به گزارش خبرگزاری شبستان، تمركز اين نوشتار عمدتآ در بخش اساطيرى شاهنامه است، هرچند در آن مورد نيز حق مطلب كاملا ادا نشده است. تعجيل و عدم انسجامى كه گاهى ديده مى‌شود نتيجه بى‌صبرى نگارنده در طرح اين مسائل و شنيدن پاسخ‌هاى جامعه است. اين نگاه به سنت و ادبيات نگاه به نقد و بازخوانى است و با نگاه رايج روشنفكران، كه نگاه مهر و كين است، تفاوت دارد. اميد نگارنده آن است كه موجى در جامعه ايجاد شود و اعماق گذشته را با اين نگاه بكاود. بن‌مايه تحول فرهنگى ما در همين است.
مخاطب اين نوشتار اقشار ميانى جامعه هستند. آشنايان بافرهنگ خودى و آماده براى درك فرهنگ نوآيين. بنابراين رويكرد نگارنده نه پژوهشى، بلكه آموزشى و انگيزشى است. كنكاش در الفاظ يا اسطوره‌هاى شاهنامه كه بسيارى به آنها پرداخته‌اند، نيست. با برجسته كردن آموزه‌هاى ارزشمند و نقد نظرات احتمالا مخرب آن است. مى‌گويم «احتمالا مخرب» چون ما نه از بطن متون كهن آگاهيم و نه به آن نياز داريم. اين عملكرد آنها و برداشت شخصى ما از آنهاست كه در زندگى‌مان تأثيرگذار است. نگارنده اميدوار است كه جريان روشنفكرى ايران كم‌كم معطوف به زندگى واقعى شود.
«شاهنامه از دو منظر» اثر«حسن فشارکی »را موسسه انتشارات «نگاه» چاپ کرده است.
نظر شما