آسیب های فردمحور شبکه های ماهواره ای و زوال دوران کودکی

به گزارش خبرگزاری شبستان از خرم آباد، ماهواره ابزاری از دنیای توسعه است که متاسفانه در اختیار دشمنان است و دشمنان در قالب توطئه های مختلف از این ابزار برای دستیابی به اهداف شوم خود بهره می گیرند.

دشمنان در قالب راه اندازی شبکه های ماهواره ای فارسی زبان برای کودکان تا پیران برنامه دارند و در قالب هر توطئه دسیسه به دنبال تغییر فرهنگ، سبک زندگی و کمرنگ شدن شائر دینی  و مذهبی است.

دشمن در اين تهاجم فرهنگي و با برنامه‌ريزي‌هاي حساب شده مي‌كوشد از طريق گسترش ماهواره و تخريب بنيان‌هاي اعتقادي و اخلاقي و همچنين از ميان برداشتن سنت و فرهنگي اصيل اسلامي و ايراني ما، فرهنگ، عقايد و سنت‌هاي غربي را در جامعه ما ترويج كند.

در این میان در قالب برنامه های گسترده برای کودکان، به دنبال گرفتن کودکی از آنان و نیات شوم فرهنگی برای این قشر است.

همایون رهبران، جامعه شناس و کارشناس فرهنگی، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در خرم آباد، گفت: یکی از مسائلی که در دنیای روان شناسی مطرح می شود از بین رفتن دوران کودکی است.

وی افزود: یکی از اصلی ترین آثار تماشای فیلم ها و سریال هایی که در شبکه های فارسی زبان پخش می شود این است که فرزندان ما چیزهایی را می بینند و می شنوند که اگر بخواهند بچگی کنند نباید آنها را بدانند.

رهبران، اظهار داشت: در دنیای غرب یک نظریه پذیرفته شده است که اگر می خواهید فرزندان تان خوب تربیت بشوند باید بچگی کنند و برای بچگی کردن، باید از یک سری چیزها باخبر نباشند،  یعنی چون جسم شان بچه است باید روح و ذهن شان هم بچه باشد.

وی تصریح کرد: دنیای بچگی، دنیای آموزش نقش پذیری در اجتماع به وسیله داستان های کودکانه است؛ داستان هایی که در آن، گرگ و روباه و پلنگ و خرگوش و بزبزقندی، بازیگران اصلی آن هستند و این در حالی است که فضای ماهواره ها کودکان را به سمتی می برد که کودکان دیگر نمی توانند بچگی کنند.

رهبران، خاطرنشان کرد: از بین رفتن معصومیت کودکانه و نهادینه شدن برخی روحیات ناهنجار یکی از ثمرات تماشای برنامه های ماهواره ای مخصوصا از نوع مستهجن آن در حوزه کودکان می باشد.

وی تصریح کرد: حتی شبکه های اختصاصی کودکان نیز با تزریق روح خشونت و سرعت و عادی سازی ارتباط با جنس مخالف به راحتی روح و روان کودک را تخریب می کنند.

وی افزود: حجم قابل توجهی از کارتون ها و برنامه های ماهواره ها بخصوص در حوزه کودک این سه ویژگی را با خود حمل می کنند و تأسف بارتر اینکه کودکان چونان مردمانی بی سلاح با روح باورپذیر بالایی که دارند تأثیر دوچندان می پذیرند.

این جامعه شناس لرستانی، تاکید کرد: آنها از هم اکنون تصمیم می گیرند مانند شخصیت های فیلم و کارتون های که تماشا می کنند، خشن، سریع و بی قید باشند!.

وی افزود: نظریه یادگیری اجتماعی، می گوید چگونه برنامه های خشونت آمیز رسانه ای ممکن است پرخاشگری در دوران کودکی را تحت تاثیر خود قرار دهد.

رهبران، نظریه یادگیری اجتماعی بر این امر تأکید دارد که چگونه مشاهدات یک کودک بر عمل و نگرش او و همچنین نقشی که وی در زندگی آینده خود برعهده می گیرد، تأثیر خواهد گذاشت.

وی ابراز کرد:شخصیت به تصویر کشیده شده در رسانه ها ممکن است تبدیل به مدلی برای کودک شود که نگرش، باورها و رفتار او را تحت تاثیر خود قرار دهد.

رهبران، تصریح کرد: از آنجا که خشونت در رسانه ها اغلب بدون عواقب منفی معرفی شده، جوانان ممکن است در ت الش برای دستیابی به اهداف خود شکست بخورند و بدون تمیز بین صحنه های خیالی فیلم و زندگی واقعی و همچنین عدم توجه به عواقب ناشی از اقدامات خشونت آمیز در برابر دیگران، دست به این اقدامات بزنند.

وی ادامه داد: تحقیقات نشان می دهند که کودکان هفت ساله و کوچک تر، تفاوت بین واقعیت و تخیل را درک نمی کنند و شدیداً تحت تأثیر فیلم ها و برنامه های رسانه ای قرار می گیرند.

 ترویج خشونت

وی با بیان اینکه بسیاری از پژوهشگران در مورد ارتباط بین قرار گرفتن فرد در معرض رسانه ها و بروز پرخاشگری در فرد، به پژوهش هایی پرداخته اند، بیان کرد: اگرچه بیشتر مطالعات انجام شده فقط بر اثرات کوتاه مدت متمرکز شده و در محیط آزمایشگاهی قابل کنترل صورت گرفته است، اما برخی از مطالعات نیز نشان می دهند که قرار گرفتن در معرض رسانه خشونت آمیز در محیط های خانگی، دارای اثرات درازمدت بر فرد هستند.

رهبران، افزود: اگرچه بیشتر توجه پژوهشگران بر چگونگی تأثیر خشونت رسان هها بر رفتارهای کودکان و بزرگسالان متمرکز شده است، شواهد بسیار زیادی وجود دارد که نشان می دهد، تماشای خشونت موجب افزایش ترس و عصبانیت در تماشاچیان جوان می شود.

وی با بیان اینکه هر چه سن کودک بالاتر می رود، اهمیت ظاهر تصاویر کمتر می شود، اذعان داشت: بررسی ها وتحقیقات آزمایشگاهی، این حکم کلی را تأیید می کند که کودکان پیش دبستانی )تقریباً 3 تا 5 ساله( از چیزهایی که ظاهر ترسناک دارند ولی واقعاً بی ضرر هستند )مانند ET ، موجود فرازمینی مهربان ولی با ظاهر عجیب و غریب( بیشتر از چیزهایی که جذاب به نظر می رسند ولی واقعاً خطرناک هستند، می ترسند.

رهبران، اذعان داشت: برای کودکان بزرگ تر دبستانی )تقریباً 9 تا 11ساله(، ظاهر نسبت به رفتار یا خطرناک بودن شخصیت آن، اهمیت کمتری دارد.

وی افزود: وقتی کودکان بالغ می شوند، از واقعیت ها بیشتر ناراحت می شوند و نسبت به خطرات غیرواقعی به تصویر کشیده شده در رسانه، کمتر حساسیت نشان می دهند، این تغییر، نتیجه روند رشد درک تمایز بین واقعیت و خیال است.

این کارشناس، اذعان داشت:به همین علت، کودکان بزر گ تر دبستانی در برابر ترسی که توسط اخبار و سایر رویدادهای واقعی تولید می شود، حساسیت نشان می دهند.

وی ادامه داد: هر چه کودکان بزرگ تر می شوند، از تصاویر رسانه ها که شامل مفاهیم انتزاعی می شود، مانند مشکلات جهان و تهدیدهای غیرقابل مشاهده محیط زیست، وحشت زده می شوند.

از بین رفتن اهمیت زمان

رهبران، بیان کرد: وقتی کسی معتاد ماهواره می شود کم کم ارزش زمان و وقت را از دست می دهد، چرا که وقتی از پای ماهواره بلند می شود متوجه می شود چند ساعت از عمر خود را داد و چیزی نگرفت و یا حتی خسران و ضرر ببار آورد.

وی افزود:از طرف دیگر ماهواره ها از بعد اطلاع رسانی بسیار سریع هستند و سعی می کنند خبری از دست نرود مگر آنکه مخالف سیاست های صاحبانشان باشد.

رهبران، ادامه داد:  این محوریت خبر و ارتباط با تمام جهان از طریق شبکه های تصویری خود به خود شخص را طوری تغییر می دهد که بروز بودن و به اصطلاح به روز بودن را یک ارزش و گذشته گرایی و حتی با درصد کمتر آینده گرایی و

دوراندیشی را عقب ماندگی بداند.

چنین دیدگاهی در تعارض مستقیم با یافته های عقلی و تجربی و ارزش های دینی است.

اعتياد رسانه اي يك خطر جدي براي خانواده ها و فرزندان است  و معضلی جدی در راه تربیت صحیح فرزندان است.