به گزارش خبرگزاری شبستان،یکی از حوادث سیاسی هفته اخیر شروع چهارمین دوره ریاست جمهوری عمر البشیر رئیس جمهوری سودان بود. در اوایل سپتامبر۲۰۱۴، دولت سودان طی تصمیمی عجیب و بدون مقدمه، تعطیلی مراکز فرهنگی جمهوری اسلامی در سودان را به بهانه تبلیغ مذهب شیعه، اعلام کرد. «علی کرتی» وزیر خارجه سودان، به رایزن فرهنگی و کارکنان ایرانی این مراکز ۷۲ ساعت فرصت داد که این کشور را ترک کنند وی مدعی شد: چندین مورد از فعالیت‌های مرکز فرهنگی ایران را در برخی مناطق شیعه‌نشین و برخی دانشگاه‌ها رصد کردیم و انحراف فعالیت‌های آن از فعالیت‌های فرهنگی بر ما مشخص شد.
او در پاسخ به درخواست مسئولان وزارت خارجه کشورمان، مبنی بر تجدید نظر دولت سودان در این تصمیم و جلوگیری از خدشه‌دار شدن روابط سابقه‌دار و عمیق دو کشور، گفت که رییس جمهور این کشور درخواست ایران را رد کرده است و هیچ جای چانه‌زنی وجود ندارد!عمر البشیر، در مصاحبه ای با الشرق الاوسط (۱۱ اکتبر ۲۰۱۴)، ضمن دفاع از تعطیلی مراکز فرهنگی ایران، آن را یک گام استراتژیک خواند و گفت که اجازه تبلیغ شیعه را در سودان نمی‌دهد.
او آن چه را که درباره روابط استراتژیک ایران با سودان به گوش عربستان می‌رسد را اغراق شده خواند و ادعا کرد که تمام اطلاعاتی که در این زمینه به پادشاهی عربستان سعودی رسیده اشتباه، ساختگی و مبالغه آمیز بوده است و این موضوع به وضوح در تصمیم ما برای تعطیلی مرکز فرهنگی ایران نشان داده می‌شود.
مسئولان سعودی به اطلاعات رسیده درباره رابطه ایران با سودان گوش ندهند ما هیچ روابط استراتژیکی با ایران نداریم. روابط ما با ایران بسیار عادی است. همان طور که گفتم برخی طرف‌ها و منابع می‌خواهند درباره رابطه ما با ایران اغراق کنند و آن را بیش از چیزی که هست، نشان دهند. کسانی که می‌خواهند روابط سودان را با کشورهای برادر حاشیه خلیج فارس به ویژه عربستان سعودی تیره کنند، درباره رابطه ما با ایران اطلاعات نادرست منتشر می‌کنند. احمد بلال عثمان»، سخنگوی دولت سودان به شبکه خبری «بلومبرگ» گفت که روابط خارطوم با تهران تنها یک رابطه «عادی» است. به علاوه او از آمادگی این کشور برای در اختیار گذاشتن ۴ هواپیما و ۶۰۰۰ نیروی پیاده، در صورت حمله زمینی به یمن، خبر داد
سودان و حمایت از ماجراجویی های ریاض
همزمان با آغاز حملات هوایی سعودی، موسوم به عملیات «طوفان قاطعیت»، در ۲۵ مارس(۶ فروردین)، سودان از اولین کشورهایی بود که به ائتلاف عربی برای کمک به عربستان پیوست. عمرالبشیر، در مصاحبه با الشرق الاوسط در فردای شروع حملات گفت: مداخله نظامی در یمن امری واجب بود که دیگر نباید در آن تأخیر می‌شد خصوصا اینکه امیدهایی وجود داشت که طرح «کشورهای حوزه خلیج فارس» را برخی‌ها که باید به آن توجه می‌کردند، توجه کنند، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد و حوثی‌های به نقشه‌های خود تا رسیدن به عدن ادامه دادند و این روند، گزینه دیگری در برابر دیگران به جز مداخله نظامی باقی نگذاشت.
الویتهای وی در دوره جدید
اولویت های اصلی وی در دوره جدید ریاست جمهوری ایجاد امنیت ، افزایش منزلت دولت نزد همه احزاب، ایجاد کمیساریای شفاف سازی و مبارزه با فساد با اختیارات گسترده مقامات عنوان شده است.
نکته ای که درباره عمر البشیر باید به آن توجه کرد سیاست های اخیر این نظامی تحت تعقیب دادگاه بین المللی و متهم به کشتار در برخی مناطق به ویژه دارفور است که در رویکرد جدید خود به دنبال نزدیکی با سعودی ها با توجه به اینکه بخش اعظم درآمد و منابع ملی را به علت جدایی سودان جنوبی از دست داده است برای کسب پول و کمک مالی است.
عمر البشیر راه کسانی را می پیماید که برای به دست آوردن پول و کمک مالی به هر خواری و خفتی تن می دهند.البشیر که هیچگاه شخصیتی محبوب در مقایسه با جعفر النمیری نبوده است نشان داده است که شخصیتی فرصت طلب است و همپیمان محکمی برای هیچ طرفی نمی تواند باشد.
به نظر می رسد وی که در دو دهه گذشته همواره در سطح جهان عرب و اسلام منزوی بوده است و از سال 2009 به اتهام کشتار مردم سودان در دارفور تحت تعقیب قرار دارد امیدوار است که از نزدیک شدن به سعودی ها که همپیمان آمریکایی ها و صهیونیستهاست در راستای تحقق خواسته های آنها حرکت کند و با توجه به اینکه در جامعه بین المللی این آمریکاست که عدالت مورد نظر خود را پیاده می کند و روزی یک شخصیت را در لیست سیاه و روز دیگر و هنگامی که این شخصیت مطیع خواسته های واشنگتن می شود آن را فهرست سیاه خارج می کند از همین رو عمر البشیر نیز با توجه به همین اصل به دنبال نزدیکی به غرب و همپیمانان منطقه ای آنهاست.
عمرالبشیر که در ده هفتاد عمر خود به سر می برد و در داخل سودان نیز پایگاه قوی در میان احزاب اسلامی ندارد، محو کمک میلیاردی سعودی ها شد.وی در حال حاضر می کوشد که در جبهه کشورهای ثروتمند شورای همکاری خلیج فارس و سعودی ها حرکت کند تا از مزایای این همراهی بهره گیرد.
منابع و شخصیتهای داخلی سودان منتقد سیاستهای عمر البشیر هستند و از عدم تلاش وی برای گفتگو با مخالفان خبر داده اند.سیاست های وی صحنه سیاسی سودان را بیش از قبل مبهم کرده است.
اولویتهای مد نظر عمر البشیر بالابردن منزلت دولت نزد احزاب و مبارزه با فساد است اما با توجه به اینکه احزاب انتخاباتی که طی آن البشیر به قدرت رسید را تحریم کردند و قلع و قمع شده اند این اصل چگونه از سوی البشیر پیاده خواهد شد با توجه به فساد گسترده در سودان این هم چالشی بزرگ در برابر وی است.ساکنان بسیاری از مناطق از عملکرد عمر البشیر ناراضی هستند به ویژه ساکنان مناطقی که مورد قلع و قمع قرار گرفته اند.احزاب نگاه خوبی به وی ندارند حال اینکه وی چگونه می خواهد به اولویت های مورد نظر خود برسد معما به نظر می رسد.
عمر حسن احمد البشیر سال ۱۹۴۴در روستای کوچک هوش بناگا به دنیا آمد و در جوانی به ارتش سودان پیوست و به مدرسه‌ای نظامی در قاهره رفت. او سریعاً مدارج ترقی در ارتش را طی کرد و از سربازان چترباز شد. بعدها و در جریان جنگ با رژیم صهیونیستی در ۱۹۷۳ او به ارتش مصر پیوست.
پس از بازگشت به سودان او به یکی از مقامات ارتش در نیمهٔ جنوبی کشور منصوب شد و مسئول عملیات نظامی علیه ارتش آزادی بخش خلق سودان شد. او که تا دههٔ ۱۹۸۰ به ژنرالی رسیده بود، در سال ۱۹۸۹ با حمایت جبهه قومی اسلامی به رهبری حسن ترابی کودتایی نظامی تدارک دید و نخست وزیر منتخب وقت، صادق المهدی را سرنگون کرد. البشیر بلافاصله فعالیت تمام احزاب سیاسی را ممنوع کرد، نشریات را تعطیل کرد و مجلس را تعطیل اعلام کرد. او سپس خود را به عنوان رئیس «شورای رهبری انقلاب نجات ملی» منصوب کرد. این شورا نهادی بود که او تأسیس کرده بود و این شورا تمام قدرت قانون‌گذاری و اجرایی در سراسر کشور را در اختیار داشت. او سمت‌های ریاست جمهوری، نخست وزیری، فرماندهٔ نیروهای مسلح و وزارت دفاع سودان را شخصاً در اختیار گرفت.
البشیر سپس خود را با حسن الترابی رهبر جبههٔ اسلامی ملی متحد کرد و شروع به برنامه‌ای کرد که طبق آن شمال سودان را به دولتی شدیداً اسلامی بدل کند. او قانون شریعه را اجباری کرد و در ۱۹۹۱ قانون جنایی جدیدی در شمال سودان اعلام شد که به پلیس قدرت بیش‌تری می‌داد. در ۱۶ اکتبر ۱۹۹۳ البشیر پس از انحلال شورای فرمان انقلابی برای رهایی ملی به عنوان رئیس جمهور کشور منصوب شد و قدرتش را افزایش داد.
دیوان بین المللی کیفری مستقر در لاهه در 4 فوریه سال 2009 میلادی در اقدامی بی سابقه و برای اولین بار حکم بازداشت عمر البشیر را به اتهام ارتکاب به «جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت» در دارفور، صادر کرد و رییس جمهوری سودان هم در واکنش به این حکم 13 سازمان عمده بین المللی امدادرسانی را که در منطقه دارفور به کمک رسانی به مردم جنگ زده می پرداختند، از آن کشور اخراج نمود.
کشور سودان در 9 ژانویه 2011 در یک همه پرسی تجزیه شد و سودان جنوبی از این کشور جدا گردید.
پایان پیام/
نظر شما