گناه گمراهی در زمان غیبت برعهده چه کسانی است؟

خبرگزاری شبستان: با توجه به تبليغات مسموم مخالفان و با عنايت به وظيفه سنگين شيعيان لازم است در زمينه‌هاي مختلف فعاليت‌ها با هوشياري كامل انجام شود، این يكي از مسائل و وظايف مسلمانان در عصر غيبت امام زمان(ع) است.

مهمترين اين وظايف در درجه نخست، شناخت نسبت به آن حضرت است. هرچه شناخت كامل تر شود، شور، اشتياق، ارادت و محبت شيعه آگاه نسبت به آن حضرت بیشتر مي‌شود. آنگاه سفارش شده است، به انتظار فرج آن حضرت و آمادگي كامل داشتن كه بايد به تهذيب نفس پرداخت و پیوند خود را با ولايت بيشتر كرد و رفتار و كردار آن امام همام را سرمشق قرار داد. دائم به ياد ايشان بود كه اين به ياد بودن شوق و اشتياق را بیشتر و آتش عشق و محبت به ديدار را شعله ور مي‌سازد. در نتيجه صبر، خدمت كردن را پيشه مي‌سازد و حقوق ايشان را ادا مي‌كند و از شك و ترديد رها مي‌شود.

حجت الاسلام جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این باره پاسخ می دهند:

بعد از ظهور امام زمان(ع) امامان دیگر چند سال حکومت می کنند و قیامت چه زمانی رخ می دهد؟

به لحاظ ویژگی های خاصی که در دوران ظهور حاکم می شود، فهم رجعت برای ما روشن نیست. این در حالی است که امامان ما سخنانی که درکش برای مردم سخت باشد، بیان نمی کردند که موجب انکار مردم نشود.

بنابراین در مورد تک تک امامان بیان نشده که چند سال حکومت می کنند. اما در مورد امام حسین(ع) روایاتی داریم که سال های بسیار طولانی حکومت می کنند، همچنین براساس روایات امام علی(ع) چند بار رجعت می کنند.

به ما این طور گفتند که امامان بعد از رجعت حکومت های طولانی دارند. پس در مجموع حکومت امامان سالیان بسیار بسیار زیادی بعد از ظهور دنیا ادامه پیدا می کند و اهل بیت(ع) رهبری دنیا را برعهده خواهند گرفت. براساس روایات هزاران سال بعد از ظهور، حکومت در تمام عالم خواهد بود.

روایات بیان کردند وقتی می خواهد قیامت شود، حجت خدا از دنیا می رود. اینکه 40 روز مانده به قیامت حجت خدا از دنیا می رود، بعد از رفتن امام کم کم آثار قیامت روشن می شود. ارکان عالم متزلزل می شود و تصویرهایی که در قرآن آمده، مانند گرفته شدن خورشید و ماه به وجود می آید و قیامت اتفاق می افتد.

آیا نشانه های غیرحتمی در آخرالزمان شرط ظهور است؟

در رابطه با علائمی که در احادیث آمده و نشان می دهد الان آخرالزمان است و نزدیک ظهور هستیم، دو نوع روایات داریم. یک نوع در رابطه با نشانه های حتمی و برخی از نشانه ها هم غیرحتمی است که در آخرالزمان ممکن است رخ دهد یا ندهد.

فقط آنچه که در روایات به عنوان علائم حتمی گفته شده، باید رخ دهد که 5 علامت هستند. قیام سفیانی، قیام یمانی، صیحه آسمانی، خسف بیدا و کشته شدن نفس زکیه که در 6 ماه پایانی ظهور به وقوع می پیوندد و باید واقع شوند تا ظهور اتفاق بیفتد. اما سایر علامت ها مثل فساد اخلاقی و تشبیه زنها به مردها و برعکس اینها جز علائم غیرحتمی است.

بنابراین اگر بتوانیم جامعه خود و جهانی را مدیریت کنیم و اجازه اشاعه فحشا را ندهیم، می توانیم بدون اینکه این اتفاق ها بیفتد، با واقع شدن علائم حتمی، ظهور اتفاق بیفتد.

در روایات تا ۲ هزار علامت در آخرالزمان گفته شده که قبل از آمدن حضرت این ها به وقوع می پیوندد. برخی هم نسبی است. به این معنی که برخی از لباس ها مشترک هستند. یک خط مشخصی ندارد ولی آنچه که ما بیشتر روی آن تاکید می کنیم، علائم حتمی است که باید اتفاق بیفتد.

گناه گمراهی در زمان غیبت برعهده چه کسانی است؟

در رابطه با آسیب هایی که بر اثر غیبت متوجه مردم است، حجت و راهنمای الهی روشن است که متوجه کسانی است که زمینه غیبت را فراهم کردند و امام را مجبور به غایب شدن کردند و الان هم متوجه کسانی است که اجازه حضور حضرت در جامعه را نمی دهند.

البته هر کس مکلف به خودش است، نه اینکه ما فسادی کنیم و به گردن دیگران بیفتد. هر کس در برابر کاری که می کند مسئول است، اگر کسی در دوران غیبت دچار گمراهی شود اول باید خودش پاسخگو باشد که به وظیفه خود در دوران غیبت عمل کرده یا نه؟ باید برود بپرسد و تحقیق کند و تقوا کند، اگر در چیزی تقصیری داشته، به همان مقدار کوتاهی که کرده باید خودش پاسخگو باشد.

اگر کسی تمام تلاشش را می کند که راه سعادت را پیدا کند اما در جایی است که ظالمان اصلا نگذاشتند پیام دین به‌آنجا برسد و نمی دانسته که چنین حقیقتی بوده و اگر می دانست قطعا آن را تبعیت می کرد، آنجا گناهش متوجه حاکمان و ظالمان است.

کسانی که اسلام را وارونه جلوه می دهند، اینکه برخی در غرب به عنوان اسلام هراسی و شیعه هراسی می پردازند و کسانی که اینها را دامن می زنند، مانند وهابیت که در کشورهای دیگر چهره خشنی از اسلام نشان می دهند، اینها باعث می شود که بقیه زده شوند و می گویند این دین حقیقی نیست.

گناه این گمراهی ها برعهده کسانی است که این وحشی گری ها را دارند. به میزانی که هر کس در گمراهی افراد سهم داشته باشد، گناه می کند. اما نباید بهانه ای باشد که خود را از یاد ببرد و باید هر کس در دوران غیبت مراقب خودش باشد.