به گزارش خبرنگار مسجد و کانون‌های مساجد خبرگزاری شبستان: سیدمحمود طالقانی در سال ١۲٨٩ هجری شمسی دیده به جهان گشود، تحصیلات دینی خود را در مدارس رضویه و فیضیه قم به پایان رساند، با حضور در تهران، در مدرسه سپهسالار (شهید مطهری) مشغول تدریس شد و سرانجام، ۱۹ شهریورماه ۱۳۵۸ درگذشت.
مسجد در سیره رفتاری و منظومه فکری طالقانی جایگاه برجسته‌ای داشت از این‌رو «مسجد هدایت» خیابان جمهوری تهران را مرکز خدمات، فعالیت‌ها و مبارزه خویش قرار داده بود، در واقع او همچون بسیاری از نیروهای انقلابی مانند شهیدان مطهری، مفتح و بهشتی، دریافته بود که به دلیل باورهای گسترده مردم ایران به دین، مساجد بهترین پایگاه برای فعالیت هستند.
هرچند نام طالقانی با مسجد هدایت گره خورده است، اما او فعالیت در حوزه‌های عبادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را با «مسجد ملک» در دروازه قزوین آغاز کرد و با «مسجد منشورالسلطان» خیابان سپه غربی ادامه داد.
آیت الله طالقانی درباره جایگاه برجسته مساجد در مدیریت درست جامعه گفته بود "مسجد پیامبر هم مکان جهاد بود، هم تعلیم و تربیت و هم مرکز رفع اختلاف؛ فقط یک چیز نبود، مجلس فاتحه نبود."
تشکیل نهادهای گوناگون در مسجد هدایت، کارویژه طالقانی برای فراگیری برنامه‌ها و همراهی بیشتر گروه‌های مختلف مردم با فعالیت‌های این مسجد بود از این‌رو انجمن اسلامی دانشجویان و کانون اسلام را در این خانه خدا بنا کرد، در واقع طالقانی باور داشت هر ساختاری برای استمرار فعالیت و موفقیت او، نیازمند نهادسازی است.
سیدمهدی طالقانی؛ فرزند آیت‌الله طالقانی درباره نقش مسجد در زندگی پدرش گفته است «پدربزرگم در نزدیکی مسجدی که نماز در آن می‌خواند خانه داشت و از راه تعمیر ساعت روزگار می‌گذراند و وقتی هم که معاش هر روزش تامین می‌شد کار را تعطیل می‌کرد، هرگز نشنیدم که برای معاشش از وجوهات شرعی بهره ببرد و این خصوصیات در پدرم هم تاثیر گذاشت.»
مسجد هدایت با کوشش مستمر آیت الله طالقانی، مرکز گردهم‌آیی نیروهای پیر و جوان، دانشگاهی و حوزوی و باسواد و بی‌سواد بود، کسانی که ضمن علاقه به آموزه‌های دینی، یک هدف دیگر نیز در سر داشتند «سرنگونی نظام شاهنشاهی.»
یکی از افرادی که سال‌ها در برنامه های مسجد هدایت شرکت می کرد در این باره گفته است «کم کم چهره‌های مذهبی و دانشجویان همه دانشکده‌ها در مسجد هدایت با یکدیگر آشنا می‌شدند، بعد از این که تفسیر ایشان تمام می‌شد شاید تا یک ساعت بعد از آن جمعی می‌نشستند و با هم صحبت‌های سیاسی می‌کردند، عده‌ای هم دور مرحوم طالقانی جمع می‌شدند و سوال‌های خاصی مطرح می‌کردند.»
سخن آخر اینکه، پیوند مسجد با همه حوزه‌های زندگی فردی و اجتماعی، سنتی نیکو و پسندیده است در حالی که امروزه اینگونه احساس می‌شود برخی از شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی دارای سمت‌های سیاسی و اجرایی مهم در کشور، نسبت به این موضوع غافل هستند.
نظر شما