حجت السلام بهرام دلیر نقده ای، عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، با اشاره به اینکه خاتمیت پیامبر(ص) را از یک جهت می توان در معنای پایان وحی دانست، گفت: مژده رسالت مبعوث شدن نبی مکرم اسلام(ص) در کتب آسمانی دیگر نظیر تورات و انجیل آمده است لذا خاتمیت حضرت(ص) چه در ادیان توحیدی دیگر، چه در گزاره های اعتقادی و چه در بایدها و نبایدهای اخلاقی بیان شده است و از این ابعاد قابل بررسی است.
وی ادامه داد: نبی مکرم اسلام(ص) خاتم الانبیاء است؛ به این معنا که هرچه که برای بشر لازم بود و بشر به آن نیاز داشت را در رسالت خود منتقل کردند. هرچه که بشر را در مسیر تکامل و سیر الی الله قرار می داد در این دین بیان شد لذا ختم همه این مسایل بیان شد و در نتیجه چیزی باقی نماند که پیامبر دیگری مبعوث شود. خداوند دین را کامل کرد.
عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: هزاران سال دیگر نیز بگذرد و زندگی بشر روی این خاک ادامه داشته هرگز پیامبر دیگری مبعوث نمی شود، حضرت رسول(ص) خاتم الانبیاء بود. با هر چه که در دین اسلام بیان شده است امروز نیز می توان زندگی کرد و ملاک ها تماما بیان شده است.
وی با بیان اینکه ما بر این باوریم که حضرت رسول(ص) اخلاق را کامل کردند و در گزارهای اخلاقی هیچ کم و کسری در سیره اجتماعی و مدیریتی باقی نگذاشتند، افزود: امروز وظیفه ما معرفی اندیشه نبوی به جهان است. باید به درستی سبک زندگی پیامبر اسلام(ص) را بشناسیم و نسبت به پیاده سازی این سیره در سطح جامعه تلاش کنیم. امانتداری، راستگویی و حُسن خُلق ویژگی هایی است که پیامبر اکرم(ص) به آنان شهرت داشت. امروز ریشه بسیاری از مشکلات جامعه ما در بی اخلاقی و تندخویی نهفته است. اگر بتوانیم این سیره نبوی را در جامعه جاری کنیم قطعا جامعه ای متفاوت را شاهد خواهیم بود.
وی در بخش دیگری از مباحث خود در پاسخ به پرسشی در مورد رحلت رسول اکرم(ص) گفت: معروف مشهور این است که پیامبر(ص) رحلت کردند. حضرت(ص) میان انبیاء شخصیتی مظلوم بودند. این همه فشارهای اجتماعی، سیاسی، نگرانی ها و دغدغه هایی که پیامبر(ص) داشتند سبب شد تا حضرت(ص) در مضیقه باشند، این مساله یک طرف ماجرا است اما فارغ از مساله رحلت طبیعی که معروف مشهور به حساب می آید نظری هم در تاریخ وجود دارد که در آن گفته شده حضرت(ص) از سوی یهودیان مسموم شدند.
این محقق تصریح کرد: روایت است که عزراییل برای قبض روح حضرت(ص) اذن ورود خواست و پیامبر(ص) فرمودند: «تنها خانه ای است که عزراییل برای ورود به آن اذن گرفت و تا پیش از من و پس از من از کسی اجازه نمی گیرد.» با این وصف قول مشهور بر رحلت پیامبر(ص) است.
حجت السلام دلیر افزود: اما فارغ از این معروف مشهور که رحلت پیامبر(ص) بر آن استوار است و از سوی دیگر نظریه مسموم شدن حضرت(ص)، شخصا می خواهم مساله ای را عنوان کنم. در این نظر صرفا گمانه زنی می کنیم، سوال آن است که اگر این همه فشار و جنگ و تهدید وجود نداشت آیا باز هم حضرت(ص) همین مقدار عمر می کردند؟! واقعیت آن است که به پیامبر(ص) فشار فراوانی وارد شد. فقر در شعب ابی طالب، زخم هایی که بر روح حضرت(ص) وارد شد و ... رسول اکرم(ص) غصه تمام این مصائب را به تنهایی تحمل می کردند.
این پژوهشگر در پایان خاطرنشان کرد: از نظر من این همه فشار در جنگ و جهاد، محاصرات اقتصادی و بسیاری دیگر از مصائب بر جان پیامبر(ص) گران آمد. حضرت(ص) رحلت کردند و البته رحلت ایشان نیز شهادت گونه بود. منزلتی که پیامبر(ص) نزد باریتعالی داشتند از هر شهادتی بالاتر است. مقام حضرت محمد(ص) از هر شهیدی بالاتر است.
نظر شما