«دختر شینا» و «گلستان یازدهم» را دلی نوشتم

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، بهناز ضرابی زاده نویسنده کتاب های «دختر شینا» و «گلستان یازدهم» با بیان اینکه همیشه کتاب در محجوریت است، اظهار داشت: کتاب در کشور ما ویترین خودش را ندارد و به همین خاطر معمولا مراسم و نمایشگاه های کتاب نیز در محجوریت برگزار می‌شوند.

وی با اشاره به استقبال مخاطبین از آثار منتشر شده خود گفت: چاپ مجدد کتاب «دختر شینا» نزدیک به 90 و کتاب «گلستان یازدهم» نیز به چاپ بیست و پنجم رسیده است.

این نویسنده درباره کتاب «گلستان یازدهم» بیان کرد: قبل از نوشتن کتاب «دختر شینا» دل‌مشغولی نوشتن زندگی شهید علی چیت‌سازان را داشتم. ایشان در استان همدان خیلی معروف است به گونه ای که مریدهای زیادی دارد.

ضرابی زاده تصریح کرد: خیلی دوست داشتم بفهمم کسی که در میدان جنگ و مبارزه به قدری موفق است که دشمن برای کشتن او جایزه تعیین می کند در خانواده چگونه شخصیتی داشته است. به همین خاطر به سراغ همسر شهید علی چیت سازان رفتم که ایشان گفتند من خاطره خاصی از همسرم ندارم چون فقط یک سال و چند ماه زندگی مشترک داشته ایم. من برای راضی شدن همسر شهید چیت سازان به سراغ خودش رفتم و با راهکار اشک، خانم ایشان را برای بیان خاطراتشان راضی کردم.

وی ادامه داد: هر نویسنده ای قطعا دلی کار می کند اما من خیلی برای کارهایم وقت می گذارم و هیچ گاه کار سفارشی نمی پذیرم. بنا بر ضرورت، علاقه و شناختی که درباره شهدای همدان داشتم به سراغ این سوژه ها رفتم.

این نویسنده دفاع مقدس افزود: «دختر شینا» اولین کتاب در حوزه بزرگسال و اولین کار جدی بزرگسال من بود لذا احساس می‌کنم هر وقت اسم جنگ به میان می آید باید از خاکریز، اسلحه، فرماندهان و اسرا باید بنویسیم اما من همیشه این دغدغه را داشتم که خیلی زن ها وجود داشته اند که هیچ گاه از کارهای آن ها اسمی به میان نیامده است.

ضرابی زاده بیان کرد: استان ما نزدیک به مرزهای جنگی بود و شاهد زندگی خانواده های شهدا و نوجوانان شهید بودیم. چون همه این اتفاقات را خودم دیده ام احساس کردم از فداکاری زنان، جزئیات زندگی، انتظار همسران شهدا برای بازگشت رزمندگان و اشک هایی که در شهادت همسرانشان ریخته شده که جزو درام جنگ محسوب می شوند و حتما باید گفته و نوشته شود، چیزی نوشته نشده است.

وی گفت: همیشه انتظار داشتم سختی های زنان را مطالعه کنم اما هرگاه در کتابی به این موضوعات نزدیک می شدم، نویسنده ادامه آن را قطع کرده بود و این مسائل را نادیده گرفته بود. من در «دختر شینا» به سمت این نگاه رفتم. فکر می کردم کتاب های من را فقط مردان بخوانند اما متوجه شدم مردان زیادی این کتاب ها را مطالعه کرده اند و به خودم گفتند که حس زنانگی در این کتاب ها زیباست.