به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری شبستان، در سال‌های اخیر با توجه به این که منابع انرژی تجدید ناپذیر رو به اتمام هستند این منابع مورد توجه قرار گرفته‌اند. در سال ۲۰۰۶ حدود ۱۸ درصد از انرژی مصرفی جهانی از راه انرژی‌های تجدید پذیر به دست آمد. سهم زیست‌توده به‌طور سنتی حدود ۱۳ درصد که بیشتر برای حرارت دهی و ۳ درصد انرژی آبی بود.۲/۴ درصد باقی‌مانده شامل نیروگاهای آبی کوچک، زیست توده مدرن، انرژی بادی، انرژی خورشیدی، انرژی زمین‌گرمایی و سوختهای زیستی است که به سرعت در حال گسترش هستند.
استفاده از انرژی بادی با رشدی سالانه حدود 30 درصد با ظرفیت نصب شده ۱۵۷۹۰۰ مگاوات در سال ۲۰۰۹ به صورت وسیعی در اروپا، آسیا و ایالات متحده به چشم می‌خورد. در پایان سال ۲۰۰۹ میلادی مجموع انرژی تولیدی به وسیله فتوولتاییک به بیش از ۲۱۰۰۰ مگاوات رسید. ایستگاهای انرژی گرما-خورشیدی در آمریکا و اسپانیا مشغول به کار هستند که بزرگترین آنها با ظرفیت ۳۵۴ مگاوات در بیابان موهاوی در حال کار است.
بزرگترین نیروگاه زمین گرمایی دنیا در کالیفرنیا با نام نیروگاه گیسرز با ظرفیت ۷۵۰ مگاوات در حال فعالیت می‌باشد. برزیل یکی از کشورهایی است که پروژه‌های بزرگی برای استفاده از انرژی‌های نو (انرژی‌های تجدیدپذیر) انجام می‌دهد. ۱۸ درصد از کل مصرف سوخت اتوموبیل‌های برزیل از طریق سوخت اتانولی که از ساقه نیشکر به‌دست می‌آید تأمین می‌شود. سوخت اتانولی به‌صورت گسترده در ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بیشترین پروژه‌ها و محصولات انرژی‌های نو در مقیاس بزرگ موجود هستند ولی انرژی‌های نو را می‌توان در مقیاس‌های کوچک (نیروگاه کوچک خارج مدار یا نیروگاه کوچک مدار بسته) هم استفاده کرد. به این دلیل که منابع انرژی‌های تجدیدپذیر در تمام نقاط کرهٔ زمین در دسترس می‌باشند، در حواشی و در جاهای دور افتاده، نقش انرژی‌های نو به‌خوبی نمایان می‌شود، در حالی که منابع سوختهای فسیلی (نفت، گاز، و زغال‌سنگ) فقط در کشورهای خاصی یافت می‌شود. کنیا دارای بالاترین نرخ سالانه فروش سیستم‌های کوچک خورشیدی (۲۰-۱۰۰ وات) به میزان ۳۰۰۰۰ سیستم در سال می‌باشد.
نگرانی درباره تغییرات زیست محیطی در کنار افزایش قیمت روزافزان نفت و اوج تولید نفت و حمایت دولت‌ها، باعث رشد روزافزون وضع قوانینی می‌شود که بهره‌برداری و تجاری سازی این منابع سرشار تجدیدپذیر را تشویق می‌کنند. کشورمان نیز برای استفاده از این انرژی ها برنامه ریزی و اقداماتی انجام شده است و در سال های اخیر شاهد استفاده از این نوع از انرژیها برای تولید برق در کشور هستیم.
پیشرفت هایمان در این بخش به جایی رسیده است که به گفته عضو هیأت مدیره انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر ایران میزان تولید برق انرژی‌های تجدید پذیر از ۶۵۰ مگاوات کنونی تا تابستان سال آینده به ۱۰۰۰ مگاوات می‌رسد و انرژی تجدیدپذیر می‌تواند ۲۵ درصد کسری برق کشور را تأمین کند.
«سید محمد جواد موسوی» در ادامه با اشاره به اینکه صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر دنیا رو به رشد است، گفت: «امید است در کشور انرژی‌های تجدیدپذیر توسعه پیدا کند، چرا که ساخت نیروگاه‌های بادی و خورشیدی از هر لحاظ برای کشوری که ۳۰ روز آفتابی دارد و بیشتر مناطق آن بادخیز است، می‌تواند صرفه اقتصادی خوبی برای کشور و صادرات برق به کشورهای همسایه داشته باشد.»
عضو هیأت مدیره انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر ایران ادامه داد: «رسیدن به تولید ۵ هزار مگاوات برق تا سال ۱۴۰۱ توسط تجدیدپذیرها قطعاً با حمایت‌های دولت امکان پذیر است.»
وی ادامه داد: «در حال حاضر میزان تولید برق تجدیدپذیرها ۶۵۰ مگاوات است که با توجه به شعار ۹۸-۱۰۰۰ می‌توانیم در صورت حمایت دولت این عدد تولید برق را تا تابستان ۹۸ به ۱۰۰۰ مگاوات برسانیم. قطعاً این عدد ۱۰۰۰ مگاوات ۲۵ درصد کسری برق را می‌تواند تأمین کند.»
بنابراین گزاش، استفاده از انرژی تجدیدپذیر، منافع کوتاه، میان و بلندمدت قابل ملاحظه ای را به همراه دارد: امنیت عرضه انرژی، توسعه پایدار صنایع محلی، ایجاد اشتغال و پایداری زیست محیطی. انرژی های تجدیدپذیر با قابلیت ایجاد فرصت های شغلی و درآمدزایی، باعث توانمندسازی و تقویت خوداتکایی جوامع محلی شده و به تحقق اهداف فقرزدایی کمک می کند.
لازمه استفاده از فناوری های انرژی تجدیدپذیر و توسعه بازارها، برطرف کردن موانع مالی، قانونی، مقررات گذاری و سازمانی موجود می باشد. تنظیم نقشه راه برای توسعه انرژی تجدیدپذیر در یک رویکرد سه مرحله ای، استفاده از محرک های سیاستی تشویقی، بهبود رقابت و مقررات زدایی فضای بازار به همراه افزایش قابل توجه در مقیاس فعالیت ها در توسعه انرژی تجدیدپذیر متناسب با توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مؤثر خواهد بود.
یادآور می شود: بیش از ۱۴۸ کشور و اتحادیه اروپا اساسنامه آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر را امضا کرده و ۶۶ کشور اساسنامه آژانس را در مجلس خود به تصویب رسانده‌اند. شورای آیرینا یکی از سه رکن اصلی آژانس به حساب می آید که 2 بار در هر سال برای مشاوره و همکاری اعضا و همچنین تهیه پیش نویس برنامه کاری، بودجه و گزارش دهی درباره پیشرفت امور نشست دارد. شورای آیرینا 21 عضو دارد که توسط مجمع انتخاب شده اند و در آن درباره راهبردهای رو به جلو آژانس و فعالیت های آینده آن گفت و گو می شود./
نظر شما