احوال مردم در این روزها

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از البرز، این روزها چشم دگر باید داشت، تا احوال مردم را در این عصر و زمان دید، احوالی که حکایت غریبی است، شادی همراه با اشک، سروری آمیخته با بغض در گلو، و این گونه است، که شهر زینت یافته تا نوید میلاد منجی بشریت باشد.

امروز سر در خانه ها، کوچه ها و خیابان ها از ریسمان های رنگی زینت یافته است، هر کس به وسع خود سردر خانه، کوچه و محلّه اش را مزیّن به نام مبارک منجی کرده است. این رسم خوشایند، چندسالی است، تا به این حدّ عمومی شده است، و مردم نسبت به آن به صورت خودجوش میل و رغبت دارند.

این حرمت گذاری و بزرگ داشت، بهانه ای برای تسکین آلام های امروز است، آن چنان که در دعای فرج از تنگی زمین، از بالا نرفتن دعا، از عظیمی بلاها و .. فریاد برمی آوریم.

این واقعیتی غیر قابل کتمان است، میلاد موعود دیگر از انحصار مرزهای جغرافیایی به در آمده است، جای جای زمین سرود آمدنش را سر داده اند، بانگی که بر هر کوی و برزن صلا زده می شود، آری او خواهد آمد.

این همان فرهنگی است، که با بیداری اسلامی و رویش آزادی خواهی و رهایی در عالم ایجاد شده است، فرهنگی که از سر تسلیم آغاز می شود، و در مسیر خواستن برای آمدنش امتداد پیدا خواهد کرد.

چه بسیار بوده اند، مردمانی که چشم انتظار آمدنش بانگ رحیل مرگ را به جان خریدند، به واقع این « هویت انتظار» است، که اسلام را به معنای حقیقی نشان می دهد، موانع های امروز، مصائب های هر لحظه، گواه آن است، که عرصه تنگ زمین هم چون سیمرغ چاره گر یافتن است.

در عصر سلطه سیاسی استکبار، و محصور و محبوس بودن مقام حقیقی انسان، همه اندوخته هامان، دار و ندارمان را به میمنت میلاد حضرت بقیه الله اعظم خرج آمدنش خواهیم کرد، این نوایی است، که امروز هر انسان عدالت طلبی در دل سر می دهد، و در باور می پروراند.

دردا! که باید مزیّن به زینت صبر و انتظار، بغض های مانده در گلو را نگاه داریم، شاهد باشیم، که فریاد مظلومیت انسان امروز در یمن، فلسطین، عراق، و تمامی گوشه و کنار جهان بر آسمان برمی خیزد، و از این انسان مدعی با هزاران سازمان حقوقی هیچ برنمی آید.

همان گونه که استنباط می شود، عصر و زمان به سراشیبی خود رسیده است، دل ها دیگر یک صدا از تسلیم می گویند. به نظر می رسد، با یک نگاه مختصر و ابتدایی در عصر پست مدرن امروزی هیچ چیز دل انسان خاکی و ماورایی را آرام نمی کند، جز طلب دیدار دوست.

سال و زمانه ای عجیب است، عصر حیرانی مردمان، عصر سرگردانی و بلاتکلیفی حکایت قریبی است، که مردمان را به خود مشغول داشته است.

در این بین، قصد گفتگو با پیرزنی را دارم، که ریسه های آویزان شده بر روی در خانه اش را باد و طوفان به هم ریخته، در میان انحصار درختان مو و پیچک از او می پرسم، مادر چرا ریسه بستی؟ نگاهم می کند با شیرین زبانی می گوید : « فضولی! برای دل ام بستم » بعد گوشه چادرش را بر می دارد، و اشکی که بی محابا بر گونه پر چینش سرریز شد را جمع می کند.

نگاهش را به نگاهم پیوند می زند، و می گوید: منتظرم سال هاست منتظرم، این کوچه به نام پسر شهیدم است، پسرم نامش مهدی بود، انتظار دیدن او را در خواب ندارم، به خدا بخشیدمش امّا، منتظر دیدن روی امام زمان ام هستم.

امام جماعت مسجد خیابان برغان کرج را می بینم، ایستاده است، و از بیرون مسجد کار عمرانی داخل مسجد را نظاره گر است، جلو می روم، نزدیک اذان ظهر است، می پرسم، حاج آقا چه دلیلی دارد، مردم از ابتدای ماه شعبان کوچه ها، محله ها و مساجد را زینت می دهند؟ می گوید: انتظار در وجود و درون مردم است، این ریسه ها، این آذین بندی به معنای منتظر بودن است. وی افزود: حکومت اسلامی یعنی عدل در کنار سیاست ، زمینه عدل جهانی در کنار حکومت جهانی به واسطه ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

برای یافتن پاسخ مناسب، بازهم نگاهم را چرخواندم. مغازه داری ظروف پلاستیک رنگین را با دقّت کنار هم می چید، مغازه دار دیگری پلاکاردهایی را بروی شیشه زده بود، که بر روی آن نوشته بود، به مناسبت ایّام شعبانیه اجناس این مغازه با تخفیف ارائه می شود.

پایگاه بسیج این مسجد با همراهی کانون فرهنگی هنری مسجد کلاس ها و دوره های مهدویّت را بنا گذاشته است، و جوانان مسجدی تبلیغات جشن و پذیرایی نیمه شعبان را بر در و دیوارها می زنند.

این روح شکوهمند آرام « انتظار » است، که در اوج بی حوصلگی مردم، امروز تبلوری از آغاز ظهور است.

موضوع مهدویّت و انتظار یکی از موضوع های مهم و اساسی در جامعه اسلامی ما است، آن چنان که در سطح استان البرز کانون فرهنگی هنری تخصصی مهدویّت با همراهی مرکز مهدویت استان سعی در ایجاد، گسترش و پاسخ گویی به مسائل مختلف در این زمینه را دارد.

در این میان نباید از نظر دور داشت، که یکی از مسائلی که در سال های گذشته مردم با آن رو به رو بودند، و جوانان آنان اسیر دام های انسان های به ظاهر دین دار می شدند، پرداختن افراطی به موضوع تشرّف به حضور حضرت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بود. موضوعی که با نظارت به هنگام، ممارست و اهتمام بنیاد مهدویت استان در مسیر خرد و دین قرار گرفت.

حضرت آیت الله جوادی آملی می فرمایند: امام وحید دهر است، مثل شمس آسمان است، همان طور که شما با دست تان نمی توانید به آفتاب برسید، نمی توانید به راحتی به امام برسید. ( ر. ک : آیت الله جوادی آملی، « این ماییم که غایبیم» (متن سخنرانی) موعود، سال نهم، شماره 48 ، آبان 1383). 

و امّا؛ این ها همه بهانه هایی است، که چیده شده برای آمدنش، منتظر آمدنش خواهیم بود.

پایان پیام/