به گزارش خبرنگار شبستان، ارتباط یک جامعه با هنرهای تجسمی و بهره مندی از بیان هنری در ارتباطات اجتماعی، موضوعی است که دهه های گذشته در جهان مورد توجه واقع شده. آشناکردن مردم با تاریخ هنر، گسترش فعالیت عمومی موزه ها، تقویت هنر و فعالیت های هنری در شهرها و برگزاری بینال ها و نمایشگاه ها از جمله اقداماتی است که امروزه برای بهره مندی جامعه از فوائد هنر مورد تاکید قرار می گیرد. کشور ما ایران نیز در سال های گذشته شاهد افزایش گالری های هنری، حضور پررنگ تر هنرمندان در نمایشگاه ها و حراجی های بین المللی و توجه بیشتر مدیریت شهری به هنر است اما با این همه، هنرهای تجسمی هنوز مساله عموم جامعه نیست و به جز قشر خاصی آن هم در مرکز کلانشهرها، مردم به هنر نمی اندیشند و از تحولات آن نیز باخبر نمی شوند. برای بررسی این موضوع و پرسش های پیش روی آن، با علی تن هنرمند خوشنویس و نقاشی خط به گفتگو نشستیم.
مخاطب باید با اثر هنری ارتباط برقرار کند
علی تن، هنرمند خوشنویس در پاسخ به این سئوال که هنرمندان باید چگونه اثری خلق کند که به خانه های مردم راه پیدا کند و از گالری ها به سطح عام جامعه کشیده شود به خبرنگار فرهنگی شبستان گفت: هنر دو شاخص مهم دارد یکی محتوا و یکی ظاهر، اروپایی ها می گویند ظاهر برای یک اثر هنری کفایت می کند اما ما می گوییم باید محتوا غنی داشته باشد که پیامی به مخاطب ارایه دهد، اثر هنری اگر نتواند پیامی به مخاطب بدهند موفق نیست؛ ما نمی خواهیم مفهوم لاینحلی را به مخاطب بدهیم که بفهمد؛ مخاطب هم باید سطح سواد خود را بالا ببرد که اثر هنری را بفهمد.
وی افزود: یکی از کارهای تجسمی که نگارخانه ها و فروشنده های آثار هنری انجام می دهند این است که اثر هنری را به خانواده ای می دهند که 3 ماه در نزد آنها امانت باشد و فرصتی به مخاطب می دهند تا با اثر ارتباط برقرار کند، مخاطب عام نمی خواهد ارتباط برقرار کند و این ضعف کار است که چرا آثار هنری در سبد کالای خانوار و مردم نیست؟ در واقع اثر هنری اولویت آنها نیست.
مخاطب عام زیبایی را می بیند اما قادر به تحلیل آن نیست
علی تن خاطر نشان کرد: اثر هنری می تواند سرمایه ای باشد که باعث رشد روحی و معنوی و مردم شود، مخاطب ما درک می کند که اثر هنری زیباست یا نیست، اما به صورت تخصصی نمی تواند تشخیص دهد چرا. چون شناختی به اثر هنری ندارد و هضم آن برایش سخت است که یک میلیارد بدهد و یک تابلو بخرد. من به عنوان هنرمند به بسیاری از دوستان آثار هنری دادم و آن ها هم پذیرفتند و با اثر ارتباط برقرار کردند و درخواست کار دادند.
این هنرمند داشتن محتوا را امری لازم در خلق اثر هنری دانست و گفت: در اثر هنری آنچه مهم است فقط زیبایی نیست، محتوا تاثیرگذار است و پیامی که به مخاطب می دهد، یک اثر کامل هنری هم محتوا دارد و هم زیبایی بصری دارد.
دولت، هنرمند و رسانه در شناساندن هنر تجسمی کوتاهی کرده اند
وی در پاسخ به این سئوال که چه کسی مقصر است که آثار هنری به خانه های مردم راه پیدا نکرده است وظیفه هنرمند، گالری دار، رسانه در این راستا چیست، گفت: مقصر دولت، هنرمند و رسانه هاست، هر کدام از اینها وظیفه خود را دارند رسانه ها باید آثار خوب را معرفی کنند مردم با فیلم ها و تئاترها ارتباط می گیرند و هنرمندان آنها را می شناسند اما هنرمند هنرهای تجسمی را کسی نمی شناسد، در فیلم یا تئاتر هنرمند نیاز به معرفی شدن ندارد وظیفه رسانه است که اثر هنری را معرفی کنند، یک نقاشی، کاریکاتور و ... خیلی تاثیرگذار است. از طرفی هنرمند هم در این پروسه مقصر است چون اثر را آن قدر گران قیمت گذاری می کند که مردم قدرت خرید آن را ندارند.
باید به سوی نقطه ای حرکت کنیم که اثر هنری پشتوانه ارزی کشور شود
وی تصریح کرد: همه باید دست به دست هم دهیم تا هنر تجسمی مهجور نماند، دور از انتظار نیست که اثر هنری، گران فروخته شود. در برخی از کشورها آثار هنری پشتوانه ارزی آن کشورهاست ما هم باید به آن نقطه حرکت کنیم که مردم ما هنرمند را بشناسند تا کار هنرمند عرضه شود، نمایش آثار هنری در نگارخانه ها بیشتر جنبه اقتصادی هنر است و کار فرهنگی هم هست اما هنر باید به متن جامعه بیاید اگر به متن جامعه بیاید تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت.
نظر شما