به گزارش خبرگزاری شبستان، نویسنده روزنامه «استار» در مقاله ای نوشت: زمانی که به عنوان خبرنگار برای امور اروپایی بودم، در خیابان های بروکسل پایتخت بلژیک تصاویر و پوسترهای بسیار بزرگی از « «آنگ سان سوچی » رهبر سیاسی میانمار در ساختمان های مجاور مؤسسه های اتحادیه اروپا می دیدم.
«سو چی» اولین بار جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه از پارلمان اروپا و جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
او فردی سیاسی است که تاریخ از او شخصیتی مهربان و دلسوز روایت می کند، اما امروز همین شخصیت به اصطلاح عطوف در موضع دفاع از جنایت های بی شمار علیه مسلمانان روهینگیا در میانمار ایستاده تا جایزه صلح نوبل خود را به خون مسلمانان رنگین کند.
همه روزه اخبار دردناکی از کشتار و جنایت و خشونت و ترور از نقاط دور جهان به گوش می رسد که ذهن همگان را درگیر می کند، اما هنگامی که این جنایت ها مردمی را هدف قرار می دهد فقط به این گناه که مسلمان هستند، سراسر وجود انسان فریاد اعتراض می شود.
تصمیم گیرندگان بین المللی و رسانه های جهانی عمق جنایت هایی را که علیه مسلمانان صورت می گیرد، ندیده و درک نمی کنند.
سازمان ملل سکوت اختیار کرده تا بار دیگر بر مقوله «جهان بزرگتر از پنج است» تأکید کند، حتی اگر به خود حرکتی هم دهد، به قدری ضعیف و سست است که دردی دوا نمی کند.
رهبر میانمار، که غرب جوایز صلح، حقوق بشر و دموکراسی را به او اعطا کرده است، در صدر جنایت های وحشیانه ای که قربانیان بی گناه فراوانی چون کودکان غرق شده در آب دریاها به جای گذاشته قرار دارد، ستیزه جوی دموکراتی که پشت خون هزاران بی گناه ایستاده است.
آنچه ما باید انجام دهیم این است:
باید جنایت های را که در مناطق دوردست جهان صورت می گیرد، شناخته و درک کرده و حامیان آنها را محکوم کنیم.
برای بار دیگر عدم امکان اعتماد به نهادهای غربی که هر نوع سرکوب و آزار مسلمانان در مناطق مختلف جهان را به رسمیت می شناسند، درک کنیم.
در قبال این جنایت ها سکوت نکنیم.
آنچه که ما را از قدرت های جهان متمایز می کند غم و اندوه محاسبات سودی است که در مناطق دور افتاده جهان مدام و مکرر علیه بی گناهان دریافت می شود.
حتما روزی وجدان های دردمند پیروز خواهند شد.
نظر شما