سمانه عبداله‌پور ،جامعه شناس با اشاره به مصرف مواد مخدر گفت: برخی مصرف‌کنندگان موادمخدر به طور راسخ اعتقاد دارند که من ظرفیتم دست خودم است، با بقیه فرق دارم، با یکی دو بار مصرف که کسی معتاد نمی‌شود یا من می‌توانم هر وقت خواستم مواد را کنار بگذارم در حالیکه همه افراد مثل هم هستند و وقتی در این وادی بیفتند همه گرفتار می‌شوند و نمی‌توانند مواد را کنار بگذارند. ریشه مشکل هم در همین باورهاست پس بايد افراد را آگاه کرد و باورها و عقايد غلط را اصلاح كرد.
وي اظهار داشت: در جامعه ما یک عده افراد خوب، سالم و البته اندک وجود دارند، در مقابل یک گروه آسیب‌دیده و آسیب‌رسان داریم که عده اینها نیز زیاد نیست. در عوض بین این دو گروه، عده بسیار زیادی افراد بلاتکلیف داریم که ممکن است بر اثر نادانی و ندانم کاری به سمت گروه آسیب‌دیده بروند. به همين دليل مهمترين گام براي اجتماعي كردن مبارزه با مواد مخدر اين است كه بايد روي آگاهی افراد جامعه کار شود.
عبداله پور، خانواده را يكي از نهادهای بنیادی جامعه دانست كه افراد بسیاری از امور را از آن یاد می‌گیرند و ادامه داد: پایه‌های اجتماعی شدن و ارتباط با دیگران از این نهاد اجتماعی ریشه می‌گیرد، بنابراین با کارکردها و نقش‌های مختلفی که خانواده دارد، در زندگی اجتماعی انسان نقش مهمی را ایفا می‌کند، در صورتی که نیازهای خانواده اعم از نیازهای جسمانی یا روانی به نحو مطلوب برآورده شود، کانون خانواده در تربیت صحیح فرزندان و انجام کارکردها و نقش‌های خود موفق‌تر خواهد بود و در غیر این صورت یعنی زمانی که نیازهای خانواده حل نشود، خانواده با مشکل روبه‌رو می‌شود.
وي اضافه كرد: یکی از این مشکلات، رسوخ اعتیاد به خانواده و مبتلا شدن جوانان به این بلای خانمانسوز است، به همین دلیل خانواده‌ها باید تمام تلاش خود را در پیشگیری از ابتلای جوانان به اعتیاد داشته باشند و با تربیت صحیح فرزندان، آنان را برای زندگی سالم در جامعه مهیا کنند.
به گفته اين جامعه‌شناس، دولت برای فرهنگسازی در حوزه کاهش مصرف مواد مخدر و روانگردانها بودجه اندکی در اختیار دارد در عين حال ایفای نقش تربیتی خانواده برخلاف دولت نیاز به پول ندارد، به همين دليل ضروريست خانواده‌ها را درگير مبارزه با مواد مخدر كنيم.
عبداله‌پور افزود: متاسفانه در جامعه امروزي خانواده‌های ما نسبت به این مسائل بیخیال شده‌اند، آموزش و پرورش هم دست روی دست گذاشته و برای آموزش مهارت‌های زندگی به دانش‌آموزان تلاش چشمگيري نمی‌کند پس نگوییم چرا اعتیاد در کشور کم نمی‌شود.
وي تصريح كرد: خانواده‌ها امروز بیشتر درگیر این هستند که فرزندانشان چه نمره‌ای می‌گیرند و از دوره ابتدایی آنها را به تست زنی وادار می‌کنند، یعنی بچه‌ها تک بعدی بار می‌آیند، غافل از اينكه اعتياد مي‌تواند آنان را گرفتار كند.
اين جامعه‌شناس خاطرنشان كرد: آگاه شدن از مضرات مواد مخدر و تبعات منفی آلوده شدن به آن، قرص ندارد که یک دانه‌اش را بخوری و دیگر در مقابل مواد و خطراتش مصون بمانی بلکه باید از کودکی طوری بزرگ شوی که یاد بگیری باید از مواد مخدر دوری کرد.
عبداله پور، وظیفه آگاه کردن فرزندان را بر عهده خانواده دانست و گفت: خانواده باید بر فرزند نظارت داشته باشد، باید محیط خانه را محیطی قانونمند کند تا فرزند تبعیت از قوانین خانواده را یاد بگیرد،با اصول فرزندپروری آشنا باشد و مهارت‌های زندگی را به او یاد بدهد. پدر و مادر نباید فرزند را تن پرور، بی مسوولیت، بی صبر و لذت جو بار بیاورند.
وي در عين حال نقش آموزش و پرورش را نيز در مقابله با اعتياد ضروري دانست و افزود: کارشناسان آموزش‌وپرورش باید با شناخت فرهنگ‌های مختلف به شناخت الگوهای مصرف هر قشری بپردازند و به دنبال این باشند که عواملی که در هر فرد ایجاد تمایل برای مصرف مواد می‌کنند را بشناسند.
عبداله‌پور اظهار داشت: باید درک درستی از الگوی مصرف هر فرهنگ و خرده فرهنگ ایجاد و نقشه جامعی تهیه شود و بنا بر آن نقشه و شرایط فرهنگی مختلف برای هر منطقه‌ای برنامه پیشگیرانه طراحی و با توجه به سن دانش‌آموز و سطح درگیری وی با مساله اعتیاد، به او اطلاعات داده شود.
وي اضافه كرد: آموزش مهارت‌هاي زندگي از جنبه‌هاي مختلف در مقابله با استرس و عوارض ناشی از آن که ممکن است فرد را به سمت مصرف مواد مخدر صنعتي و روانگردانها سوق دهد، مفيد هستند، این آموزش‌ها که عمدتا بر اساس آموزش‌های مبتنی بر نقش بازی کردن و کارگاه‌های بحث گروهی هستند، می‌توانند به فرد کمک کنند که هیجان‌هایش را به درستی بیان و ابراز کند و مهارت "نه گفتن "به فرد کمک می‌کند که در مقابل فشارهای گروه‌های همسال بایستد و بر آنها غلبه کند.
پایان پیام/
نظر شما