خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "جشن حقیقی این است که پیامبر در سرزمین وجود ما متولد شود. آن وقت ما مزه این جشن حقیقی را در وجود خود خواهیم چشید. هنوز این پیامبر در سرزمین وجود من مبعوث نشده است. پس من خیلی با این پیامبر فاصله دارم. زمانی من می توانم ادعا کنم که برای پیامبر جشن گرفته ام که فی المثل بتوانم آن خصلت "امین" را در وجود خودم مبعوث کنم. به پیامبر (ص)، محمد امین می گفتند کسی که امانت دار بود و در امانت ها خیانت نمی کرد. حالا این امانت در گستره وسیع خود از دین بگیرید تا همسر و فرزند، من نگاه کنم ببینم که چقدر امانت دار خوبی بوده ام. اگر دیدم که حق امانت ها را به جا آورده ام آن وقت می توانم بگویم که پیامبر در سرزمین وجود من مبعوث شده است."
آنچه در ادامه می آید بخش دوم و پایانی گفتگوی سرویس قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا فوادیان استاد حوزه و دانشگاه و معاون پژوهشی بنیاد فرهنگی مهدی موعود (عج) درباره سیره رسول الله (ص) و جزئیاتی از مشی و صفات ایشان است.
در بخش پیشین گفتگو با اشاره به سوال بهمنیار از بوعلی سینا به نکته مهمی اشاره کردید. این که گاهی برخی مرز نبوت و نبوغ را ممکن است با هم اشتباه بگیرند. در واقع بوعلی می خواهد بگوید که صرفا دانش و نبوغ برای پیامبری کافی نیست؟
بله می خواهد به بهمنیار بگوید که خیلی چیزهاست که در چشم او نیامده اما در وجود پیامبر نشسته است. ممکن است کسی بگوید به خاطر شجاعت پیامبر بوده است. اما در طول تاریخ پهلوان ها و قهرمان ها و هرکول ها و قوی پنجه های بسیاری بوده اند که تهور و بی باکی آن ها زبانزد بوده است اما آن ها هیچ گاه پیامبر نشدند. ممکن است کسی بگوید به خاطر خوش خلقی و اخلاق خوب پیامبر بوده است، باز ما اگر در تاریخ بگردیم نمونه هایی پیدا خواهیم کرد که این اخلاق را داشته اند اما پیامبر نشده اند. ممکن است کسی بگوید به خاطر خصلت بخشندگی و بذل و جود و سخایی بوده که در وجود مقدس پیامبر (ص) نهادینه شده بود اما باز بگردیم حاتم طایی هایی پیدا خواهیم کرد که بسیار هم بخشنده بودند.
در واقع می خواهم عرض کنم که تمام این ویژگی ها و خصایص در وجود پیامبر (ص) جمع شده اند و همه این خوبی ها که ممکن است به صورت تک ستاره ای در وجود خوبان عالم جمع شده بود در وجود مقدس پیامبر (ص) مثل آفتاب پرفروغ جمع شده است و پیامبر واجد همه این خوبی ها هستند.
ممکن است در بین ما کسانی باشند که بخواهند به صورت مستند و دست اول به اطلاعاتی درباره پیامبر (ص) دست پیدا کنند و این ویژگی ها را با خود مرور کنند. چون به هر صورت ما فیلم و عکسی از حضرت نداریم اما گزارش های دقیق درباره حضرت می تواند این خلأ را جبران کند و ما با خواندن آن گزارش ها انگار که زندگی حضرت را مرور می کنیم این حیات مبارک در پیش چشم ما نمودار شود. به نظر جنابعالی بهترین کتاب در این زمینه چیست که مخاطبان به واسطه مطالعه آن به خصایص و ویژگی های حضرت پی ببرند؟
تالیفات بسیاری در این زمینه وجود دارد اما گمان می کنم کتاب "سنن النبی" علامه طباطبایی بسیار گره گشا خواهد بود. شما وقتی این کتاب را مطالعه کنید درباره جزیی ترین رفتارهای پیامبر آگاه می شوید. این که پیامبر چطور آب می خوردند چطور راه می رفتند چطور نگاه می کردند مشی و رفتار حضرت با خانواده و همسایه چطور بود. حالات و عبادات و معاملات حضرت چگونه بود. چطور پیامبر ذکر می گفتند؟ شما وقتی به این کتاب نگاه کنید شاخص های انسان کامل را در آن خواهید دید. درست مثل این که پیامبر (ص) در روبروی شما نشسته است و او را می بینید.
و اتفاقی که احتمالا در این جا می افتد این است که آن فاصله میان مشی ما و پیامبر (ص) عیان می شود. چون ناخودآگاه در این بررسی سیره و سنت و زندگی پیامبر ما آن را با زندگی و حیات خودمان هم مقایسه می کنیم.
دقیقا همین طور است و شما می بینید که قواره های مسلمانی ما امت کجاست. من مثال ساده ای به شما بزنم. همه ما می دانیم که پول عطر پیامبر از پول غذایشان بیشتر بوده است. یعنی اگر پول یک ماه غذای پیامبر (ص) را حساب کنید پول عطری که پیامبر هر ماه پرداخت می کردند از پول غذایشان بیشتر بود. سوال این است کدام یک از ما پولی که برای عطر خود در ماه می دهیم بیشتر از پول غذایمان است؟ یک ماه نه کدام یک از ما پول عطرمان به پول یک هفته غذایمان می رسد؟ می خواهم این نکته را بگویم که در زمان جاهلیت پیامبر تا کجا به نظافت و خوش بویی اهمیت می دادند حالا شما نگاه کنید که در همین مسایل ابتدایی، ما چقدر با پیامبر فاصله داریم، بنابراین اگر می خواهیم برای پیامبر جشن بگیریم به دنبال جشن های صوری نباشیم.
جشن حقیقی برای پیامبر (ص) چیست؟
جشن حقیقی این است که پیامبر در سرزمین وجود ما متولد شود. آن وقت ما مزه این جشن حقیقی را در وجود خود خواهیم چشید. هنوز این پیامبر در سرزمین وجود من مبعوث نشده است. پس من خیلی با این پیامبر فاصله دارم. زمانی من می توانم ادعا کنم که برای پیامبر جشن گرفته ام که فی المثل بتوانم آن خصلت "امین" را در وجود خودم مبعوث کنم. به پیامبر (ص)، محمد امین می گفتند کسی که امانت دار بود و در امانت ها خیانت نمی کرد. حالا این امانت در گستره وسیع خود از دین بگیرید تا همسر و فرزند، من نگاه کنم ببینم که چقدر امانت دار خوبی بوده ام. اگر دیدم که حق امانت ها را به جا آورده ام آن وقت می توانم بگویم که پیامبر در سرزمین وجود من مبعوث شده است و خوشا به حال شما اگر چنین باشید. پیامبر ما صادق الوعد بود. راستگوترین فرد روزگار خود بود. پیامبر ما روزی 360 مرتبه الحمد لله رب العالمین می گفتند و سپاس و حمد خداوند را به جا می آورند. کدام یک از ما روزی 360 مرتبه الحمد لله می گوییم. پیامبر با آن عظمت وجودی شان با این همه 70 بار در روزی می گفتند" لا تكلني إلى نفسي طرفة عين / خدایا مرا به چشم بر هم زدنی به اندازه یک لحظه به حال خودم وا مگذار."
نظر شما