به گزارش خبرگزاری شبستان از قم به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه قرآن و حدیث، در این نشست كه با موضوع اخلاق كاربردي و ظرفيت هاي موجود در علوم اسلامي برگزار شد، حجت الاسلام حسين پسنديده، گفت: علوم اسلامي ظرفيت هاي فراواني دارند كه مي توانند از جهات مختلف يكديگر را ياري كنند، مانند ظرفيتهاي موجود در كلام اسلامي، فلسفه اسلامي، اخلاق، فقه و...؛ زيرمجموعه هاي هركدام از اين دانش ها با يكديگر مرتبط است و از هر كدام مي توان براي پيشبرد ديگري استفاده كرد.
وی ادامه داد: در حوزه اخلاق، ياري گرفتن از ديگر داشته هاي علوم اسلامي به نظر مي رسد كه خيلي كم اتفاق افتاده است، ما از توانمندي هايي كه پشتوانه سالهاي سال پژوهش در آن علوم را دارد، مانند فقه و اصول، بايد ببينيم كه كجا به مباحث حوزه اخلاق مي تواند كمك كند. كارهاي اندكي شروع شده ولي بسيار ناچيز است و انتظار بيش از آن است، به همين جهت ما بر آن شديم تا به بررسي ظرفيت هاي فقه و اصول براي استفاده در حوزه اخلاق بپردازيم. فقه به جهت اينكه كارگاه تمرين استنباط از نصوص است، روش استنباط را به خوبي به ما مي آموزد.
وی افزود: مباحثي در فقه وجود دارد كه قابليت استفاده در حوزه اخلاق را دارند؛ از جمله بحث مقاصد شريعت؛ اين بحث با اين عنوان در فقه شيعه قديمي نيست و ريشه آن در نظريات اهل سنت است.
پژوهشگر گروه اخلاق كاربردی تصريح كرد: تعريف مقاصد شريعت اينگونه آمده است: «اهدافي كه توسط شرع در تمامي احكام يا قسمت عمده احكام لحاظ شده است؛ نهايت و غايت شريعت و اسرار شارع براي وضع احكام؛ شناخت آن براي همه ضروري است، براي مجتهد هنگام استنباط و فهم نصوص و براي غير مجتهد به منظور شناخت اسرار قانون گذاري». اين تعريف به نسبت مفصل و جامع تر است. ايشان سپس به پيشينه بحث و تفصيل آن اشاره كردند.
در پایان مطالب ذكر شده، مورد بحث و گفتگوي حاضرين قرار گرفت.
نظر شما