به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان: بیست و سوم محرم الحرام، مصادف با سالروز تخریب حرم عسکریین(ع) توسط تروریست های تکفیری است؛ جریانی که به اسم اسلام فجیع ترین جنایات را به ویژه علیه شیعه و مقدسات آن اعمال می کند.
از این رو، به مناسبت فرا رسیدن سالروز قمری این جنایت در بررسی ریشه ها و اهداف جنایات تکفیری ها و اربابان شان با حجت الاسلام «علیرضا پیروزمند»، عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی قم گفت وگویی داشته ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
به عنوان نخستین سوال بفرمایید چرا گروه های تکفیری، وهابیت و اربابان آنها دست روی حرم مطهر ائمه معصومین(ع) گذاشته اند و در این حرم ها عملیات های تروریستی انجام می دهند؟
برای پاسخ به این پرسش ابتدا اشاره به واژه «تکفیر» می کنم که خود گویای واقعیت پیروانش و طرز تفکرشان است. آنها به دلیل تلقی غلطی که از موضوع توحید و شرک دارند، توجه به هر وجودی به غیر از ذات باری تعالی را مصداق شرک می دانند، لذا رفتار شیعیان و توسل شیعه به ائمه اطهار(ع) را مساوی با شرک ورزی قلمداد می کنند.
از سوی دیگر به دلیل آنکه مشاهد مشرفه مهمترین مکان ها برای ارتباط شیعیان با اهل بیت(ع) محسوب شده و زیارت گاه های مقدس و معتبر آنها به شمار می آید، لذا گروه های تکفیری بر اساس تفکر غلط خود بر می آشوبند و تحمل زیارت شیعه را ندارند در حالی که علمای ما بارها توضیح داده اند که زیارت اهل بیت(ع) به معنای واسطه قرار دادن آنها است نه اینکه آن حضرات(ع) را به عنوان شریک در مقام خالقیت قرار دهیم، ضمن اینکه این واسطه قرار دادن را خدای متعال به عبارات و طرق مختلفی در آیات شریفه مطرح کرده و حضرت رسول(ص) نیز به آن تاکید داشته اند.
ما حتی اگر تاریخ را مرور کنیم می بینیم که این توسل در میان اهل تسنن نیز وجود داشته و دارد. بنابر این، اساس رویکرد فکری و عملی وهابیت و تکفیری های موردحمایت آنها بر منطق و پذیرش حرف منطقی نیست در نتیجه تا جایی که بتوانند به حرم های مقدسه حمله می کنند و اگر به خودشان بود و می توانستند حتی بارگاه پیامبر(ص) را تخریب می کردند.
اما در مورد هتک حرمتی که این فرقه ضاله نسبت به حرم عسکریین(ع) داشتند باید این نکته را بیان کنم که حرمین عسکریین(ع) برای آنها اهمیت مضاعفی داشت، از یک جهت به این دلیل که آنجا سرداب محل غیبت امام زمان(ع) است و آنها به وسیله اقدامات خود نَه تنها می خواستند به قبور ائمه(ع) هتک حرکت کنند بلکه می خواستند نسبت به اعتقاد مهدویت هم جسارت کرده باشند؛ لذا علاوه بر بمب گذاری که در حرم مطهر شد به صورت مجزا بمب گذاری در سرداب مقدس هم اتفاق افتاد و این نشان دهنده آن است که آنان از اعتقاد شیعه به امام عصر(عج) و فرهنگ انتظار می ترسند.
تلقی آنها از مسئله زیارت و توسل چیست که تا این اندازه شیعه را بابت این مساله مورد هجمه قرار می دهند؟
آنها معتقدند که وقتی مومن دار فانی را وداع می گوید ارتباطش با عالم دنیا قطع می شود و لذا بارگاه درست کردن و به زیارت قبور رفتن و به عبارتی حاجت خواستن و واسطه قرار دادن ائمه معصوم علیهم السلام اشتباه است.
اما ... در عمل، خودشان این تفکر را نقض می کنند!
بله، مثال های فراوانی در این مورد وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می کنم. برای مثال آنها «حجرالاسود» را که یک سنگ و شی است، احترام می کنند اما شیعه را که قبور اهل بیت علیهم السلام را بنابر سنت نبوی تکریم می کند، تکفیر می کنند. لذا باید پرسید چرا احترام به اهل بیت(ع) را که سنت نبوی(ص) است، نمی پذیرید و اما یک سنگ را تکریم می کنید؟
علاوه بر این، وهابیت نسبت به قرآن کریم نیز احترام می کنند و البته که باید احترام به قرآن باشد اما این احترام گذاشتن آنها به این شکل است که حتی اجازه نمی دهند که قرآن روی زمین باشد و افراد در حالی که قرآن روی زمین است آن را قرائت کنند. در حالی که خودِ کاغذ قرآن که قداست ندارد بلکه آن نوشته ها مقدس هستند. پس چرا با پرخاشگری هر چه تمام تر اگر کسی قرآن را روی زمین بگذارد و بخواند مورد سخت ترین و خشن ترین رفتارها قرار می گیرد؟ این سوال ما از آنهاست.
فرهنگ زیارت و قطب بودن قبور ائمه(ع) چه ظرفیتی دارد که استکبار و ایادی ای که در منطقه برای خود گماشته اند، سعی می کنند که با آن مبارزه کنند؟
پشت فرهنگ زیارت یک اعتقاد نهفته است، این اعتقاد است که آنها را آزار می دهد یعنی اعتقاد به امامت و امتداد این خط که در زمان غیبت در قالب ولایت فقیه نمود یافته است.
آنها معتقدند که اعتقاد به امامت در زندگی فردی و اجتماعی یک نقطه کانونی و محوری محسوب می شود که نه تنها تشیع را حفظ کرده بلکه باعث تقویت آن شده و می شود، به همین دلیل به شکل های مختلف سعی می کنند که ارتباط مردم را با ائمه(ع) تضعیف کنند، برای مثال شبهه های اعتقادی مطرح کرده و اصل مساله امامت را زیر سول می برند.
از این رو، گاهی نسبت به موضوع توسل و گاهی نسبت به زیارت شبهه می کنند، اما با تمام این تلاش ها به ویژه بعد از انقلاب اسلامی شاهد تجمعات چند دَه میلیونی برای زیارت هستیم و اساسا حضور شیعیان برای زیارت در حرم ائمه(ع) وارد فاز جدیدی شده که مصداق بارز آن حضور سیل عظیم زائران در جریان پیاده روی اربعین است.
این حضور گسترده در حرم اهل بیت(ع) و به ویژه پیاده روی اربعین، قدرت نمایی و مانور واقعی قدرت تشیع محسوب می شود و طبیعی است که آنها این قدرت را بر نمی تابند.
نظر شما