به گزارش خبرنگار اجتماعی شبستان، مهدی جلیلی، استاد دانشگاه در برنامه حمایت از حقوق کودکان گفت: ما در زلزله کرمانشاه بعد از 24 ساعت از تهران حرکت کردیم و در فاصله هفت ساعت به آنجا رسیدیم. بزرگترین بحرانی که ما در کرمانشاه با آن مواجه شدیم دو چیز بود؛ اول کج‌کارکردی رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی که برای اولین بار در ایران قدرت اطلاع‌رسانی را در دست گرفته بودند.
وی در ادامه افزود: مشکل دیگر برخی شبکه‌های اجتماعی بودند که با انتشار اخبار دروغ خدمات‌رسانی نهادهای مربوطه را بسیار سخت کرده بودند.
جلیلی با بیان اینکه ما نیازمند دانش و اطلاعات در روزهای اول زلزله بودیم، تصریح کرد: متاسفانه مسئولان دولتی و نهادهای خدمتگزار هم در بهت زلزله بودند و ابعاد زلزله هم بسیار وسیع بود و توان پاسخگویی به این همه ویرانی و خرابی در روزهای اول وجود نداشت لذا می‌بایست مدیریتی اعمال می‌شد که ما فاقد آن بودیم.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه در حق سازمان هلال‌احمر ظلم شد، تصریح کرد: کج‌کارکردی رسانه‌ها باعث شد ما یک نهاد قوی، باسابقه و خدمتگزار را به یک سازمان بسیار بی اعتماد بدل کنیم البته ضعف خود هلال‌احمر نیز در ارتباط گرفتن با رسانه‌ها بسیار موثر بود، بنابراین می طلبد این سازمان لیستی از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران را برای خود تهیه کند تا در مواقع بحران به عنوان بازوی اطلاع‌رسانی سازمان خدمات‌رسانی کنند.
وی گفت: در زلزله کرمانشاه ما به هر روستایی رسیدیم چادر هلال احمر برپا بود و شبکه های اجتماعی به دروغ اطلاع‌رسانی می کردند.
جلیلی با بیان اینکه هلال احمر بسیار نظام‌مند و سازمان‌یافته فعالیت می‌کند، اظهار کرد: اما وقتی مردم اعتماد خود را نسبت به این سازمان از دست بدهند، نهادی مانند هلال احمر دیگر داوطلبی نخواهد داشت و از نهادهای مردمی جدا می شود.
ما با بحران مدیریت دانش روبرو هستیم
این استاد دانشگاه اظهار کرد: ما برای اولین بار به خاطر قدرت شبکه های اجتماعی با نابرابری در عرضه و تقاضا روبرو بودیم و این بیانگر این است که ما با بحران مدیریت دانش روبرو هستیم.
وی گفت: شبکه‌های اجتماعی قدرت این را دارند،مردم را پای کار بیاورند. ما از همان روزهای اول زلزله به سراغ تهیه اپلیکیشنی رفتیم تا نیازهای زلزله‌زدگان را مشخص کنیم و مردم از این طریق خدمات خود را ارایه دهند اما متاسفانه چون فاقد اطلاعات بودیم با مشکل مواجه شدیم و مردم نمی‌دانستند کمک‌های خود را به کجا و به چه کسانی باید ارایه دهند.
وی با بیان اینکه مسئول سازمان بهزیستی سرپل ذهاب از دادن اطلاعات زنان سرپرست خانوار، کودکان، سالمندان و معلولان به ما خودداری کرد، افزود: آنها ترسیدند این اطلاعات را در اختیار ما قرار دهند در صورتی که این اطلاعات می‌بایست از قبل در یک بانک اطلاعاتی جمع‌آوری می‌شد، چون ما در عصری زندگی می‌کنیم که می‌توانیم این دیتاها را ایجاد کنیم.
جلیلی اظهار کرد: دلیل گزارش‌های خلافی که در خصوص خدمات دستگاه‌ها ارایه می شد این بود که اقدامات انجام‌شده به نتیجه نمی رسید و مردم ثمره آن را نمی‌دیدند.
وی بیان کرد: 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد چرا ما هنوز نمی دانیم اگر در سرپل ذهاب زلزله آمد کجا باید چادرها مستقر شوند، آیا نباید از قبل در این منطقه مکانی اختصاص می یافت تا در مواقع بحران، نهادها خدمات خود را در آنجا ارایه می دادنند.سوال اساسی این است که چرا بانک اطلاعاتی برای مواقع بحران ایجاد نشده است.
نهادهای مدنی جاسوس نیستند
وی با بیان اینکه نهادهای مدنی جاسوس نیستند، گفت: اطلاعات اینکه چند زن بی‌سرپرست خانوار در سرپل ذهاب وجود دارد به هیچ درد دستگاه های جاسوسی نمی خورد.
جلیلی با بیان اینکه هنوز تعداد زیادی از زلزله‌زدگان در چادر اسکان دارند، خاطرنشان کرد: ما مخالف نهضت جمع کردن کانکس در سرپل ذهاب بودیم. اسکان موقت باید 45 روز باشد اما هنوز نیمی از مردم منطقه در چادر زندگی می کنند. سرپل ذهاب منطقه گرمسیری است و خطرات زیادی مردم را تهدید می کند بنابراین باید هرچه زودتر اقدامات لازم برای آنها صورت پذیرد.
وی بر ورود نهادهای مردمی و خیرین در حل مشکلات زلزله‌زدگان تاکید کرد و افزود: آنها می توانند بخشی از وظایف دولت را بر عهده بگیرند و روند حل مشکلات را تسریع بخشند.
این استاد دانشگاه بیان کرد: من از رسانه ها گله‌مندم، تزریق ناامیدی، تزریق مرگ در جامعه است. مقصر اصلی فقدان نظام اطلاعاتی نهادهای دولتی هستند ،چون به نهادهای عمومی اعتماد نمی کنند و اطلاعات را در اختیار آنها قرار نمی دهند، باید گفت این مسئله در بحران های بعدی هم گریبان ما را خواهند گرفت.
نظر شما