رضا نافع، مشاور خانواده در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی شبستان با اشاره به بچه های عصر دیجیتال گفت: بچه های امروز با یاد گرفتن تکنولوژی های جدید مانند آی پدها، تبلت ها، اسکایت و پاکدست ها و ... سرگرمی های فراوانی دارند اما به طرز وحشتناکی در حال از دست دادن فرصت های فراگیری سیل وسیعی از فعالیت های اجتماعی، فعالیت های بدنی و مهارت های هوش هیجانی هستند.
وی با بیان اینکه بچه های امروز دیگر بیرون از خانه بازی نمی کنند، بیان کرد: بچه ها هر روز بیشتر و بیشتر سرگرم مشغولیت های داخل خانه هستند و به ابزارهایی که در اختیار دارند، وابسته تر می شوند اما بچه هایی که به بازی های طبیعی دوران کودکی در فضای باز سرگرم اند در حال افت شدید هستند. اکنون کشورهایی هستند که مبالغ هنگفتی را صرف این می کنند که معلم ها را تشویق نمایند در فضای باز ورزش و بازی های بیشتری با بچه ها انجام دهند.
نافع ادامه داد: هدف این است که بچه ها زمان بیشتری مشغول بازی هایی چون قایم باشک، لیلی و .... شوند تا از فواید آن بهره مند شده و سالم تر و شادتر باشند و از چاقی فاصله بگیرند.
این مشاور خانواده بچه ها فرصت یادگیری از طریق تعاملات رودررو را ندارند، تصریح کرد: والدین باید نسبت به هرگونه عادت غلط و اصطلاحا اعتیاد اینترنتی آگاهی داشته باشند، آنها باید خودشان الگوهای مناسبی باشند و به این اطمینان برسند که بین انجام بازی های واقعی و سنتی و فعالیت های آنلاین فرزندانشان تعادل وجود دارد.
وی ادامه داد: یک کودک چطور یاد می گیرد که هیجان و احساسش را ارزیابی کند و بروز دهد؟ فرا گرفتن زبان را چطور شروع می کند، او با تماشای حالات چهره پدر و مادرش این کار را می کند، تبدیل به یک موجود اجتماعی می شود و مهارت های ضروری را یاد می گیرد که وقتی وارد بازی های گروهی و مدرسه شود برایش لازم و مهم است، حالا فکر کنید چه اتفاقی دارد می افتد، پدر و مادرها هر روز بیشتر و بیشتر جذب ابزارهای الکترونیکی شان می شوند و حتی زحمت نگاه کردن، لبخند زدن یا قربان صدقه رفتن بچه های خود را هم متحمل نمی شوند.
وی با بیان اینکه متخصصان زیادی هستند که زنگ خطر را به صدا درآورده اند، افزود: مطالعه نشان می دهد فقط باید به پدر و مادرها گفت گوشی هایشان را کنار بگذارند و به بچه ها توجه کنند، این برای رشد و بالندگی فرزندانشان حیاتی است.
این مشاور خانواده با بیان اینکه رابطه فرزند و والد دچار تاثیرات منفی می شود، خاطرنشان کرد: پدر و مادرهای دیجیتالی از پدر و مادری کردن برای بچه هایشان صرف نظر کرده اند و این منصفانه نیست، کاربرد ابزارها تاثیری بسیار بد بر شیوه تعاملات والدین با بچه هایشان گذاشته است و رابطه واقعا منفی، ناهنجار و ناگوار در این میان شکل گرفته است.
وی با بیان اینکه امروزه پدر و مادراها تبدیل به آدم هایی کج خلق و کم حوصله شده اند، اظهار کرد: به توصیه بعضی از کارشناسان و متخصصان تعیین محدودیت ها برای استفاده از ابزارهای الکترونیکی بسیار ضرورت دارد تا پدر و مادرها بتوانند واقعا برای فرزندانشان پدر و مادری کنند هم بچه ها و هم والدین باید حتما زمان هایی را برای فراغت از ابزارهای الکترونیکی و با هم بودن در نظر بگیرند.
این مشاور خانواده در ادامه اذعان کرد: در عصر دیجیتال مهارت های خواندنی کودک دچار تاثیرات منفی می شود. مطالعات انجام شده نشان می دهد توانایی خواندن و درک مطلب کودک می تواند از این کمبودها تاثیر منفی بگیرد. نتایج این تحقیقات می گوید بچه هایی که کتاب های کاغذی و واقعی می خوانند نسبت به آنهایی که فقط از کتاب های الکترونیکی استفاده می کنند قدرت درک مطلب و توانایی خواندن بهتری دارند، بچه هایی که به کتاب های الکترونیکی عادت می کنند تمرکز کمتری دارند. بهترین راه حل تشویق کودکان به خواندن کتاب های کاغذی و واقعی است، بچه ها فرصت بازی های واقعی روی صحنه را از دست می دهند.
نافع با بیان اینکه بچه های امروزی بیشتر اوقات آنلاین هستند، اظهار کرد: آمار نشان می دهد این اتفاق از سال 2009 تا 38 درصد افزایش یافته است، چه اتفاقی برای بازی های روی صفحه مانند شطرنج، منچ و تخته نورت های واقعی افتاده است؟
وی با اشاره به فواید بازی های منچ، شطرنج و تخته نرد گفت: کودکان لغات، شمارش، ریاضی و خواندن را یاد می گیرند، بچه ها با هم ارتباط برقرار می کنند، کودک با مفهوم نوبت و برد و باخت آشنا می شود، اعتماد به نفس کسب می کند و به خودش متکی می شود، میل به رقابت از او ارضا می شود، توجه و تمرکزش بیشتر می شود و هوش اش تقویت می شود.
وی در ادامه افزود: هرچند بازی ها و اپلیکیشن های مفید زیادی در دسترس هستند که می توانند برخی مهارت ها را آموزش دهند اما هرگز نمی توانند جای تعاملات و روابط انسانی را بگیرند.
وی با بیان اینکه کودکان امروز مفهوم واقعی دوستی را نمی دانند، گفت: ما وقتی در سن رشد بودیم دوستان زیادی داشتیم که واقعی بوده اند، دوستان مجازی وجود ندارند، ممکن است در شبکه های اجتماعی صدها دوست داشته باشید اما واقعی نیستند چون مشکل اینجاست که بیشتر آنها را هرگز ندیده اید و مثلا از طریق دوستی دیگر آن هم بسیار سطحی و ساختگی می شناسید.
نظر شما