نمایش «کلاغ پر» کاری از گروه «اوما»، به کارگردانی علی محمد حسام فر و محسن منوریان یک کمدی فانتزی است که توانسته علاوه بر حفظ کیفیت هنری خود در بخش های تخصصی و فنی تئاتر، در جذب مخاطب هم موفق عمل کند و با استقبال تماشاگران روبرو شود. انتخاب مطب یک روانشناس به عنوان مکان وقوع روایت، ایده هوشمندانه ای است که به نویسنده اثر اجازه داده تا برای بیان دغدغه های اجتماعی خود به خلق یک فضای فانتزی جذاب دست بزند، فضایی که به خاطر روان پریشی شخصیت ها، موقعیت ها و دیالوگ های مطرح شده توسط بازیگران، بسیار جذاب و در عین حال باور پذیر است و نویسنده از ظرفیت های این فضا به خوبی استفاده کرده است.
به گونه ای که مهمترین و جدی ترین تفکرات نویسنده را از زبان روان پریشی می شنویم که تصور می کند یک کلاغ است و مشکل او کلاغ بودن نیست بلکه نگرانی او این است که شب ها تصور می کند به پنگوئن تبدیل شده و از دکتر می خواهد که او را از این کابوس نجات دهد.
ایده اصلی این نمایشنامه با دیالوگ های امروزی و محاوره ای تزئین شده است و استفاده از شوخی ها و زبان آشنای کوچه، طنازی خاصی به نمایش داده که برای مخاطبان جذاب و به گوش آنها آشنا است، حتی مشکلات و مسائلی هم که شخصیت های نمایش با آن درگیر هستند بسیار امروزی است و از اصرار دانشجوی کم سواد برای گرفتن نمره گرفته تا تقابل شوهری با تفکرات سنتی که همسرش برداشت غلطی از زن مدرن دارد، از جمله مسائلی هستند که در دهه های اخیر با آنها آشنا هستیم. همچنین استفاده از آهنگ های نوستالژیک و آشنا در لحظه هایی که ریتم یا شعر آهنگ با موقعیت در حال نمایش مناسب است یکی دیگر از ترفندهای کارگردانان برای خلق این فضای کمدی بوده است که به خوبی در دل اثر نشسته است و لحظه های به یاد ماندی را رقم می زند.
از دیگر محاسن این تئاتر، بازی خوب و قابل قبول بازیگران است و همه عوامل جای تقدیر دارند اما تمایل دارم از بازی درخشان نسا توافق در نقش دختر دانشجو یاد کنم که میمیک و انعطاف بازی او در کنار لحن و بیان مناسب در موقعیت های مختلف این نمایش، از او بازیگری توانا ساخته است و ما را به دیدن کارهای بعدی او مشتاق و امیدوار می کند.
«کلاغ پر» در یک فضای نمایش طنز ایرانی خلق شده است اما علی محمد حسام فر و محسن منوریان در کارگردانی این اثر به طنز کلامی بسنده نکرده اند و به سمت طنز موقعیت رفته اند و در این راستا موفق شده اند که با خلق فضا و موقعیت های مختلف، بار جذابیت و طنز نمایش را تنها بر عهده دیالوگ های دلنشین قرار ندهند و کار دشوار تری را رقم بزنند، در این راستا تنها کافی است که به صحنه ای اشاره کنم که آرش جمال الدینی، با بازی خوب خود در نقش یک جوان لاابالی در کنار معشوق خود به هوش می آید و ناگهان با دختر دیگری که به او هم علاقه دارد، مواجه می شود، صحنه ای که ما را به یاد نمایشنامه موفق «همه دزد ها که دزد نیستند» اثر «داریو فو» می اندازد.
در پایان باید اشاره کنم که هرچند طراحی صحنه نمایش از ایده خلاقانه ای بهره برده اما کاملا مشهود است که این خلاقیت در وجود محدودیت شکل گرفته است و ایده آل نیست، فضای کوچک تماشاخانه استاد «سپاسدار»، میزانسن های کارگردانان، حرکت بازیگران و فضای دکورها را در یک فشردگی قرار داده که اجازه دیده شدن قاب بندی های متنوع و تصاویر بصری مختلف را از نمایش گرفته است و عمق بسیار کم صحنه محدودیت های زیادی برای تیم کارگردانی و طراح صحنه بوجود آورده است اما استفاده مناسب از نور، که کمتر در تئاتر های استان به آن توجه می شود، از نقاط قوت این اثر محسوب می شود و علاوه بر کارکرد نمایشی، محدودیت های تعویض صحنه در این سالن کوچک را هم مرتفع کرده است و یقین دارم با اجرای این تئاتر در سالنی بزرگ تر توانایی های این گروه موفق بیشتر و بهتر دیده می شود.
خاطر نشان می شود، نمایش «کلاغ پر» به کارگردانی محسن منوریان، علی محمد حسام فر، نویسندگی علی محمد حسام فر، بازیگری آرش جمال الدینی در نقش «جوان»، علی محمد حسام فر در نقش «دکتر خردمندیان»، محسن منوریان در نقش «کلاغ»، فیروزه باباملکی در نقش «منشی»، پریسا درافشان در نقش «خانم دکتر و همسر دکتر خردمندیان» و نسا توافق در نقش «دختر دانشجو» از 31 اردیبهشت پذیرای علاقمندان بود و شب گذشته به کار خود پایان داد.
یادداشت مهمان: علیرضا عیسوی
نظر شما