«سفید» جذاب و پر انرژی به سبک ژاپنی ها

نمایش «سفید» به کارگردانی کوکوونا از ژاپن، یکی از اجراهای قابل توجه روز گذشته بود که در دو نوبت ۱۷ و ۲۰ روی صحنه رفت. اجرایی پر شور که انرژی بالایی داشت و آن را در تعامل با تماشاگران به مخاطب منتقل می کرد. این نمایش ترکیبی از تکنیک های نور و حرکت، تصویرسازی و نمایش بی کلام بود. اثری که با بهره از تکنولوژی بی آنکه قصه ای داشته بخواد و یا اساساً بخواهد قصه بگوید، با اجرای ظریف و خوش ریتمی که داشت، مورد توجه تماشاگران قرار گرفت.

کوکوونا در پایان اجرا درباره ی تجربه ی اجرا برای تماشاگران ایرانی گفت: ژاپن و ایران تفاوت های فرهنگی بسیاری دارند که شاید به نظر برسد نتوانند در حین اجرای یک اثر با هم ارتباط بگیرند اما زبان تئاتر ایجاد همبستگی را ممکن می کند. ما تجربه ی خوبی از حضور در ایران بدست آوردیم که امیدواریم باز هم بتوانیم این احساس را تجربه کنیم.

یاد حاتمی بخیر!

از اجراهای قابل تامل روز چهارم جشنواره، نمایش «چهل گیس و حسن کچل» نوشته ی ساغر خواجه امیری و به کارگردانی پوران مرادی بود که با اجرای مدرن از قصه ی حسن کچل مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. ساغر خواجه امیری برای نوشتن این نمایشنامه، «حسن کچل» زنده یاد علی حاتمی را دستمایه قرار داده بود و با رویکردی متفاوت همزمان با روایت داستان اصلی، نوعی جنگ با دیو سرطان را مد نظر قرار می داد.

از جمله اتفاقات جالب این اجرا، صحبت های یکی از تماشاگران پس از پایان نمایش بود که خاطراتی از دیدن اجراهای قدیمی حسن کچل روایت کرد و اجرای حاضر را از جمله، بهترین آن ها دانست.

داستان یک کوه

«سار» نام نمایشی از میهران توماسیان کارگردان ترکیه ای است که در دو نوبت ۱۷ و ۱۹ مهمان تالار سایه ی تئاتر شهر بود. نمایشی که به نوعی از افسانه ای قدیمی درباره ی کوهستان روایت می کرد. این نمایش بی کلام که تلفیقی از موسیقی، نور و حرکات بدنی بود با استقبال نسبی تماشاگران همراه شد.

نمایش های «خرمهره» به کارگردانی محسن قصابیان، «سرگذشت نابهنگام زنی که مدام می خندید» به کارگردانی سیاوش عالی پور، «چرخه سودایی» به کارگردانی محمد جواد صرامی، «یرما» به کارگردانی اشکان صادقی و الهام شکیب و «صور اسرافیل» به کارگردانی عامر مسافرآستانه از دیگر اجراهای روز گذشته ی جشنواره بودند.