خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: شهید جاویدالاثر «امیرعلی محمدیان» متولد سال 71 در تهران بود و دی ماه سال ۹۴ پس از ماه ها تلاش و پیگیری به صورت داوطلبانه برای کمک به جبهه های دفاع از حریم اسلام و حرم حضرت زینب(س) عازم سوریه شد اما هیچگاه پیکر او پس از شهادت به کشور بازنگشت. برای آشنایی با سبک زندگی این شهید و انس وی با اهل بیت(ع) گفت وگویی با «علی محمدیان»، پدر شهید داشته ایم که در ادامه مشروح آن را می خوانید:
لطفاً برای ورود به بحث درباره نحوه اعزام و شهادت، شهید جاویدالاثر «امیرعلی محمدیان» توضیح دهید.
شهید امیرعلی محمدیان در آذرماه 94 شرایط و تاییدیه های لازم برای حضور در جبهه سوریه را اخذ کرد و پس از گذراندن حدود 15 روز دوران آموزشی، در 13 دی ماه 94 راهی سوریه شد که در زمان برنامه های عملیاتی نبل و الزهراء(س) مطرح بود و شهید در منطقه خانطومان حضور داشت که 21 دی ماه طی یک عملیات، حدود 15 نفر به شهادت می رسند که در این میان هنوز پیکر 8 نفر از آنها بازنگشته است که شهید امیرعلی محمدیان نیز جزء آنان است و جاویدالاثر محسوب می شود.
انس و ارتباط شهید با امام حسین(ع) چگونه بود و این تاسی وی به سالار شهیدان(ع) چه میزان در عزمش برای سفر به سوریه تاثیرگذار بود؟
امیرعلی ارادت و انس ویژه ای به امام حسین(ع) و اهل بیت ایشان داشت و همواره طی صحبت با من و برادرانش، امام حسین(ع) را به عنوان الگوی خود معرفی می کرد که با تاسی به حضرت(ع) نباید زیر بار ظلم رفت و نباید اجازه داد، حق تضییع شود.
شهید همواره می گفت که امام حسین(ع) با تعداد یاران اندک خود در برابر لشکر چندین هزار نفری دشمن ایستاد و عقب نشینی نکرد و علی رغم اینکه به شهادت رسید، اما پیروز واقعی این میدان شد. شهید اهل هیات و عزاداری بود و زمانی که در اخبار و رسانه ها، جنایات داعشی ها در سوریه را مشاهده می کرد، تاسف بسیاری می خورد و براساس همین الگوپذیری از سالار شهیدان(ع)، هزاران کیلومتر دور از وطن و خانه به مبارزه با دشمن و دفاع از حرم حضرت زینب(س) پرداخت و در نهایت به شهادت رسید.
اهتمام به عزاداری سیدالشهدا(ع) و زیارت حضرت(ع) در سبک زندگی شهید دارای چه جلوه و نمادی بود؟
شهید به عنوان یکی از بانی های هیات محل، همواره در برنامه های آن که متشکل از جوانان همسن و سالش بود، حضور داشت.
هیات در مناسبت های مختلف فعال بود، بویژه در دهه اول محرم که شهید در این مدت به منزل باز نمی گشت و همواره در هیات حضور داشت.
شهید تعزیه خوان بود و در روز عاشورا نقش شمر را اجرا می کرد، اما وقتی خیمه ها را آتش می زدند، گوشه ای می نشست و اشک می ریخت. شهید به جهت اینکه درشت اندام بود همواره در تعزیه ها نقش شمر لعنت الله علیه را اجرا می کرد.
شهید اهتمام ویژه ای به زیارت امام حسین(ع) به خصوص در ایام اربعین حسینی داشت که سه مرتبه نیز در این ایام به زیارت امام حسین(ع) رفت و بی تردید همین انس و الفت در نهایت منجر به توفیق شهادت برای وی شد.
انس و الفت شهید با امام زمان (عج) چه کیفیتی داشت؟
هیات محل همواره در مناسبت های خاص دارای برنامه و مراسم بود و شهید یکی از بانی های برنامه هیات در نیمه شعبان و علاوه بر آن پای ثابت برنامه دعای ندبه بهشت زهرا(س) بود و به این ترتیب علاقه و انس خود با حضرت ولی عصر(عج) را نشان می داد.
شهید همواره می گفت با دشمن نباید در مقابل منزل جنگید و زمانی که حرم حضرت زینب(س) و شیعیان امام زمان (عج) در خطر هستند، باید به کمک و یاری آنان شتافت و در وصیتنامه اش نیز نوشت می روم تا آن دنیا شرمنده حضرت عباس(ع) نباشم.
شهید با کدامیک از شهدای دفاع مقدس مانوس بود؟
«امیرعلی» در این زمینه به شهید خاصی اشاره نداشت اما همواره روزهای پنجشنبه و جمعه بعد از دعای کمیل یا دعای ندبه بهشت زهراء(س) بر سر مزار شهدای لشکر 27 محمد رسول الله(ص) حاضر می شد و به آنان توسل داشت.
نظر شما