«سایه بان» و قهرمان های مغرور دوست داشتنی/تلنگری بر باورهای فراموش شده

به گزارش خبرنگار تلویزیون خبرگزاری شبستان، «سایه بان» که این شب ها روی آنتن شبکه دوم سیما است، ساخته جمشید و نوید محمودی روایت زندگی 2 جوان است که هر دو سرپرست خانواده خود هستند؛ سهراب که پدر ندارد و سعید که پدر از کار افتاده و خانه نشین دارد. سایه بان از معدود سریال های سال های اخیر تلویزیون است که با نگاه جدی به حقیقت زندگی قشر کارگر پرداخته است.

مجتبی پیرزاده بازیگر نقش سهراب که پیش از این در فروشنده اصغرفرهادی ایفای نقش کرده بود، این بار با سریال سایه بان در قاب تلویزیون دیده شد. سهراب سایه بان مغرور و متعصب است، به قول خودش سخت است و بنابراین دوستی ندارد به جز سعید که می گوید او را از حفظ است.     

سعید هم که دیگر کاراکتر محوری سریال سایه بان است، مغرور است و غرور او تمام زندگی اش از جمله روابط با همسر و زندگی خانوادگی اش را تحت شعاع قرار داده است، غرور سعید اگر چه تاجائی از داستان برای مخاطب قابل تحسین است اما آن جائی که حاضر نمی شود برای سروسامان دادن به زندگی خود حتی وام قرض الحسنه اشتغال زائی را بپذیرد آزار دهنده و کاذب است. آدم های از جنس غرورهای این چنینی اگرچه آزار دهنده اند، اما وقتی پای خانواده به میان می آید و  این غرور رنگ تعصب و غیرت می گیرد کاراکترهای جوان سایه بان برای مخاطب دوست داشتنی می شوند و می شود به آنها گفت قهرمان. قهرمان هائی که پدر و مادر و بزرگ تر روی چشمشان جا دارد، برادر و خواهر کوچک تر را تحت هیچ شرایطی تنها نمی گذارند و خانواده و حفظ حریم اش برایشان قداست ویژه ای دارد.

در واقع آنچه که بیش از همه در سایه بان به چشم می آید تلاش برای زنده کردن و یادآوری ارزش هائی است که در جامعه امروز ما کم کم رو به فراموشی می روند؛ رفاقت ، اعتماد، پایبندی به نهاد خانواده، روابط مستحکم خانوادگی و ...

«سایه بان» گذشته از این موارد قصه غصه های آدم های  پرتلاشی است که زیر همین آسمان و در کنار ما در همین شهر زندگی می کنند و امیدوارند، آدم های حقیقی که تعدادشان هم اصلا کم نیست.

در شرایطی که خانه های ۲۰۰- ۳۰۰ متری  پای ثابت لوکیشن های اغلب سریال های تلویزیونی شده اند و معمولا در مجموعه های طنز به زندگی قشر ضعیف جامعه پرداخته می شود، پخش سریالی چون «سایه بان» که دغدغه اش به تصویر کشیدن زندگی سخت اما عزتمند این قشر است، روح تازه ای به جان مخاطبان تلویزیون دمید.

جنس بازی گرم و باورپذیر پریوش نظریه در نقش زنی که همسرش را از دست داده، با ۳ فرزندش زندگی می کند و تلاش می کند خانواده را در کنار یکدیگر حفظ کند یکی دیگر از بازوان قدرتمندی این مجموعه است. نظریه که همیشه به خوبی از پس چنین نقش هائی برآمده است امروز در تلویزیون سمبل زنان قدرتمندی است که آگاه، باتدبیر و مدیر هستند و در زمان سختی و مشکلات همیشه بهترین راه را می روند و با تمام قدرت خانواده را حفظ می کنند. رعنای سایه بان در عین سادگی سرشار از صلابت است و تلاش می کند خانواده را و فرزندانش را در کنار یکدیگر حفظ کند.

نوید و جمشید محمودی که تجربه موفق ساخت «چند مترمکعب» عشق را در کارنامه کاری خود دارند، این بار  به سراغ داستانی رفته اند که اعتقاد دارند قصه ی زندگی امروز خیلی از ماست، دو رفیق که در منطقه‌ای کارگر نشین بزرگ شده‌اند، تا پای جان تلاش می‌کنند که چراغ خانه هایشان را روشن نگه دارند. ایستاده‌اند در برابر سرنوشت سرکش. عشق و ایمان ، خون می شود در رگهایشان تا از پا نیفتند و دلخوش بمانند به رحمت خدا و فرداهای بهتر، اما زخمی در راه است، زخمی که سنگ محکی است برای رفاقت دیرینه شان. برادران محمودی در گفت وگوهای متعدد اعلام کردند قهرمان های سریال «سایه بان» واقعی هستند. قصه قصه ای است که از بطن جامعه بیرون آمده و بنابراین شخصیت ها و داستان به خوبی ساخته و پرداخته شده اند.

کامران تفتی در نقش ناصر، امین تارخ در نقش مهران، بهزاد فراهانی در نقش دائی خسرو، رویا جاویدنیا در نقش مهشید و محمدرضا غفاری در نقش آرمان و  علیرضا جعفری در نقش بابک هر کدام وزنه دیگری در این سریال هستند. مجموعه تلویزیونی «سایه بان» این روزها در میانه راه پخش قرار دارد و باید منتظر ماند تا دید قصه آن چه سرانجامی خواهد داشت. اما فارغ از تمام مسائل فنی، مباحث حرفه ای و نحوه پرداخت شخصیت ها و اتفاقات، داستان سریال «سایه بان» داستان ملموسی است؛ داستانی به حقیقت نزدیک که مخاطبان را پای تلویزیون می نشاند.

«سایه بان» در واقع اشاره به بخش مهمی از ارزش ها و باورهای ماست که ریشه در فرهنگ ایرانی اسلامی دارد؛ ‌آن بخش از ارزش ها و باورها که به حریم و حرمت خانواده مربوط است و می رود که به دست های فراموشی سپرده شود. سعید دولتخواهی و جمشید محمودی نویسندگان این سریال در بخش های مختلف از فیلمنامه تلاش کرده اند به ارزش هایی بپردازند که شاید این روزها دیگر برای خیلی از مردم ارزش نبوده و رنگ باخته باشد؛‌ غیرت برادر نسبت به خواهر و حتی برادر کوچک تر، رفاقت و از همه چیز گذشتن برای رفیق...

نگارش و ساخت چنین مجموعه های تلویزیونی که پشت به پشت یک تفکر و هدف ایستاده اتفاق بسیار خوبی است در شرایطی که شتابزدگی، ضعف های ساختاری و محتوائی و بی داستانی مشکل بسیاری از سریال های تلویزیونی است.

سریال «سایه بان» که در لوکیشن های مختلفی در تهران و گرجستان ضبط شده است، از شنبه تا پنج شبنه ساعت ۲۱:۳۰ روی آنتن شبکه دوم سیماست.

الهام عطائی