبز ماندن فضای سبز بندرعباس، قد کشیدن ساختمان ها و آسمانخراش ها و همچنین رونق صنایع غرب مهمتر از زندگی و معیشت کشاورزان و باغداران مینابی است.

با نگاهی مختصر به وضوح مشخص است که در بلوار ها و معابر عمومی میناب از گل و گیاه  خبری نیست و روستاها و توابع میناب برای چند روز دچار قطعی آب می شوند و فرونشست های عظیم  نفس دشت میناب را بریده و بیشتر روستاها را احاطه کرده است و این است که میناب دیگر میناب نیست بلکه نیناب است.

روزگاری در جلگه سرسبز و پر آب میناب مردم برای سپری کردن اوقات فراغت خود به باغات پناه می برد ولی اکنون کسی جرات ندارد در باغات قدم بزند چرا که با وجود فرونشست زمین و ایجاد فروچاله های بزرگ بر اثر شاهکاری مدیریتی هر لحظه امکان خالی شدن زیر پای او را دارد و ممکن است به درون یکی از این فروچاله ها سقوط کند، حال مگر باغی مانده است؟ مگر مسئولان مرکز استان به جز منافع مرکز استان چیزی برایشان مهم بود؟ مگر از بین رفتن زندگی کشاورزان و باغداران میناب برایشان مهم است؟ مگر کسی به فکر است؟ 

ایها الامسئول، شهر میناب در آستانه یک فاجعه زیست محیطی است، شوری آب منابع زیر زمینی به بالاترین حد خود رسیده است...دیو فروچاله بر بیش از 15 روستای این شهرستان سایه افکنده و فرونشست زمین در حال پیشروی به سمت مرکز شهر است.

باغات باصفای میناب نابود شد، باغدارن و کشاورزان به ‌خاک سیاه نشستند، بس است دیگر، اجازه ندهید بیشتر از این به مردم این خطه ظلم شود...بگذارید میناب بیشتر از این نابود نشود.

‌

برای مثال در روستای چلو گاومیشی در شهرستان میناب که با زه های بالای آب و حفر کوچکترین چاله( به اندازه 10 سانتی متر) دسترسی به آب ممکن می شد و حتی جالبتر این که به جهت بالا بودن سطح آب با عبور گاومیش از این روستا آب در مسیر رد پای آنان آب روان می شد امروز با حفر چاه هایی  به عمق ۱۲۰ متر از آب خبری نیست .

نگرانی مردم شهرستان میناب از کم آبی و نبود آب آشامیدنی در برخی از روستاهای اطراف نگاه مسئولان را به عمق چاه های انتقال آب به بندرعباس خیره کرده است.

حفر چاه های متعدد و استخراج بی رویه آب و انتقال آن به بندرعباس و دیگر شهرها یکی از مهمترین عوامل دخیل در نابودی طبیعت و محیط زیست میناب است در حالی که با احداث و راه اندازی آبشیرین کن مشکل تامین آب مورد نیاز شهرستان بندرعباس حل می شود اما انگار تا قطره ای آب در میناب است باید صرف بندرعباس شود.

تصمیم گیران، متولیان، مدیران غارت آب و ظلم بس است بگذارید نیناب دوباره میناب شود.

عباس زائری، معلول نخبه مینابی

پایان پیام/