به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، نشست خبری فیلم سینمایی «نفس» با حضور نرگس آبیار و بازیگران و عوامل فیلم در برج میلاد برگزار شد. در ابتدای این نشست، نیما حسنی نسب نسبت به شلوغی برج میلاد اعتراض داشت که مرتضی رنجبران از کارشناسان روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر در جلسه حاضر شد و در پاسخ به وی گفت: برای تمام عوامل فیلم «نفس» کارت صادر شده است و اگر مشکلی برای حضور عوامل پیش آمده است به این دلیل است که کارت خود را همراه نداشته‌اند. آقای حسنی‌نسب گفت ۷ هزار کارت صادر شده است اما نصف این عدد هم کارت صادر نشده است. بهتر است قبل از اعلام، آمار درست بگیرید. اگر شب گذشته درهای سالن باز شد به دلیل حجم و استقبال مردم برای دیدن فیلم «لانتوری» بود و این تصمیم مدیریت کاخ بود. حضور کودکان در برج میلاد به این دلیل است که برخی از بازیگران فیلم‌ها کودک هستند. طی این روزها نه دست‌اندرکاران اجرایی فرزندان خود را آورده‌اند و نه برای همسر و فرزند شخصیت خاصی کارت صادر شده است و ما همه توصیه‌های لازم را در زمینه حضور افراد داشته‌ایم.
حسنی نسب نیز در پاسخ به صحبت‌های رنجبران گفت: متاسفانه تلاش شما برای برگزاری مناسب جشنواره به نتیجه درستی نرسیده است. این حجم آدم در کاخ جشنواره از کجا آمده‌اند. حتما برای آنها کارت صادر شده است. عددی که من اعلام کردم توسط یکی از تهیه‌کنندگان معتبر به من اعلام شده است. شب گذشته بسیاری از اصحاب رسانه و منتقدان از جمله من مجبور بودیم که برای دیدن فیلم روی زمین بنشینیم. اگر کارت اضافی صادر نشده است، پس چه کسی روی زمین نشست.
تصویر کردن بخشی از تاریخ کشور به صورت فانتزی از نگاه یک کودک
وی در بخش دیگری از نشست با اشاره به آثار نرگس آبیار توضیح داد: بعد از ساخت «شیار ۱۴۳» که با اقبال غیرعادی و استقبال بالایی میان مخاطبان سینما، منتقدان و اصحاب رسانه همراه شد، این پیش‌بینی می‌شد که ساختن فیلم حرفه‌ای به دور از این حاشیه‌ها سخت باشد و این فیلمساز دچار وسواس و دلواپسی‌های خوب در مورد واکنش‌هایی که برای فیلم آینده‌اش به وجود می‌آید، شود. خوشبختانه این کارگردان چنین استرس‌هایی نداشت و به سرعت کار خود را آغاز کرد و توانست با کنار گذاشتن تمام المان‌ها و موفقیت‌هایی که در فیلم قبلی خود داشت، فیلمی متفاوت بسازد. نرگس آبیار به سمت یک تجربه متفاوت در لحن و روایتی متفاوت رفت که نشان‌دهنده کار جاه‌طلبانه این کارگردان است. او توانست بخشی از تاریخ معاصر کشور را از نگاه و زبان یک کودک به صورت فانتزی به تصویر بکشد.
این منتقد سینما «نفس» را فیلم مهم و قابل تأملی دانست و گفت: باید فرصت مناسبی برای نقد آن به وجود آید. سینمای ایران نیاز دارد که دوربین خود را از شهرک‌ها و آپارتمان‌ها بیرون بیاورد و در فضای باز فیلم‌ها ساخته شود. در زمانی که تهیه‌کنندگان سینما دو سوم از بودجه‌ای که برای ساخت یک فیلم به دست می‌آورند، آپارتمان می‌خرند و با یک سوم آن فیلم تولید می‌کنند، ساخت چنین فیلمی قابل احترام است. در قدیم اگر کار مهمی انجام می‌شد می‌گفتند که این کار مردانه است اما ساخت فیلمی با چنین وسعتی تنها با یک همت زنانه انجام می‌شود. از این به بعد در سینما به جای اینکه بگوییم مردانه فیلم بسازیم، باید بگوییم زنانه فیلم بسازیم.
هیچ صحنه آرشیوی نداشتیم
«نرگس آبیار» کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا این فیلم را به صورت یک سریال تولید می‌کند یا خیر، گفت: اگر اکران این فیلم در جشنواره‌های بین‌المللی خوب پیش رود، ممکن است آن را به یک سریال تبدیل کنم. سکانس‌های خیلی خوبی از این فیلم گرفته شد که متاسفانه به دلیل آن که تماشاگران ایرانی حوصله فیلم‌های طولانی را ندارند، حذف شد اما به تبدیل کردن این فیلم به یک سریال فکر می‌کنم. همیشه در فیلم‌های خود به دنبال این هستم که بازی‌ها به چشم نیاید و از فیلم بیرون نزند. همچنین تمام تلاش خود را می‌کنم تا طراحی‌ها و میزانسن در خدمت فیلم باشد. ما در این فیلم فانتزی و تخیل کودکانه داشتیم و از جلوه‌های ویژه بسیار خوبی استفاده کردیم، به گونه‌ای که تمام فیلم در تابستان فیلمبرداری شده است اما صحنه‌های زمستان بسیاری خوبی داشتیم. بسیاری از دوستان فکر می‌کردند که صحنه‌های آمدن امام (ره)، رفتن شاه و روز عاشورا، صحنه‌های آرشیوی است در حالی که تمام این سکانس‌ها بازسازی شده است.
وی با اشاره به اینکه تمام تلاش خود را داشتیم تا یک فیلم رئال باورپذیر و در عین حال فانتزی داشته باشیم، توضیح داد: در «نفس» ۴ بچه سرتق بازی می‌کردند که همه‌اش با هم دعوا می‌کردند و ما یک نفر را گذاشته بودیم که اینها را از هم جدا کند. این فیلم پشت صحنه بسیار خوبی داشت و با توجه به اینکه عوامل به یاد دنیای کودکی خود می‌افتادند، «نفس» را بسیار دوست داشتند. ساره نورموسوی بازیگر نقش بهار خیلی خوب گریه می‌کرد و خیلی خوب می‌خندید و بازیگر بسیار باهوشی بود.
این کارگردان در پاسخ به این پرسش که چرا گریم در این فیلم با توجه به روند داستان تغییر نمی‌کند، بیان کرد: در این فیلم یک تاریخ ۳ ساله از سال ۵۷ تا ۶۰ به تصویر کشیده شده است و ما باید یک رشد نرم را در شخصیت‌های داستان نشان می‌دادیم. «نفس» حاصل یک کار گروهی است و همه با هم این فیلم را تولید کردیم. فیلم «نفس» با توجه به موضوع، بازی‌ها و معصومیتی که دارد بعدا درک می‌شود. ما در این فیلم تلاش داریم تا نشان دهیم که جنگ می‌تواند تمام رویاهای کودکانه را از بین ببرد.
وی با اشاره به اینکه از موسیقی تلفیقی ایرانی و کُولی استفاده شده است، گفت: خوشبختانه موسیقی این فیلم خوب از آب درآمد و آنطور که می‌خواستم تنها موسیقی مخاطب را به هیجان نمی‌آورد، بلکه صحنه‌ها و بازی‌ها بود که باعث رضایت مخاطب می‌شد.
به دنبال ساخت انیمیشن هالیوودی نبودیم
آبیار درباره انیمیشن های فیلمش توضیح داد: یکی از مهمترین بخش‌های «نفس» انیمیشن‌های استفاده شده در این کار است. برای ساخت بخش‌های انیمیشن زمان زیادی گذاشتیم و با گروه‌های مختلفی صحبت کردیم تا در نهایت با جمشید گوهری و امین حق‌شناس برای ساخت این بخش‌ها به توافق رسیدیم. ما به دنبال ساخت انیمیشن هالیوودی نبودیم و می‌خواستیم انیمیشن‌هایی که ساخته می‌شود نگاهی کودکانه داشته باشد.
محمدحسین قاسمی تهیه‌کننده این فیلم نیز گفت: این کار بر اساس یکی از رمان‌های نرگس آبیار به نام «نفس» ساخته شده است. ما در طول جنگ ۲ هزار و ۹۰۶ کودک داشتیم که همه شهید شدند و متاسفانه هیچکس تا به حال به آن نپرداخته است. هدف ما این بود که به رؤیاها و زندگی کودکانه در آن برهه زمانی بپردازیم و هیچ چیز بهتر از سینما نمی‌تواند چنین مفاهیمی را دنبال کند.
ساعد نیک ذات نیز در این نشست خبری گفت: در یک اثر سینمایی هماهنگی بین طراح صحنه، فیلمبردار و جلوه‌های ویژه از اهمیت بسیاری برخوردار است. اگر تصویرها در این فیلم خوب شده است به دلیل کار گروهی است. دوربین در «نفس» قرار بود سیار باشد و جریان زندگی در آن دیده شود چرا که دوربین باید از نگاه یک کودک به دنیا نگاه می‌کرد. تمام هزینه‌های مربوط به DCP انجام شد تا فیلم در نهایت به صورت دوبعدی روی پرده سینما دیده شود.
وی ادامه داد: ما در ایران تنها ۱۲ سالن Dسینما داریم و بقیه سالن‌ها Eسینما است. در چنین شرایطی سینماداران ما به جای آنکه برای نمایش فیلم‌ها از دو لامپ Eسینما استفاده کنند، برای کم کردن هزینه از یک لامپ استفاده می‌کنند. متاسفانه مدیران سینمایی کشور بعد از سالها نتوانستند سالن‌های مناسبی را برای مردم در حوزه سینما بسازند. ما حتی بعد از سال ها یک کاخ جشنواره مناسب سینما نداریم. در کشوری که انقلاب فرهنگی دارد، باید به مردم، نگاه و فرهنگ آنها احترام بگذارد.
نظر شما