ظهور محصول عاشورا و مکتب انسان سازی امامان معصوم(ع)

خبرگزاری شبستان: ادب عاشورا یک آداب ظاهری است که همه توفیق رعایتش را داریم. وظایف ظاهری مانند اقامه شعائر؛ سیاه پوشیدن، سیاهی زدن، برپایی مجالس عزاداری، اشک، توسل و گریه، سینه زنی و . . . که از وظایف شیعه و محبان اهل بیت(ع) است، این آداب که ارزشمند است و برای انسان رشد می آورد.

مهمترین ادب باطنی عاشورا این است که انسان با عاشورا سالک شود، راه بیفتد و بتواند منازلی که در زیارت عاشورا بیان شده را طی کند، عرفان عاشورایی که با تمام عرفان های دیگر متفاوت است به جلوداری و محوریت ولی معصوم. این عرفان خطر، آسیب و انحراف عرفان ها را ندارد.

عرفانی از مدخل بلا که بسیار عجیب است، به طور کلی بلا برای انسان رشد می آورد. بلایی مانند عاشورا که بزرگترین عبادت معصومان است، درست است که به ظاهر امام حسین(ع) عاشورا را به وجود آورد اما بدانید که میثاق این بلا را خداوند متعال ابتدا از پیامبر(ص) گرفته است.

علامه مجلسی در بحار نقل می کند: که خداوند به پیامبر(ص) فرمود: در سه چیز امتحانت می کنیم تا ببینیم صبرت چقدر است، یکی اینکه در مسیر نبوت سختی ها می بینی، تهمت می زنند، سنگ می زنند، زباله روی سرت خالی می کنند، دندانت را می شکنند، گرسنگی می کشی، حرفت را گوش نمی کنند، پیامبر(ص) گفت من هستم، دومین بلا این است که بردارت علی(ع) مظلوم می شود، آن چنان مظلومیتی که وقتی ریسمان به گردنش می اندازند، دیگران نگاهش می کنند و کمکش نمی کنند، حتی می گویند مگر علی(ع) نماز می خواند، بلای امام علی(ع) را از پیامبر(ص) می گیرند، سومین بلا اینکه بچه هایت بعد از زهرا(س) بلا می بینند، پیامبر(ص) می فرمایند: من هستم، به این ترتیب میثاق بلاهای ائمه(ع) را از پیامبر(ص) گرفتند.

در واقع این بلاها ابتدا برای پیامبر(ص) است، این نکته مهمی است، به طوری که تیری که بر سینه امام حسین(ع) نشست. اول بر سینه پیامبر(ص)، امام علی(ع)، حضرت زهرا(س) و امام حسن مجتبی(ع) نشست، اهل بیت(ع) عاشورا را به وجود آوردند و ائمه بعدی عاشورا را حفظ کردند.

بنابراین عاشورا که مکتب کامل انسان سازی است تا انسان ها را در قیامت به قرب برساند، عاشورا محصول 13 معصوم است که عالم را رشد می دهد تا زمان ظهور و به دست معصوم چهاردهم برسانند. و وقتی ظهور رخ داد همه می فهمند بقیه الله محصول ثارالله است و ظهور چیزی بود که بذرش را در عاشورا پاشیدند، همان طور که امام حسین(ع) در شب عاشورا فرمودند: این عاشورا یک روز است ولی نتیجه اش در ظهور است.

عاشورا بزرگترین عبادت است که تعبیه شده خدا توسط معصومین است. تا دین را جلو ببرند و مردم را رشد دهند و به قرب برسانند. به شرطی که کسی با عاشورا سالک شود. زیارت عاشورا که حدیث قدسی است، درس نامه این سلوک است که مراحل را بیان می کند. نخستین منزل سلوک منزل بلاست که امام حسین(ع) متحمل شدند لذا نخستین قدم را معصوم برمی دارد و ما با پای آن جلو می رویم.

بعد از سلام ها در زیارت عاشورا اشاره به منزل اول است، امام حسین(ع) زیر بار این بلا رفت تا اتفاقی در عالم بیفتد و دیگران استفاده کنند. بلاهای معصومان با سایر مردم تفاوت مهمی دارد، بلاهایی که بر سر دیگران وارد می شود، دو گونه است. بلاهای کفاره ای که تاوان اعمال ماست. خداوند از سر لطف در همین دنیا تنبیه می کند تا در آخرت گرفتار نشویم.

بعضی از بلاها کفاره ای نیستند، بلکه برای ترفیع و مقام دادن است. لذا بلاهای معصومان فقط ترفیعی است و کفاره ای نیست. چون هیچ گناهی نداشتند. لذا در مجلس یزید وقتی خواستند به امام سجاد(ع) زخم زبان بزنند، گفت: این مصیبت هایی که به سرتان می آید، تقصیر خودتان است. به واسطه اعمال خودتان است، امام پاسخ دادند: خدا فرموده است؛ مصیبت هایی که بر شما وارد می شود، از قبل در لوح محفوظ نوشته شده بود.

بنابراین بلاهای ترفیعی که برای رفعت مقام است و به معصومان می دهند، بعضی ها کوچک است که خدا فقط به فردی که بلا دیده مقام می دهد. بعضی از بلاها بزرگتر است که خدا هم به فرد بلا دیده مقام می دهد، هم از بلای این فرد برای امت و جامعه ای یک سفره رحمت پهن می کند.

بعضی از اولیای خدا زیر بار بلا می روند. هر چند وظایف خود را انجام می دهند اما وقتی بلا وارد می شود، صبر می کنند و شکر می کنند، گاهی وقت ها بلا به قدری بزرگ است که خدا به یمن بلا رحمت واسعه را نازل می کند. مثل بلای امام حسین(ع) که بزرگترین بلا است. خداوند به پاس بلاکشی این عبد صالح که نه تنها صبر، بلکه شکر کرد، امام حسین(ع) را باب رحمت واسعه الهی می کند که تاریخ بشریت از سفره آن استفاده کند.

به طوری که در این عالم هر که می خواهد عبدالله باشد، عبدش باید امام حسین(ع) باشد. باب رحمت واسعه الهی است، خداوند به واسطه بلای حسین(ع) به عالم نظر دیگری کرد. ما نمی توانیم بلای امام حسین (ع) را تصور کنیم.

در زمانی که امام زمان(ع) ظهور می کنند، در ابتدای حرکتشان با مشرکان و معاندان که حجت بر آنها تمام است، برخورد سنگین دارند و به آنها امان نمی دهند. بعضی به امام می گویند چرا این طور می کنید. نق می زنند و دچار تردید می شوند. امام یک صحنه از عاشورا را به آنها نشان می دهد که ما از قبیله ظلم ها انتقام می گیریم تا حس ترحم به آنها دست ندهد.

مصیبتی که امام حسین(ع) متحمل شدند، اعظم مصائب بود، تمام انبیا و اولیاء که بلای امام را بهشان می گفتند، بلاهای خود را کوچک می دیدند.

منبع: سخنرانی حجت الاسلام مسعود عالی با موضوع "الگو سازی قیام عاشورا برای جامعه عصر ظهور با تاکید بر صبر بر بلا و مصیبت"