حسین اسرافیلی، شاعر با بیان این نکته که مقوله شعر آیینی در جان و روح مردم ما نفوذ دارد، به خبرنگار شبستان گفت: همه شاعران پارسی گو در این عرصه گام برداشته اند، اما امام علی (ع) همواره یکی از چهره های مورد ستایش شاعران بوده است، چنانکه اگر بخواهیم چهره امام علی (ع) را در شعر فارسی بررسی کنیم، متوجه می شویم که از لحاظ کمی و کیفی وجود مبارک ایشان حتی از پیامبر گرامی (ص) بیشتر مورد توجه شاعران بوده است.
وی افزود: همه این ارادتمندی ها به این دلیل است که شاعران متعهد ایرانی عشق و علاقه ای خاص به مقام ولایت و حضرت امیرالمومنان علی (ع) داشته اند از این رو دیوان هر شاعری را که باز کنی شعری درباره حضرت علی (ع) در آن می یابی.
وی خاطرنشان کرد: شعر آیینی در طول تاریخ فراز و فرودهای را تجربه کرده است، گاه در اوج درخشیده و گاهی از ضعف ها و سستی هایی داشته است، اما در دوره انقلاب اسلامی شعر آیینی جلوه ای خاص و رنگی متفاوت دارد.
اسرافیلی در ادامه این مطلب عنوان کرد: با وجود همه ارادتی که شاعران عصر انقلاب به امام علی (ع) دارند، گاه می بینیم که این اشعار سست و بی مایه است، مثلاً در اشعار شاعران با توصیفات و مفاهیم عاشقانه کاملاً زمینی روبه رو هستیم که اگر اشارات مستقیم را از این اشعار و آثار برداریم، شعر به یک سروده عاشقانه صرف بدل می شود.
سراینده مجموعه صخره و پلنگ تصریح کرد: در مقابل برخی دیگر از جوانان قرار دارند که در آثار آنها شاهد عمق معنویت و اطلاعات وسیعی هستیم، مثلاً در شعر حمیدرضا برقعی نمونه های ارزشمندی از آثار آیینی را شاهدیم چنانکه به صراحت نگاه آینی و عقیدتی را می توان از این آثار دریافت.
وی در پایان گفت: امروز اگر شاعری می خواهد درباره حضرت علی (ع) شعری بسراید باید اطلاعات وسیعی درباره زندگی آن حضرت داشته باشد تا زبان سالم، توصیفات صحیحی از ایشان ارایه دهد؛ شاعری که به خاطر نام و نان در این عرصه گام برمی دارد شعرش چنگی به دل نمی زند، شاعری در این زمینه موفق که اطلاعات وسیع و اعتقاد قلبی داشته باشد.
پایان پیام/
نظر شما