مردم، دهه های ایام سرور ائمه را احیا کنند

خبرگزاری شبستان /قم
در جشن های ملی و مذهبی ما، هنوز معیارهای شادی و ابتذال مشخص نشده است و مردم نمی دانند آیا باید شاد بود یا غرق در ابتذال شوند. بسیاری از جشن های بزرگ ما همچون عید سعید غدیر خم، قربان، عید سعید فطر، مبعث حضرت رسول اکرم (ص)، میلاد باسعادت ائمه اطهار به ویژه امام علی (ع)، امام حسین (ع) و حضرت ولی عصر(عج) و عید نوروز باستانی و عیدهای دیگر موجب شادی و مسرت مردم نمی شود و آنگونه که در ماه های محرم و صفر و رمضان، آیین های عزاداری از جلوه و عظمت خاصی برخوردار است، جشن های ملی و مذهبی اینگونه نیستند.
برای روشن شدن زوایای پیدا و پنهان این مساله، گفتگویی را با حجت الاسلام والمسلمین مظاهری سیف، رئیس موسسه علمی فرهنگی بهداشت معنوی و استاد حوزه و دانشگاه ترتیب داده ایم، که شما را به خواندن آن دعوت می کنیم:

آقای مظاهری سیف، جایگاه شادی حلال در اسلام کجاست؟ آیا شادی حلال و حرام معنا دارد یا خیر؟ مواردی که باعث عصیان، فسق و فجور و آسیب رسیدن به خود و دیگران می شود حرام است، البته شادی جزو این موارد نیست و به کسی آسیب نمی رساند بلکه بسیار خوب است؛ لذا شادی ذاتا حرام نیست اما اگر بی حرمتی به وجود می آید به خاطر رفتارها و حرکاتی است که در قالب شادی انجام می شود.
خداوند در بسیاری از نعمت ها و موارد، شادی را مطرح کرده است، خداوند در قرآن کریم می فرماید: باید در فضل و رحمت الهی شادی کرد، ما باید نعمت های خداوند را در اطرافمان نگاه کنیم و شاد باشیم.

انسان چگونه می تواند به شادی پایدار دست پیدا کند؟ نتیجه عبادت و انس با خدا شادی و فرح باطنی است، اگر نگاه عرفانی تر و دقیق تر داشته باشیم، یکی از نام های خدا "سرور" است، خداوند برای کسانی که به عرفان او دست پیدا می کنند، مایه سرور و شادمانی است. سرور از ریشه "سر"، به معنای شادی است که از عمق و باطن وجود انسان ریشه می گیرد و شادی ظاهری و گذری نیست و وقتی در قلب و جان کسی بنشیند به راحتی، حال انسان عوض نمی شود.
شناخت ما از شادی صحیح و حلال، کافی نیست، بسیاری از ما نمی دانیم شادی ماندگار از چه راهی به دست می آید، فکر می کنیم اگر شلوغ کاری و یا کسی را تمسخر کنیم به دست می آید، هر صورتی از شادی کاذب، ناپایدار است، ممکن است فردی در مجلس به ظاهر شادی حضور داشته باشد که گناهی هم در آن اتفاق می افتد، اما بعد از مدتی حتی بین افرادی که در این مجلس شاد حضور داشتند، اختلاف و درگیری صورت می گیرد.
هر چقدر هم معرفت و بینش به انسان داده شود، در انسان وسوسه ها و غفلت ها وجود دارد که به سراغ شادی کاذب می رود، البته اختیار هم دست انسان است که می تواند به سمت نور و هدایت برود.
 

آقای مظاهری سیف، چرا ما ایرانیان بیشتر به غم و غصه و حزن و اندوه تمایل داریم تا به شادی و سرور؟ حتی در ایام عزاداری ائمه اطهار(ع) ماه ها مراسم برگزار می کنیم اما در ایام سرور ایشان، شاید به چند ساعت جشن اکتفا کنیم؟ ریشه این مساله به یک سوء برداشت از آموزه های دینی برمی گردد، به خاطر عظیم بودن مصیبت های امام حسین(ع) توصیه شده که برای ایشان عزاداری شود و این موضوع برای ما برجسته شده که این مساله باعث شده ایام سرور ائمه را گم کنیم و بر همین اساس، تعادل را در ایام شادی ائمه اطهار(ع) رعایت نمی کنیم.
به طور مثال چرا نباید در ایام نیمه شعبان از سوم تا 15 شعبان جشن بگیریم؟ چرا دهه کرامت دهه جشن و شادی نباشد؟ دهه های شادی را باید در جامعه احیا کنیم که البته نیاز به فرهنگ سازی دارد.
شما مستحضر هستید که در روایات داریم که ائمه اطهار(ع) فرموده اند در شادی ما شاد و در غم ما غمناک باشید. بله کاملا درست است، باید به این مساله توجه کرد که ارزش برگزاری مراسم عزاداری و شادی ائمه برابر است، توجه و پرداختن به مصایب اهل بیت(ع) باعث شده که در ولادت ایشان محدود باشیم، در صورتی که ارزش و ثواب آن برابر است و برای همین نیز ائمه اطهار(ع) فرمودند که در شادی ما شاد و در عزاداری ما عزدار باشید که هر دو امر، قدمی به سوی شناخت اهل (ع) است.
 

آقای مظاهری سیف، چه نهادها و سازمان هایی باید وارد این حیطه شده و به مراسم ایام سرور ائمه(ع) رونق دهند؟ مردم خودشان، محور برگزاری مراسم های شادی ایام سرور ائمه اطهار(ع) هستند، مگر مراسم ماه محرم را نهادها و مسئولان برگزار می کنند؟ خود مردم هیئت برپا می کنند و پرچم سیاه بر سر درب ها آویزان می کنند، خود مردم هم می توانند مراسم ایام شادی ائمه را احیا کنند.
شادی های اهل بیت(ع) هم جای برگزاری مراسم پرشکوه را دارد، اینکه الگوی برگزاری مراسم شادی ایام سرور ائمه اطهار(ع) به چه صورتی باشد، باید از سوی حوزه علمیه ارائه شود.

پایان پیام/