به گزارش خبرنگار کتاب شبستان، امام حسن (ع) دومین امام شیعیان ، فرزند حضرت علی بن ابی طالب (ع) و حضرت فاطمه (س) ، در شب نیمه ماه مبارک رمضان، سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود.
امام حسن (ع ) که در كمالات انسانى یادگار پدربود.پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت ، به امامت رسید. مدت امامت حضرت شش ماه و سه روز به طول انجامید. پس از آن تحت شرایط و عوامل خاص در سال 41 ه.ق با معاویه صلح کرد و به مدینه مراجعت نمود و مدت ده سال در مدینه زندگی کرد و سرانجام با دسیسه و نیزنگ معاویه به دست همسرش (جعده دختر اشعث کندی) به شهادت رسید.
کتاب های «صلح امام حسن علیه السلام؛ پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ» نوشته ی « شیخ راضی آل یاسین» و «زندگانی حسن ابن علی(ع)» به قلم « باقرشریف قرشی» آثاری هستند که پیرامون زندگی این امام همام نگارش شده اند.
«صلح امام حسن علیه السلام؛ پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ»
صلح الحسن(علیه‌السلام) کتابی درباره صلح امام حسن(ع)، اثر «شیخ راضی آل یاسین» پژوهشگر و عالمی دینی شیعی است. این کتاب از معدود آثار تحلیلی و تفصیلی است که درباره زندگانی امام حسن مجتبی(ع)، موقعیت سیاسی او و شرایط صلح امام با معاویه سخن گفته است. این اثر توسط رهبر معظم انقلاب حضرت «آیت الله سیدعلی خامنه ای» به فارسی برگردانده شده است.
کتاب دارای سه قسمت است؛«بخش اول: امام حسن بن علی(ع)» ، «بخش دوم: موقعیت سیاسی» ، «بخش سوم: صلح».«بخش اول: امام حسن بن علی(ع)» ، «بخش دوم: موقعیت سیاسی» ، «بخش سوم: صلح».
که در قسمت نخست شرح حال کوتاهی از زندگی امام مجتبی(ع) ارائه داده و در قسمت دوم به موضوع بیعت با آن حضرت و وضعیت سپاه می‌پردازد. قسمت آخر و اصلی کتاب، بررسی قرارداد صلح و عوامل آن می باشد و در خاتمه نیز، گزارشی از مقایسه شرایط صلح امام حسن(ع) و قیام امام حسین(ع)، به لحاظ دوستان و یاران و به لحاظ دشمنان ارائه شده است.
«زندگانی حسن ابن علی(ع)»
کتاب حاضر به قلم « باقرشریف قرشی» که با ترجمه ی«فخرالدین حجازی» به فارسی ترجمه شده
، اثری است که به طور مفصل به زندگی امام حسن(ع) می پردازد. نویسنده در این اثر موضوعاتی از جمله ؛ داستان مباهله ، تکریم اصحاب ، بخشندگی امام ، اخلاق والا ، پارسایی و پرهیزگاری ، فصاحت و بلاغت ، وصایای امام و.... پرداخته است.
درقسمتی از این کتاب می خوانیم:
«دیـدگان نافـذ پیـامبر این حقیقت را از مـاوراء عالم ماده می دیـد که آنچه براي او در اقیانوس حیات بموج آمـده،حسن را هم تحقق همان بهره، مسّلم خواهد بود.
به همین جهت شـعاع تربیت و عنایتش را بر این فرزند گرامی انعکاس می بخشید و او را در پناه تربیت ومهر معنوي خویش قرار می داد و از همان روز ولادت این توجه و عنایت بی دریغ خود را درباره حسن(ع) مبـذول می داشت...»
نظر شما