مسجد در سیره «علامه مجلسی»

خبرگزاری شبستان: محمدباقر مجلسی فرزند محمدتقی مجلسی، در سال ۱۰۳۷ (هجری قمری) در اصفهان‏ زاده شد و در سال ۱۱۱۰، در همان شهر چشم از جهان فرو بست.

او به «مجلسی دوم» و پدرش به «مجلسی اول» مشهور است و هر دو در شمار دانشمندان بزرگ شیعه هستند.

محمدباقر پسر از بزرگ‏ترین روحانیون شیعه است که خدمات گوناگون و فراوانی به جهان اسلام و مذهب تشیع کرده است که نگارش کتاب‏‌های بسیاری در موضوعات مختلف دینی به دو زبان فارسی و عربی از جمله آن‌ها است و در میان آثار گران‌سنگ وی، مجموعه «بحارالانوار» که به حق دایره‌المعارف بزرگ شیعه است، بیش از دیگر آثار وی موجب شهرت او شده است.

به مناسبت ۳۰ مردادماه؛ سالروز بزرگداشت علامه مجلسی، تعابیر و رویکرد این روحانی نام‌آشنا درباره مسجد جستجو شده است که در ادامه می‌آیند:

شاید بتوان نکته نخست درباره مفهوم و جایگاه مسجد در منظومه فکری و رفتاری علامه مجلسی را از زبان خودش آورد، آنجا که می‌گوید در دوران کودکی، نماز شب را در «مسجد صفا» اقامه می‌کرد «الحمدلله رب‌العالمین که بنده در سن سه سالگی همه این‌ها را می‌دانستم، یعنی خدا و نماز و بهشت و دوزخ و نماز شب می‌کردم در مسجد صفا و نماز صبح را به جماعت می‌کردم و اطفال را نصیحت می‌کردم»(مهدوی، ص 55).

علامه مجلسی «مسجد جامع اصفهان» را محل تدریس و دیدارهای عمومی خود قرار داده بود، همان مسجدی که پدرش، محمدتقی مجلسی در آن اقامه نماز جماعت و تدریس می‌کرد، مجلسی همچنین پس از درگذشت پدرش، در مسجد جامع اصفهان اقامه نماز جمعه می‌کرد و به همین دلیل این مسجد به مسجد جمعه نیز معروف شده است.

جالب است بدانید روز بزرگداشت علامه مجلسی، در برخی از تقویم‌های روزشمار ایران با روز جهانی مسجد همزمان دانسته شده است (در مورد روز جهانی مسجد در تقویم های ایران اختلاف نظر وجود دارد، بعضی آن را ۳۰ مردادماه و برخی نیز ۳۱ مردادماه دانسته‌اند).

پیکر علامه مجلسی در کنار مسجد جامع اصفهان و جنب مدفن پدرش، به خاک سپرده شد.

منابع:

ـ مهدوی، سید مصلح‌الدین، زندگینامه علامه مجلسی، جلد اول.

ـ پایگاه اینترنتی بنیاد علمی پژوهشی علامه مجلسی

ـ ویکی شیعه