28 مرداد مصادف با 19 آگوست در تقویم ایران یک روز پر فراز و نشیب محسوب می شود، تا اسم این روز می آید همه ذهن ها به سوی کودتای ننگین سال 32 معطوف می شود، در این روز استکبار با سرنگون کردن دولت مشروع محمد مصدق، زمینه ایجاد یک دولت نظامی را به نخست وزیری سپهبد زاهدی فراهم کرد و محمدرضا پهلوی را به کشور بازگرداند.
این روز در تقویم یادآور آتش سوزی در سینما رکس آبادان هم هست، در این روز 600 نفر زنده زنده در آتش سوختند و کشور در عزای عمومی فرورفت.
این همه گفته شد اما این 2 واقعه تاریخی مورد بحث ما نیست، این روز مصادف شده با 19 آگوست روز جهانی عکاسی، ظاهرا به این خاطر که در این روز در سال 1839، اولین عکس برای عموم رونمایی شد.
پیشنهاد نامگذاری 19 آگوست به عنوان روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمن های عکاسی در آمریکا اعلام شد ولی شورای عکاسی بین‌المللی هند در سال 1991 نخستین نهادی بود که این روز را به طور رسمی به عنوان روز جهانی عکاسی جشن گرفت و از آن هنگام تا امروز هر سال کشورهای بیشتری این تاریخ را به عنوان «روز جهانی عکاسی» در تقویم های خود گنجانده اند، بطوری که هر سال این رویداد نسبت به سال گذشته در گستره بزرگتری برگزار شده است.
روز گذشته همزمان با روز عکاسی، مراسمی در تالار حافظ شیراز برگزار شد، به نحوی که جای سوزن انداختن در سالن سبز تالار حافظ نبود، رضا عسکری، عکاس پیشکسوت در این خصوص می گوید: امروز بسیار خوب بود و من بعد از 25 سال از حضور این جمعیت تعجب کردم.
وی که خود را قدیمی ترین عکاس انجمن عکس شیراز معرفی می کند، تاکید می کند: باید از هر کسی این افراد را دور هم جمع کرده، تقدیر کرد؛ البته به نظر می رسد تعداد علاقمندان به هنر عکاسی و سلفی بگیران بیشتر از عکاسان حرفه ای بود.
شیوا عطاران، عکاس خبرگزاری رضوی و عکاس سابق خبرگزاری مهر، با اشاره به اینکه انگار خیلی عکاس وجود داشته و ما خبر نداشتیم، می افزاید: امیدوارم این افراد واقعا برای عکاسی دل بسوزانند و باید بدانیم که هر کسی که دوربین به دست گرفته عکاس نیست چرا که یک عکاس باید چارچوب عکاسی را بشناسند.
علی عامری، که کوچکترین عکاس خبرگزاری تسنیم نام گرفته، با تعجب می گوید: شیراز این همه عکاس دارد؟، وی از مسئولین انجمن عکس می خواهد تا کمی بیشتر از گذشته به عکاسان خبری توجه کنند، چرا که این عکاسان بیشتر از عکاسان هنری، مورد آسیب واقع می شوند.
محمدحسین نیکوپور، عکاس هنری و عکاس اسبق خبرگزاری مهر با تاکید بر اینکه ژانر خبری و ژانر هنری با هم تفاوت دارند، می گوید: در بخش هنری عکاس می تواند و وقت دارد تفکر کند و به سوژه بپردازد، این درحالی است که برای ژانر خبری باید در لحظه تصمیم گیری کرد و تفاوت بین عکاسی خبری و هنری، از زمین تا آسمان است.
وی، استقبال را خوب توصیف می کند، می افزاید: از انجمن عکس شهرستان ها هم در این برنامه حضور یافته بودند و در مراسم مرکز اسناد و کتابخانه ملی به خاطر نبود فضا مردم سرپا ایستاده بودند.
زهرا نورانی، که پیش از این به عنوان عکاس هنری شناخته می شده است و امروز به عنوان عکاس استانی روزنامه همشهری در این مراسم شرکت کرده، اعتقاد دارد، اکثر این جمعیت را خانواده عکاسان پر کرده اند.
عکاس ایسنا، حانیه حسین پور با اشاره به اینکه کار عکاسی خبری بسیار سخت تر از عکاسی هنری است، یادآور می شود: هرکسی دوربین به دست گرفت، عکاس نیست.
در این میان که اکثر خانم ها با لباس های رنگارنگ و قیافه های آرایش کرده آمده اند، با عکاسی چادری مواجه می شوم، فرزانه چخماق ساز، عکاس هنری می گوید: عکاسی برای خانم ها سخت است برای چادری ها سخت تر هم می شود.
حسین پور می گوید: عکاسی برای خانم ها بسیار سخت تر می شود چرا که تفاوت باعث می شود تا آقایان در حرکت های خود آزادانه تر عمل کنند و خانم ها محدودتر باشند.
فاطمه نهاری، کارشناس عکاسی و عکاس پایگاه خبری «پیام خبر» با یادآوری این مطلب که عکاسی برای خانم ها سختی های خاص خودش را دارد و این به خاطر زن بودن و تفاوت های بین زن و مرد در جامعه است، می گوید: البته از نظر ما بین زن و مرد تفاوتی نیست.
وی می افزاید: برخی اوقات عکاسی خانم ها در جامعه، باعث می شود تا خودشان معذب باشند و عکاسی با چادر بسیار کار را سخت تر می کند.
هرچه هست، تفاوت بین عکاسی خبری و هنری یاعث شده تا این ۲ گروه کمتر همدیگر را بشناسند و امید است انجمن های تخصصی برنامه هایی برای جمع کردن این ۲ قشر در کنار همدیگر داشته باشند.
گزارش: محسن تورع
عکس میانی خبر: ایرنا
نظر شما