به گزارش خبرگزاری شبستان؛ "العهد" در مقاله ای به قلم "عقیل الشیخ حسین" نوشت: در فیلم مشهور سینمائی "اودیسه فضایی"(ساخته سال 1960) افرادی متعلق به قرون گذشته حضور داشتند که ضعیف بودند و برای دفاع از خود در مقابل حملات حیوانات وحشی، ابزار خاصی نداشتند. آنها برای دفاع از خود محکم به یکدیگر می چسبیدند و خیال می کردند که خود را نجات داده اند، ولی این امنیت موقتی بود و در نهایت اسیر دندان ها و چنگال های حیوانات می شدند.
وضعیت شخصیت های موجود در این فیلم، بسیار به وضعیت امروز صهیونیست ها و متحدان عرب آنها شباهت دارد. به گونه ای که پیشروی هایی که محور مقاومت در میدان نبرد و عرصه سیاسی محقق کرده است، ترس را به جان اسرائیلی ها و صهیونیست شده های عربی انداخته و آنها را دچار این توهم کرده است که چسبیدن به یکدیگر در قالب ائتلاف، می تواند آنها را از شکست و زوال ایمنی بخشد.
روزهای اخیر، شاهد شتاب بی سابقه ای در زمینه نزدیکی با رژیم صهیوینستی بودیم؛ به گونه ای که پرچم های رژیم صهیونیستی در اقلیم کردستان عراق به اهتزاز در آمد، دیدارهای صمیمانه ای میان افرادی از گروه های معارض سوری با اسرائیلی ها انجام شد، هنرمندان عرب به منظور افزایش سطح اعتبار خود به سرزمین های اشغالی سفر کردند و در مورد اخیر که آخرین آن هم نخواهد بود، ارکستر ملی بحرین، سرود رژیم صهیونیستی را در مراسم یک جشن صهیونیستی نواخت. در این مراسم، ولی عهد بحرین در رأس هیئتی متشکل از 40 شخص و دیپلمات های بلندپایه امارات حضور داشتند.
تمام این ها، اتفاقات قابل توجهی است که موازی با دیدارهای محرمانه و علنی میان مسئولان اسرائیلی و عرب و تقویت روابط دیپلماتیک، اقتصادی، امنیتی و نظامی میان رژیم صهیونیستی و بسیاری از کشورهای عربی صورت گرفته است.
معروف است این طرف های عربی که برای جلب توجه و رابطه با اسرائیل تلاش می کنند، به شروطی مانند به رسمیت شناختن دولت یهودی، شکل گیری دولت فلسطینی در اردن یا سینا و یا هر مکان دیگر جز فلسطین، ورود به ائتلاف های ضد ایران و محور مقاومت، موافقت با شکل گیری نظامی منطقه ای به سرکردگی رژیم صهیونیستی و تجزیه کشورهای عربی، پاسخ مثبت می دهند.
سوالی که اکنون مطرح می شود این است که سر این تمایل و حرص شدید رژیم های عربی به رابطه با رژیم صهیونیستی چیست؟ پاسخ برای تمام کسانی که تحولات و مواضع طرف های مختلف در منطقه را زیر نظر دارند، روشن است؛ پاسخ همان شکستی است که اردوگاه دشمن و سلطه جهانی از آمریکا و متحدان غربی آن گرفته تا رژیم صهیونیستی و رژیم های عربی طرفدار صهیونیسم متحمل شده اند.
کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی دریافته اند که خروج از فضای این شکست به تنهایی ممکن نیست و بقای خود را مدیون حمایت آمریکا و غرب هستند؛ ولی این حمایت تا سطحی کاهش یافته است که آمریکا و غرب به دنبال نجات منافع خود در منطقه و گشایش راهی برای تفاهم با محور مقاومت هستند؛ از این رو، رژیم های عربی، خیال می کنند چنانچه خود را در آغوش رژیم صهیونیستی قرار دهند، می توانند خودشان را از سرنوشت سیاهی که در انتظارشان است، نجات دهند و این به خاطر این توهم است که اسرائیل همچنان بر ورود به جنگ های جدید و خروج از آن قادر است.
این درحالیست که صهیونیست ها خود نسبت به ضعف و ناتوانی شان برای ورود به جنگ های جدید آگاه هستند، از این رو، تلاش می کنند تا از میان عرب های صهیونیست شده برای خود سرباز جذب کنند تا آنها را به مقابله با اردوگاه مقاومت بفرستند؛ مانند کاری که محور سلطه 35 سال پیش "صدام" را برای مقابله با ایران به جلو فرستاد و اکنون نیز تکفیری های تروریست را برای جنگ با محور مقاومت به کار گرفته است.
چه این موضوع با جنگ صدام علیه ایران و جنگ تروریست ها با محور مقاومت ارتباط داشته باشد یا خیر، قطعا دشمن و محور سلطه جز شکست دستاورد دیگری نخواهد داشت و این شکست دقیقا همان چیزی است که صهیونیست ها و رژیم های عربی با تشکیل ائتلاف بایکدیگر و چسبیدن به یکدیگر مانند شخصیت های فیلم "اودیسه فضایی" که هیچ ابزاری برای نجات خود نداشتند، درصدد خروج از آن هستند.
نظر شما