به گزارش گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، پیام مهمی در غدیر نهفته است که شنیدن آن می‌تواند تأثیر شگرفی بر بهبود سبک زندگی جامعه ما بگذارد آن پیام، محبت ورزیدن به کسی است که دوستدار محبوب توست.
می‌گویند که وقتی امام خمینی(ره) از فرانسه به ایران برگشت، چنان محبت بین مردم زیاد شده بود که اگر دو نفر با ماشین تصادف می‌کردند، پیاده می‌شدند و روبوسی می‌کردند و یا علی. این نمونه‌ای است از آنچه جامعه‌شناسان آن را «عاطفه جمعی» (Collective Emotion) می‌نامند و آن را سبب افزایش و استواری انسجام اجتماعی می‌دانند.
در غدیر نیز وقتی پیامبر اکرم(ص) حضرت علی(ع) را مولا و سرپرست مومنان معرفی کرد، در حقیقت راه به دریای بی‌کرانه‌ای را برای آنها باز کرد که جوی‌ها و نهرها و رودهای دل‌هایشان به سویش روانه شوند و در آن به یگانگی برسند؛ زیرا ولایت به آن سرپرستی گفته می‌شود که به همراه محبت است و این محبت در دو جهت طولی و عرضی ایجاد می‌شود؛ یعنی بین فرد و ولی او از یک سو و بین فرد و سایر افرادی که با او در ولایت اشتراک دارند و این یکی از ظرفیت‌های بزرگ غدیر است که جامعه اسلامی ما امروز برای اسلامی‌تر کردن سبک زندگی خود به‌شدت به آن نیاز دارد؛ به بیان دیگر، پیام مهمی در غدیر نهفته است که شنیدن آن می‌تواند تأثیر شگرفی بر بهبود سبک زندگی جامعه ما بگذارد آن پیام محبت ورزیدن به کسی است که دوستدار محبوب توست.
در سبک زندگی امروز ما گره‌ها و کاستی‌هایی هست که با به‌خاطرسپردن و اجرایی کردن این پیام، آن گره‌ها باز و آن کاستی‌ها به یک‌سو می‌رود. مقام معظم رهبری در آن روز که در خراسان شمالی درباره سبک زندگی امروز ما سخن گفت، پرسش‌هایی را پیش نهاد که هر کدام از آنها تصویری از واقعیتی ناخوشایند و ناخشنودساز در سبک زندگی امروز ماست که در اینجا به برخی از آنها که با سخن این نوشتار مرتبط است، اشاره می‌کنیم:
«چرا در برخی از بخش‌های کشورمان طلاق زیاد است؟
چرا در روابط همسایگی‌مان رعایت‌های لازم را نمی‌کنیم؟
چرا صله رحم در بین ما ضعیف است؟
چرا در زمینه فرهنگ رانندگی در خیابان، ما مردمان منضبطی به طور کامل نیستیم؟
آیا ما در بازار، در ادارات، در معاشرت‌های روزانه، به همدیگر به طور کامل راست می‌گوییم؟ در بین ما دروغ چقدر رواج دارد؟
چرا پشت سر یکدیگر حرف می‌زنیم؟
در محیط اجتماعی، برخی‌ها پرخاشگری‌های بی‌مورد می‌کنند؛ علت پرخاشگری و بی‌صبری و نابردباری در میان بعضی از ماها چیست؟
حقوق افراد را چقدر مراعات می‌کنیم؟ در رسانه‌ها چقدر مراعات می‌شود؟ در اینترنت چقدر مراعات می‌شود؟ وجدان کاری در جامعه چقدر وجود دارد؟
انضباط اجتماعی در جامعه چقدر وجود دارد؟ محکم‌کاری در تولید چقدر وجود دارد؟ تولید کیفی در بخش‌های مختلف، چقدر مورد توجه و اهتمام است؟
چه کنیم که حق همسر -حق زن، حق شوهر- حق فرزندان رعایت شود؟
چه کنیم که طلاق و فروپاشی خانواده، آن‌چنان که در غرب رایج است، در بین ما رواج پیدا نکند؟»
حقیقت این است که واکاوی این پرسش‌ها و ریشه‌یابی آسیب‌های اجتماعی مطرح شده در آنها و یافتن راهکارهایی برای درمانشان، نیازمند پژوهش‌هایی دراز است که البته باید انجام شود؛ اما در این میان می‌توان به راه میانبری نیز نگریست و در آن راه افتاد و آن افزایش محبت به مولا(ع) و محبان دیگر اوست.
اگر هر کدام از ما در ارتباط با همسر، دوست، همکار، همشهری، هموطن به این بیندیشیم که او «هم‌ولایتی» ماست و اثر کار و تولید ما به یاران هم‌دل ما در ولایت علی (ع) می‌رسد، یقینا وجدان کاری و انضباط اجتماعی و احترام به حقوق همدیگر و صله رحم و راست‌گویی در جامعه ما افزایش می‌یابد و آمار طلاق و میزان پرخاشگری اجتماعی و و بدگویی از دیگران کاهش. مجرّب است!
*نوشته محمدرضا آتشین صدف به نقل از کانال تلگرامی سبک زندگی
نظر شما