بلوغ سیاسی مسلمانان آمریکایی/ نقش سرنوشت ساز مسلمانان در آینده آمریکا

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری اکسپرس نیوز، «ابرار حسین» هرگز تا این حد تمایل به رای دادن نداشت؛ تا زمانی که دو نامزد انتخابات آمریکا ذهنیت او را تغییر دادند. یکی «برنی سندرز» سناتور 75 ساله بود که در مورد همه چیز، از شهریه رایگان دانشگاه ها گرفته تا گسترش امنیت اجتماعی سخن می گفت. او عالی به نظر می رسید.

و دیگری «دونالد ترامپ» تاجر میلیاردر و نامزد جمهوری خواهان بود که خواستار نظارت بر مساجد و ممنوعیت مهاجرت مسلمانان شد.

پس از اینکه سندرز رقابت را ترک کرد و ترامپ از موضع ضد اسلامی خود عقب نشینی نکرد، حسین می دانست که او هیچ چاره ای ندارد مگر اینکه در انتخابات شرکت کند. او همچنین به سازماندهی ستادهای ثبت نام رای دهندگان بعد از نماز جمعه و انجمن های محلی قبل از روز انتخابات کمک کرده است.

حسین گفت: «بسیاری از مسلمانان فقط در مورد اینکه اگر ترامپ برنده شود چه اتفاقی خواهد افتاد، نگران هستند. و یا حتی اگر او برنده نشود.»

مسلمانان آمریکایی اگر چه فقط یک درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، یک گروه متنوع از رای دهندگانی هستند که از لحاظ سیاسی بیشتر و بیشتر درگیر می شوند. بر اساس یک نظرسنجی ملی انجام شده توسط شورای روابط اسلامی آمریکا ، 86 درصد از رای دهندگان برای رای دادن ثبت نام کرده اند که رای 72 درصد آنها هیلاری کلینتون است؛ هر چند برخی ممکن است این کار را یک ضرورت و نه انتخاب بدانند.

در حالی که مسلمانان امروز تمایل دارند به دموکرات ها تکیه کنند، قبلا این چنین نبود. تنها چهار دوره انتخابات قبل از این و در سال 2000، مسلمانان آمریکایی به شدت به سمت «جورج دبلیو بوش» نامزد جمهوری خواهان گرایش پیدا کردند.

«کرم دانا» استاد علوم سیاسی دانشگاه واشنگتن – بوتهل گفت که این وضعیت ممکن است به خاطر این باشد که اسلام نسبتا یک «نوع دین ارزش محور» است و بر ارزش های خانواده و عناصر دیگر تاکید دارد.

دانا گفت: مسلمانان پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001، بین آنچه بوش در مورد اینکه چطور مسلمانان بخشی از آمریکا هستند و کلیشه ها علیه آنها در سازمان های امنیتی اختلافات فاحشی را مشاهده کردند.

او گفت: «این رویکرد باعث شد مسلمانان از جمهوری خواهان فاصله بگیرند و به سمت دموکرات ها متمایل شوند.

دانا گفت: «اما بسیاری از مسلمانان هم حزب دموکرات را ناجی خود نمی بینند.» اما از آنجایی که آنها درگیر شدن بیشتر سیاسی را برای شنیده شدن صدایشان ضروری می بینند، همزمان دموکرات ها هم بیشتر بر کمک رسانی به گروه های اقلیت مختلف متمرکز شده اند.