خبرگزاری شبستان: آیت الله محیالدین (محمدباقر) انواری از یاران همیشگی امام خمینی (ره) بود که با شروع نهضت اسلامی در سال 42 پا به عرصه مبارزه نهاد. وی در سال ١٣٥٨ به عنوان نماینده امام و سرپرست حجاج ایرانی در مراسم حج و در سال 59 در به عنوان نماینده امام در ژاندارمری کل کشور منصوب شد. آیت الله انواری علاوه بر تدریس علوم دینی در سطوح عالی، سال ها امامت جماعت مسجد «چهلتن» در بازار و مسجد جامع نارمک تهران بودند و سرانجام سال 1391 پس از سالها خدمت به اسلام و انقلاب به دیار باقی شتافتند. برای آشنایی بیشتر با این عالم وارسته با آیت الله ضیاءالدین نجفی تهرانی، امام جماعت مسجد جامع و تولیت مدرسه علمیه نبی اکرم (ص) که سال ها با آیت الله انواری در صحنه های مختلف انقلاب و در مناصب مختلف هم سنگر و هم کار بود، گفتگویی داشتم که تقدیم می شود.
وی با بیان اینکه مرحوم آيت الله محی الدین انواری به تبعيت از امام خمینی (ره) وارد میدان مبارزه با طاغوت شد و در این مسیر سالها طعم زندان و تبعید را چشید، گفت: ایشان پس از تحصیل دروس مقدماتی و سطوح در همدان عازم قم شد و پس از دو سال روانه تهران و حوزه علمیه مروی شد و از محضر درس حضرات آیات میرزامحمدباقر آشتیانی، سیدعباس فشارکی، عماد رشتی، محمدتقی آملی، رفیعی قزوینی، علامه شعرانی و ...استفاده کرد و به درجه اجتهاد رسید.
آیت الله انواری از متقدمینی نهضت امام (ره) بود
تولیت مدرسه علمیه نبی اکرم افزود: ایشان از متقدمین مبارزه علیه طاغوت بود به طوری که در جلسات هفتگی مردم با نسبت به اقدامات ضددینی و ضد ملی حکومت آشنا می کرد.
وی با بیان اینکه آیت الله انواری به تأسی از امام (ره) و در زمانی که امام جماعت مسجد چهل تن بازار تهران بود، مردم را نسبت به لایحه ننگین انجمن های ایالتی و ولایتی روشن کرد، ادامه داد: ایشان در هر یک از مقاطع حساس تاریخ انقلاب حضور چشمگیری داشت و همین ها موجب اعتماد امام به ایشان شد. برای نمونه ایشان حامل نامه مهمِ مرحوم امام خمینی به آیت الله محسن حکیم درباره طرح انقلاب سفید (به اصلاح شاه و مردم) بود.
تدوام مبارزه با طاغوت در زندان
آیت الله نجفی تهرانی گفت: آیت الله ایروانی پس از اعدام انقلابی منصور –نخست وزیر طاغوت- دستگیر و به زندان محکوم شد. ایشان که روحیه ای متعهد و انقلابی داشتند در زندان نیز دست از تلاش برنداشته و با تشکیل جلسات درس، ضمن تدریس علوم دینی و گسترش معارف الهی، زندانیان را نسبت به اهداف شوم حکومت روشن می کرد.
وی افزود: پس از اعلام حکم زندان آیت الله انواری، بسیاری از علما از جمله آیات اسدالله مدنی، محسن حکیم و ... خواستار آزادی ایشان شدند که فایده نداشت. آن عالم مجاهد پس از آزادی از زندان در سال 55 به رویه انقلابی خویش که متأثر از آموزه های اسلام بود ادامه داد و حقیقتا یکی از عناصر اصلی رویدادهای منتهی به انقلاب در سال 57 بودند.
آیت الله انواری بسیار مورد اعتماد امام خمینی (ره) بود
امام جماعت مسجد جامع نبی اکرم (ص) با بیان اینکه آیت الله انواری بسیار مورد اعتماد امام خمینی (ره) بودند، افزود: ایشان از سوی امام در مناصب مختلف مانند امامت جماعت مسجد جامع نارمک، نماينده امام و سرپرست حجاج ايراني در مراسم حج سال 58، نماينده امام در ژاندارمري کل کشور و ... منصوب شد. از سوی دیگر انتخاب ایشان از سوی مردم برای حضور در مجلس نماینگر اعتماد بسیار مردم به ان عالم ربانی بود. چه سعادتی بالاتر از اینکه شخصی تؤامان مورد پذیریش امام و امت باشد.
وی تأسيس مرکز رسيدگي به امور مساجد همراه با جمعی از علمای برجسته را از خدمات دیگر آیت الله انواری دانست و گفت: ایشان در بدو تأسیس این مرکز از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به ریاست آن انتخاب شد.
آیت الله نجفی تهرانی با بیان اینکه سابقه آشنایی وی با آیت الله انواری به سالهای قبل از انقلاب و دوران مبارزه برمی گردد، افزود: با تأسیس جامعه روحانیت مبارز تهران، این آشنایی گسترش یافت و با تأسیس مرکز مدیریت بیش از پیش شد.
آیت الله انواری، مجاهدی نستوه و عالمی خدوم بود
وی ادامه داد: اوصاف اخلاقی آیت الله انواری بی شمار است همچنان که مقام معظم رهبری در پیامی که به مناسبت درگذشت ایشان صادر کردند، چنین نوشتند: «این عالم بزرگوار در شمار نقش آفرینان روحانیت مبارز در دوران طاغوت بوده و سال های دراز رنج زندان های آن رژیم ستمگر را تحمل کرده بودند و در دوران جمهوری اسلامی همواره منشأ خدمات در بخش های گوناگون بودند. روحیه خیرخواه و خدوم و سرشار از صفا و نجابت، شخصیتی محبوب از این روحانی بزرگوار ساخته بود».
همچنان که از متن این پیام روشن است آن عالم ربانی، علاوه بر اینکه عالمی مسلم و مجاهدی خستگی ناپذیر بودند، روحیه ای خیرخواه و خدوم داشتند و هیچگاه از خدمت به انقلاب و مردم دست برنمی داشتند.
تلاش برای تبیین درآمیختگی "دین و سیاست"
تولیت مدرسه علمیه نبی اکرم (ص) افزود: یکی از باورهای آیت الله انواری تفکیک ناپذیری دین از سیاست بود. ایشان در تمام سالهای مبارزه از زمان حضور در مسجد چهل تن بازار تا ریاست مرکز رسیدگی به امور مساجد همواره تأکید داشتند که تمام حرکت انبیاء و اولیا مؤید جدانبودن دین از سیاست است. مهم اینکه ایشان در زمانی این حقیقت را فریاد می کردند که کمونیست ها و ملی گراها و برخی از مذهبیون مرتجع، شعار جدایی دین از سیاست و بی اثر بودن آموزه های دین در عرصه های سیاسی و اجتماعی را مطرح می کردند.
وی منش اصلی آیت الله انواری را مبارزه فرهنگی و مخالفت با مبارزه مسلحانه به تأسی از امام خمینی (ره) خواند و گفت: ایشان در سخنرانی های انقلابی شان به تشریح آموزه های دین می پرداختند و تأکید می کردند اسلام دین صلح و مهربانی و هدایتگر انسان ها در زندگی شخصی و اجتماعی است.
شناساندن امام خمینی به مردم و گروههای مبارز تهران
آیت الله نجفی تهرانی در پایان با اشاره به نقش پررنگ آیت الله انواری در شناساندن امام (ره) به گروه های مختلف مردم خاصه انقلابیون تهران، ادامه داد: ایشان از نفوذشان در میان هیئات و تشکل های مذهبی نهایت استفاده را کرده و آنها را خدمت امام می بردند. همه اینها از آیت الله انواری یک شخصیت علمی، انقلابی، خدوم و مخلص ساخته بود که هدفی جز خدمت به مردم و اجرای احکام اسلامی از طریق تشکیل حکومت دینی نداشت.
نظر شما