به گزارش خبرگزاری شبستان، بنابر روایات در روزگار پیش از ظهور از اسلام و قرآن جز نامی بر جای نمی ماند و مسلمانان تنها به نام مسلمان هستند. مساجد دیگر جای ارشاد و موعظه مردم نیست. فقهای آن زمان بدترین فقهای روی زمین اند و دین با کالای کم ارزش و بهای اندکی معاوضه می شود.
پیامبر گرامی اسلام (ص) درباره شرایط آن زمان فرموده اند: «دورانی بر امت من می آید که در آن از اسلام جز نامی نماند و از قرآن اثری جز نقش و تصویری نباشد. مسلمانان به نام، مسلمان خوانده می شوند اما نسبت به اسلام از هر کس بیگانه ترند.»
امام صادق (ع) نیز در این باره می فرمایند: «به زودی دورانی فرا رسد که مردم خدا را نشناسند و معنای توحید را ندانند تا این که دجال خروج کند.»
علاوه بر این، بنابر روایات مسجد که محل پرستش خدا و ارشاد و هدایت مردم است در آخرالزمان ماهیت خود را از دست داده و بر تجملات آن افزوده می شود از این رو پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «مسجدهای آن زمان آباد و زیبا است ولی از هدایت و ارشاد در آن خبری نیست.»
اگرچه عالمانو دانشمندان اسلامی حافظان دین خدا روی زمین اند و راهنمایی و ارشاد مردم در دست انان است و با تحمل زحمات، مسائل دینی را از منابع شرعی استخراج کرده در دسترس مردم قرار می دهند اما در اخرالزمان وضع دگرگون می شود و عالمان بدترین عالمان خواهند بود.
پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند: «فقهیان آن روزگار بدترین فقیهانی اند که در زیر آسمان به سر می برند. فتنه و آشوب از آنان آغاز می شود و به آنان نیز باز می گردد.»
خروج از دین نیز از علائم آخرالزمان است. روزی امام حسین (ع) به نزد امیرمومنان (ع) آمدند. گروهی گرداگرد حضرت (ع) نشسته بودند. ایشان به آنان فرمودند: «حسین پیشوای شما است. چنان که رسول خدا (ص) او را سید و سرور نامیده است. از نسل او مردی ظهور خواهد کرد که در اخلاق و چهره، شبیه من است. او دنیا را پر از عدل و داد می کند چنان که (پیش از آن) پر از ستم و جور شده است.»
سوال شد: این قیام در چه زمانی خواهد بود؟ فرمودند: «افسوس! هنگامی که از دین خارج شوید، همچنان که زن برای شوهرش از لباسش خارج می شود.»
یکی دیگر از عارضه های دین در آخرالزمان، دین فروشی است اگرچه بنابر آموزه های دینی انسان باید ختی از جان باید برابر خطراتی که دین را تهدید می کند، بگذرد.
پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند: «وای بر عرب از شری که به آنان نزدیک شده است. فتنه هایی چون پاره های شب تاریک و ظلمانی. صبحگاهان مرد مومن است و به هنگام غروب کافر. گروهی دین خود را به بهای ناچیز و متاع اندک می فروشند. کسی که در ان روز به دین خود چنگ زده و پایبند است همانند کسی است که گلوله ای از آتش را در دست گرفته یا بوته ای از خار را در دست می فشرد.»
منابع:
نشانه هایی از دولت موعود
بحارالانوار
ثواب الاعمال
نظر شما