مرضیه تراجی از کارشناسان ارشد تصویر سازی و عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان به خبرنگار شبستان گفت: تفاوت تصویر سازی با نقاشی در این است که تصویر سازی به نقش بال و پر می دهد در صورتی که نقاشی به متن و کلمه، هیچگونه وابستگی ندارد.
تراجی ادامه داد: نقاشی بیان عواطف است که با عناصری مانند رنگ، کمپوزیسیون وابسته است، در حالی که شاخصه اصلی تصویرسازی یک امر ارتباطی است.
وی افزود: تصویر سازی پیوند بین نقاشی و گرافیک است و سعی در تکثیر دارد اما نقاشی تک فریمی، است.
تراجی با اشاره به محدودیت تصویر سازی، خاطر نشان کرد: تصویر سازی بر خلاف نقاشی محدودیت دارد و تصویر سازی به دلایلی همچون ارتباط با مخاطب، محتوا و مضامین متن، در نظر گرفتن بازار کار، قطع کار و هم چنین هماهنگی بین مخاطب و تصویر باعث محدود شدن تصویرگر می شود و آزادی عمل در کار را از او می گیرد.
کارشناس ارشد تصویر سازی در خصوص تاثیر نقش دانش در موفقیت آثار هنری، تصریح کرد: بهترین تصویر سازی های دنیا شامل آثاری می شود که در تصویر، ساختار شکنی کرده و نیز از نشانه هایی که بر متن یا بر تصویر دلالت داشته باشد استفاده شده باشد.
تراجی افزود: مخاطب تصویرسازی بخش بزرگی از "نوع نگاه طراح" و "قالب تصویرسازی" و حتی "بسترهای بروز و نمایش" را تعیین می‌کند.
وی ادامه داد: طراح با توجه به سن، جنس، نژاد، تحصیلات و آگاهی‌های عمومی، منطقه جغرافیایی، مذهب و باورهای مخاطب، تصویرسازی می‌کند تا نهایتاً مخاطب با تصویر ساخته شده، ارتباط بهتری برقرار کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان، مباحثی همچون فضای داستان(حماسی، مذهبی و غیره)، تاکید بر عنصر خاص در فضای ساختاری متن، داشتن پیوستگی فضایی(خط افقی یا عمودی در تصویر)، رنگ (که مهمترین عامل بصری در ارتباط با بیننده است)، بافت و نیز القا احساس مناسب بیننده را که از طریق شوک بصری و اغراق در تصویر به وجود می آید را از شیوه های مهم بیانی در تصویر سازی دانست و هر یک را مورد بررسی قرار داد و توضیحاتی را در این راستا عنوان کرد.
پایان پیام/
نظر شما