به گزارش خبرنگار شبستان، حامد عسگری، از شاعران کشورمان در نشست "روایت سربرنیتسا " از سلسله نشست های 17 دقیقه حرف حساب بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان که امروز برگزار شد، گفت: تصورم از بوسنی با واقعیت خیلی فرق داشت. یادم می آید در کلاس چهارم انشایی در مورد بوسنی نوشتیم. سپس صندوقی برای کمک به مردم بوسنی آوردند و ما اصلا نمی دانستیم که بوسنی کجاست. وقتی فراخوان سفر به بوسنی را دیدم به آقای قزلی سریع تماس گرفتم و آمادگی خود را برای سفر اعلام کردم.
عسگری ادامه داد: وقتی به سارایوو رفتیم، فهمیدم که چه اتفاقی افتاده است. من بچه بم هستم و تجربه مرگ، مرگ دسته جمعی، گور دسته جمعی و دفن دسته جمعی را زیاد دارم. هنوز بعد از گذشت این همه سال جنازه پدربزرگم در بم گم است. با این همه نقاط و اشتراکات جنگ و مقاومت در حوزه بالکان و بوسنی وجود دارد، معتقدم که ابرمفهوم های بیشتری برای گره زدن وجود دارند. اینکه شرح حافظ را به زبان بوسنیایی داریم و اینکه لغات مشترک بسیاری بین زبان فارسی و بوسنیایی است، نشان از نفوذ و رسوب زبانی در زبان دیگر می دهد. این امر چند ساله ایجاد نشده است بلکه نشان از خواهر برادری فرهنگی بسیار عمیق دارد.
عسگری خاطرنشان کرد: من برای اتفاقات بزرگی که در زندگی ام می افتد و من را وادار به خلق اثری می کند، زمان نیاز دارم. برای همین امروز دست خالی به اینجا آمدم. خودم را مدیون خواهر و برادرانم در کشور بوسنی می دانم. صدای استقامت و مظلومیت مردم بوسنی باید به هنر گره بخورد. عده ای از رزمندگان مجبور شدند سلاح های خود را واگذار به دشمن کنند .ما سلاح های آنها را در موزه دیدیم و این نشان می دهد که تسلیم شدن هزینه دارد. امیدوارم توفیق داشته باشم در حد توان و بضاعتم اثری خلق کنم، امیدوارم خون این عزیزان فراموش نشود. امیدوارم این سیاوشان دورافتاده از فرهنگ ما فراموش نشوند.
گفتنی است،مراسم پیاده‌روی نوار صلح (مارش میرا) به منظور بزرگداشت جانباختگان و شهدای نسل‌کشی سربرنیتسا (در جریان جنگ دهه ۱۹۹۰ میلادی در منطقه بالکان) در کشور بوسنی و هرزگوین برگزار میشود. این آیین، محفلی برای گردهمایی مسلمانان، مسیحیان صلح‌طلب و اهالی فرهنگ و ادبیات از نقاط مختلف کره خاکی است تا در آن اندیشه صلح همگانی ترویج شود.
نظر شما