به گزارش خبرگزاری شبستان، به مناسبت فرا رسیدن پنجاهمین سال تاسیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و به منظور بررسی نیم قرن فعالیت این پژوهشگاه با یک کارشناس به گفت و گو پرداخته ایم که در ذیل می آید:
حمید تنکابنی، رییس مرکز اسناد فرهنگی آسیا با اشاره به خدمات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به علوم انسانی موجود اظهار کرد: انجام فعالیت های علمی و پژوهش های تخصصی مورد نیاز جامعه علمی کشور در رشته های گوناگون علوم انسانی توسط استادان نخبه و پژوهشگران برجسته البته به تفکیک سازمانی در چارچوب بنیادها، نهادها و مراکز جداگانه، نظیر بنیاد فرهنگ، بنیاد شاهنامه و ...، پیش از سال 1357 و به تفکیک گروه های علمی و سپس پژوهشکده ها در ساختار سازمانی مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه) در دهه 60 را می توان از ارزنده ترین خدمات پژوهشگاه، برشمرد.
وی ادامه داد: همچنین، در فرآیند اجرای پژوهش ها افزایش و ترویج روحیه کار علمی گروهی و نیز آشنا نمودن نسل جوان به روش ها، رموز و دقایق فعالیت های پژوهشی و تربیت و پرورش آنان، از جمله دستاوردها و کارکردهای پژوهشگاه به شمار می آید.
تنکابنی همچنین در پاسخ به این سوال که چه ویژگی هایی موجب قدمت و دوام 50 ساله پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی شده است، گفت: تدوین، نشر و شناساندن آثار وزین و تأثیرگذار علمی در رشته های علوم انسانی و اقبال جامعه علمی کشور به آن آثار -که مرتفع کننده نیازها و معضلات علمی در حوزه علوم انسانی بود-، حضور فعال و پرنشاط برجسته ترین پژوهشگران و شخصیت های علمی مورد قبول در طراز ملی به عنوان مؤسسان و متولیان در دهه های 50 و 40، به ویژه ساماندهی و تجمیع آن مراکز و بنیادهای علمی- پژوهشی به همراه پژوهشگران آن، در قالب ساختار سازمانی یک مؤسسه تحقیقاتی توسط مرحوم دکتر محمود بروجردی در دهه 60 و پافشاری و استقامت وی در تحقق این امر را، می توان از جمله ویژگی های ماندگاری این مجموعه گرانمایه دانست.
عضو هیأت علمی گروه مطالعات توسعه پژوهشکده مطالعات اجتماعی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در خصوص چشم اندازه آینده این نهاد علمی خاطرنشان کرد: به نظر می رسد با تدوین و تصویب برنامه راهبردی که در سال 93 به همت مرحوم دکتر آیینه وند و دیگر اعضای پژوهشگاه صورت پذیرفت و تعیین چشم انداز، مأموریت و اهداف پژوهشگاه، مشروط به وفاداری و پایبندی به تمامی ابعاد «تفکر استراتژیک» و «مدیریت دانایی محور»، افزایش و ترویج، و روحیه مشارکت جمعی در تصمیم گیری های علمی و مدیریتی، بهره گیری از حداکثر ظرفیت علمی نخبگان و اندیشمندان علوم انسانی در چارچوب نظام شبکه ای علوم انسانی کشور،تأکید بر کیفیت فعالیت های علمی پژوهشی و پرهیز از غلبه کمیت گرایی افراطی در حوزه علمی، پرهیز از روحیه و تفکر خشک و قالب گرای بوروگراتیک، تأکید بر همدلی و وفاق سازمانی و ارزش قائل شدن و ارج نهادن به استقلال علمی و منزلت پژوهشگران و نظایر آن، می توان آینده و چشم انداز مطلوبی برای پژوهشگاه و پژوهشگران آن در نظر داشت.
نظر شما