بازوان موشکی ایران با "فکور" قدرتمندتر شد

به گزارش خبرگزاری شبستان، توانمندهای نظامی از جمله قابلیت های راهبردی است که می تواند قدرت بازدارندگی ایران را در منطقه و جهان به نمایش بگذارد و در این میان توانمندی های موشکی جمهوری اسلامی ایران از جمله مولفه های قدرت نظامی محسوب می شود. موشک هوا به هوای فکور از جمله موشک های جدید جمهوری اسلامی ایران است که روز گذشته خط تولید آن در صنایع دفاعی کشور به همت متخصصان متعهد و انقلابی با وجود تمام تحریم ها افتتاح شد. موشک هوا به هوا به سلاحی گفته می‌شود که با هدف اجرای عملیات درگیری هوایی از جنگنده حامل یا بالگرد رها شده و می‌تواند انواع اهداف پروازی از جمله هواپیماها، بالگردها و حتی موشک‌های مختلف با وظایف گوناگون را منهدم کند.

جمهوری اسلامی ایران با تولید این نوع از موشک به جمع سازنده های موشک هوا به هوا پیوست و در آینده نیز می تواند بنا به نیاز خود با توجه به پیشرفت علم و فناری، نسخه های جدیدی را از این نوع موشک تولید کند. طراحی، ساخت و آزمون شلیک موفق موشک فکور در سال 96 با استفاده از توانایی ها و ظرفیت های بومی انجام شد. فکور، یک موشک هوا به هوای راداری میانبرد است که براساس آخرین فناوری های روز دنیا طراحی و ساخته شده است. از قابلیت های این موشک می توان به اتصال به انواع هواپیماهای شکاری اشاره کرد. همچنین این موشک قابلیت شلیک توسط هواپیماهای جنگنده را دارد. این موشک می تواند با انواع مختلف جنگنده های مهاجم در محدوده عملیاتی خود درگیری داشته باشد.

بنابر این گزارش، اولین سابقه تولید موشک های هوابرد در ایران به آغاز جنگ تحمیلی باز می گردد که این امر با هدف عمردهی و فعال سازی بخش های مختلف این تسلیحات، همچنین تولید برخی قطعات از جمله باتری های موشک آغاز شد و  به راه اندازی موشک‌های راهبردی «فینیکس» جنگنده های F-14 تامکت منتهی شد که به عنوان اصلی ترین سلاح هواپایه کشورمان در مقابل نیروی هوایی رژیم بعثی عراق مورد بهره‌برداری قرار ‌گرفت. این نوع از موشک ها به دلیل پیچیدگی شرایط خاصی را برای نگهداری می طلبیدند و مشکل اصلی آنها، باتری‌های موجود در سامانه منبع تغذیه بود که پس از گذشت چندسال منقضی شده و عملا موشک را غیرقابل استفاده می کرد به همین دلیل اهمیت دستیابی به فناوری طراحی یا تعمیر باتری های موجود بلافاصله در دستور کار قرار گرفت.

پس از مدتی و با اطمینان از طولانی شدن جنگ، فرماندهان ارشد و تصمیم گیر بر این مهم اتفاق نظر پیدا کردند که ذخایر با ارزش و حساس موشک های «فینیکس» باید برای شرایط خاص حفظ شده و از این رو نیازمند موشکی تازه برای بهره برداری بر روی تامکت های نهاجا هستند. پس از ماه‌ها تست‌های زمینی و پروازی و طی آزمایش‌های گوناگون در میادین نبرد واقعی، نهایتا این موشک‌ها با تغییراتی، قابلیت هماهنگی با رادار پیشرفته AN/AWG-9 تامکت را پیدا کرده و به عنوان سلاحی جدید تحت عنوان AIM-23A SkyHawk پروژه سجیل معرفی شد.

در نهایت با پایان جنگ تحمیلی نمونه های دیگری از موشک های هوا برد به کشورمان راه یافت و بر روی دیگر تایپ هواپیماهای شکاری نیروی هوایی تست شدند که از جمله آن می‌توان به موشک AIM-9 آمریکایی بر روی F-7 چینی و میراژ F1 فرانسوی، موشک R-73 روسی بر روی F-4 آمریکایی،PL-7  چینی بر روی میراژ F1 فرانسوی، F-4 و F-5 آمریکایی و R-27 روسی بر روی F-14 آمریکایی اشاره کرد که هدف از این اقدامات بهره گیری حداکثری از تمام امکانات با حداقل محدودیت‌ها وجود در نبرد های هوایی بود.

یادآور می شود: فاطر از دیگر موشک های هوابرد کشورمان است که نسخه بهینه سازی شده AIM-9 سایدوایندر است که قبل از انقلاب از ایالت متحده خریداری شد.