خبرگزاری شبستان – مازندران
دیر زمانی است که بوی مردی می آید از جنس عدل، داد، تقوا، شجاعت و تمام خصائل فرد متقی که جهان در برابر او، زانوی ادب می زند.
مردی که تمام مشکلات را به جان خرید تا اسلام پابرجا بماند و از دوست و دشمن برای اجرای عدل، هراسی نداشت و تفاوتی قائل نمی شد.
آن شخصی که در بستر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) خوابید تا رحمت للعالمین زنده بماند و تا دنیا دنیاست این فداکاری در تاریخ بشریت، ثبت و ضبط می گردد.
ماه رمضان که به نیمه می رسد، حال و هوای این ماه عوض می شود و تمام جهان، غصه غم به بغل می گیرد چرا که فرد پاک و بی باکی چون مولی الموحدین امیرالمومنین حضرت علی (علیه السلام) را از دست می دهد.
در این زمان دیار علویان، رخت مشکی بر تن می کند و به خاطر از دست دادن مرد عادل و با تقوایی به حزن می نشیند و اشک از چشم ها، جاری و ساری می شود همچون طفلی که پدر عزیز و دوست داشتنی خود را از دست می دهد چرا که آن حضرت، الگوی خوش رفتاری با یتیمان لقب گرفته بود.
مردم این دیار در مساجد، حسینیه ها و تکایا بر سر و سینه می زنند و فریاد وااسفا را سر می دهند اما امام علی(علیه السلام) در بستر خوابیده و به دیدار معبودش شتافته و کسی نیست که در مسجد کوفه نماز بخواند.
مازنی ها در شب های قدر با بالا بردن دست های خود و العفو العفو گفتن و واسطه قرار دادن حضرت مرتضی علی(علیه السلام)، خوبی ها و خیرات را برای خود و دیگران آرزو می کنند چرا که ائمه اطهار(علیهم السلام)، مظهر و واسطه قبول کردن التماس ها و دعاهای بندگان به جانب خدا هستند.
آش های نذری با کشک های محلی، حلواهای مخصوص و دیگر غذاهایی که از نیاکان به یادگار مانده از این دیار هنگام غروب و افطار، بر سر سفره یتیمان، نیازمندان و روزه داران می نشیند تا یاد آورد ایثار شیرمردان و شیرزنانی که الگوی خود را امیرمومنان حضرت علی(علیه السلام) قرار دادند، باشد.
بنابراین ما نیز با سرمشق قرار دادن آن حضرت می توانیم، اندک وظیفه خود را به حضرت علی(علیه السلام) نشان دهیم.
یادداشت: معصومه علیزاده
نظر شما