حجت الاسلام مهدی اسماعیلی کارشناس حدیث در گفتگو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان گفت: در روایات از شب قدر به عنوان «قلب» ماه مبارک رمضان تعبیر شده یعنی شب قدر قلب رمضان است همچنان که هر موجودی قلبی دارد که حیات، بقا و دوامش به حرکت قلب است حتی اگر همان عضو صنوبری شکل در بدن را به عنوان قلب تعریف کنیم.
این مسئله در ارتباط با مسایل معنوی و غیر مادی نیز صادق است. امام صادق (ع) فرمود «قلب شهر رمضان لیله القدر» شب قدر - که در بین شب های نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم ماه مبارک رمضان به شکل تردیدی قرار دارد و کسی نمی داند که به شکل مشخص کدام یک شب قدر هستند - در رمضان قلب این شهر است. یعنی مرکز آن است و ابتدا و انتهای این ماه به همین یک شب بازمی گردد.
وی افزود: همچنین رسول خدا (ص) در خطبه شعبانیه فرمود: «شهر رمضان سید الشهور» در میان 12 ماه سال رمضان سرور همه ماه ها است. از این کلام نورانی حضرت، عظمت این ماه را می توان درک کرد.
سید به معنای سرور، آقا، مولا و صاحب امتیاز است و پیامبر این لقب را به ماه رمضان داده و فرموده است «لیله القدر سیدة الیالی»
حضرت تعبیر سید و سیده را برای این شب به کار برده اند یعنی سرور و آقای همه شب های ماه مبارک رمضان شب قدر است. اما اهمیت این شب به چه دلیل است؟ چه اتفاقی در آن می افتد که حتی خداوند سوره ای مستقل به همین نام برای آن نازل کرده؟
حجت الاسلام اسماعیلی در ادامه تصریح کرد: شب قدر شبی است که آیات نورانی قرآن بر قلب نازنین پیامبر نازل شده «انا انزلناه فی لیلة القدر» مجموعه آیات نورانی قران در این شب از محضر ربوبی به قلب مقدس رسول خدا نازل گردید.
عظمت شب قدر به نزول وحی است قرآن می فرماید: تنزل الملائکة و الروح فیها باذن ربه من کل امر » در این شب فرشتگان و ملائکه مقرب نازل می شوند و از مقام رفیع خود به زمین تنزل پیدا می کنند.
اما به کجا و نزد چه کسی در زمین می روند؟ این مسئله مهمی است. در زمان پیامبر (ص) ملائکه و روح به خدمت آن حضرت می رسیدند اما امروز به محضر چه کسی وارد می شوند؟ آیا به صحرا و بیابان می روند یا بر هر انسان و هر فردی نازل می شوند؟ محل نزول آنها کدام محفل و کدام مجلس و پیش چه کسی است؟
وی تاکید کرد: مسلما این محفل یک محضر خاص و شریف است که خداوند آن را لایق دانسته است که ملائکه و روح در شب قدر بر آن وارد شوند. روایات موجود در این زمینه ما را راهنمایی می کند از جمله مرحوم علی ابن ابراهیم قمی، صاحب قدیمی ترین تفسیر شیعی در جلد دوم کتابش در ذیل سوره قدر این مطلب را ذکر کرده است و از آنجا که ایشان نزدیک به زمان ائمه بوده طبیعتا آنچه مطرح و عنوان می کند از نظر سند و صحت بسیار مهم است.
ایشان نقل می کند که در شب قدر ملائکه و روح یقینا بر معصوم نازل می شوند، بر مقام عصمةاللهی و اولیاء اللهی!! به محضر کسی که می تواند و این لیاقت را دارد که وجود ذی قیمتش محل نزول فرشتگان آسمانی آنهم به رهبری روح القدس باشد.
این کارشناس علوم حدیث افزود: طبق این روایت که مفسر و محدث بزرگ شیعه آن را نقل می کند عقیده شیعه آن است که در زمان غیبت کبری و در شب قدر که شب نزول فرشتگان است این فرشتگان بر امام معصوم نازل می شوند هرچند این امام در نگاه و دید ما نیست.
ماه مبارک رمضان ماه عبادت، تلاوت قرآن، راز و نیاز و خلوت با خداست و انسان می خواهد در این ماه از نظر روحی، روانی و قلبی تخلیه ای در خود ایجاد کند و خود را از طریق عبادات خاضعانه به کمال برساند، اما ارزش همه این حرکت ها و عبادت ها بستگی به وجود نورانی و مقدس معصوم دارد که خدا او را «ذخیرة الله فی الامة » قرار داده است.
وجود مبارکی که ذخیره و جانشین خدا در روی زمین است. چرا که ما معتقدیم که حجت الهی همیشه و در هر زمان باید بر روی زمین وجود داشته باشد و دلیل این ضرورت آن است که ارتباط بین خالق و مخلوق قطع نگردد.
نتیجه بحث آن که ماه مبارک رمضان، سید ماه ها و شب قدر قلب رمضان و سید و سرور همه شب های آن است. اهمیت این شب ها نیز به دلیل نزول ملائکه و وحی بر محضر انسان کامل و معصوم می باشد.
بنابراین محور و مرکز حول مسئله وصایت و امامت و وجود انسان کامل می چرخد که مصداق آن نیز کسی نیست جز پیامبر اعظم (ص) و پس از ایشان جانشینان آن حضرت از امیرالمومنین (ع) تا حجت بن الحسن (ع) در زمان ما.
پایان پیام/
نظر شما