ذبیح الله کریمی افشار اولین فیزیوتراپیست جنوب کرمان، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان ، گفت: دوران دبیرستان در جیرفت تحصیل کردم و در سال ۱۳۶۳ با قبولی در رشته فیزیوتراپی وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شدم.
کریمی افشار، افزود: از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۰ در ایرانشهر مشغول به کار فیزیوتراپی شدم و از سال ۱۳۷۰ تاکنون در جیرفت مشغول خدمت به مردم نجیب جنوب کرمان هستم.
این فیزیوتراپیست، با بیان این مطلب که قریب به ۳۰ سال در بخش دولتی خدمت کرده است، ابراز داشت: ۱۲ سال آن را در کلینک فیزیوتراپی بهزیستی بیمارستان امام خمینی رحمت الله علیه جیرفت به بیماران خدمت کردم.
وی، گفت: هم اکنون بازنشسته بخش دولتی هستم اما همچنان فعالیت خود را در مرکز فیزیوتراپی شفا انجام می دهم.
کریمی افشار، با اشاره به این مطلب که خیلی حرص و جوش مردم را خورده است، بیان داشت: همواره خواسته قلبی من این است که بیماران در انجام فیزیوتراپی سهل انگاری نکرده و همکاری کنند.
این فیزیوتراپیست، با اشاره به این مطلب که متأسفانه امروزه به هر سو که بنگری در می یابی کارها با کمیت انجام می شوند و توجهی به کیفیت کارها نیست، ابراز داشت: عاشق کارم هستم و سوگند خورده ام که با تمام توان به بیماران خدمت کنم.
وی، با بیان این مطلب که علی رغم خستگی زیاد، کار مداوم، سخت و طاقت فرسا، به بیماران خدمت می کند، گفت: سعی می کنم همواره به حرف های بیماران گوش داده، به سؤالات آنها پاسخ دهم و در عین حال بیماران را نا امید نکنم.
کریمی افشار، ابراز داشت: در این سال ها شرایط کاری زیادی در نقاط مختلفی از کشور برایم فراهم شد، ولی ترجیح دادم در اینجا خدمت کنم و به این خدمت افتخار می کنم.
وی، گفت: مریض هایی که به فیزوتراپی مراجعه می کنند دارای مشکلاتی مانند مشکل در سیستم اسکلتی ، عضلانی ، مفصلی، اعصاب و آسیب های ورزشی هستند.
این فیزیوتراپیست، ادامه داد: بخشی از دردهای عضلانی و مفصلی ناشی از کار در دراز مدت است.
کریمی افشار، با اشاره به این مطلب که امروزه زندگی ماشینی افراد را در معرض بسیاری از آسیب های عروقی، مغزی و دردهای عضلانی و مفصلی قرار می دهد، بیان داشت: از آنجایی که فعالیت بدنی به حداقل رسیده و در مقابل پرخوری به حداکثر رسیده بنابراین استرس های ناشی از این نوع زندگی به شدت افراد را تهدید می کند.
وی، در ادامه به بیان خاطره ای از بهبودی یکی از بیماران ضایع نخاعی پرداخت و گفت: بکی از خاطرات شیرینی که دارم این است که حدود پانزده سال قبل بیماری در آی سی یو بیمارستان امام خمینی رحمت الله علیه بستری بود، این بیمار بر اثر تصادف مهره سوم گردنش شکسته و به نخاع اش هم آسیب رسیده بود، درست روزی که قرار بود ترخیص شود من از مرخصی برگشتم و خواستم که با او کار کنم، پدرش گفت؛ پسرم قطع نخاع شده چرا می خواهید بر بالین پسرم بروید، در جواب این پدر گفتم؛ طبق تعهدی که دارم باید بر بالین وی بروم، خلاصه رفتم و با بیمار کار کردم شاید بعد از گذشت نیم ساعت متوجه شدم انقباض جزئی عضلانی در ران این بیمار به وجود آمد، حیرت زده شدم اینقدر برای خودم غیر قابل باور بود که گریه ام گرفت، پدر بیمار را با خبر کردم، ابتدا باور نکرد تا اینکه به چشم خود دید، خوشبختانه این بیمار از بیمارستان مرخص شد و طی چند ماه با تمرینات فیزیوتراپی که برایش انجام دادم خوب شد، مدتی ساکن قلعه گنج بود و الان بندر عباس مشغول به کار است و ازدواج کرده و بچه دارد.
این فیزیوتراپیست، گفت: تقریبا عموم بیمارانم را به چهره می شناسم و هنوز با برخی از بیماران از طریق تماس تلفنی در ارتباط هستم.
وی، با بیان این مطلب که واقعا پذیرش بیماری های صعب العلاج برای بیمار و همراه بیمار مشکل است، ابراز داشت: همیشه به پرسنلی که با من در فیزیوتراپی همکاری می کنند، یادآور می شوم که خود را جای بیمار تصور کرده و از جان و دل به آنها خدمت کنند.
کریمی افشار، گفت: من هرگز به بیمارانم در مورد وضعیت جسمی شان صحبت نمی کنم بلکه به همراهان آنها می گویم.
وی، با بیان این مطلب که از بهبودی بیمارانم خیلی خوشحال می شوم و در مورد بعضی از مریض ها کاری از دستم ساخته نیست ناراحت می شوم، ابراز داشت: همیشه در رؤیاهایم به دنبال راهی هستم که بیماران قطع نخاع نیز سلامتی خود را به دست آورند.
این فیزیوتراپیست، در خصوص زندگی شخصی خود، گفت: ۲ فرزند دختر و یک پسر دارم، ۲ تا از فرزندانم پشت کنکوری هستند و یکی از دخترانم دبیر است و همسرم خانم مهدی یور دبیر زیست شناسی است.
کریمی افشار، با توصیه به بیماران، ابراز داشت: هر لحظه ای که می گذرد برای بیمار حیاتی است زیرا در صورت عدم مراجعه به موقع عضلات تحلیل رفته، دچار خشکی و کوتاه می شوند.
وی، در پایان گفت: امیدوارم هر فردی هر مسئولیتی را که بر عهده می‌گیرد وجدان، شرف و انسانیت را سرلوحه کار خود قرار داده و نام نیکی از خود به یادگار بگذارد.
نظر شما