به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان: در جایگاه و شأن حضرت فاطمه زهرا(س) همین بس که خداوند در حدیثی قدسی چنین فرمود: «ای احمد! اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمی‌کردم».
این جایگاه «سیدة نساء العالمین» از یک سو و مرتبه و شأنی که ایشان در حفظ ارکان دین مبین اسلام و حمایت از مکتب دارند، از سوی دیگر سبب شد تا این چنین مقام رفیعی را نزد خداوند داشته باشند و مقام شفاعت حضرت(س) چنان باشد که مردمان این امت به واسطه آن از آتش جهنم رهایی یابند.
این مقامات و فرا رسیدن ایام شهادت حضرت زهرا(س) فرصتی را فراهم آورد تا مروری داشته باشیم بر بخش هایی از سخنرانی حجت الاسلام «مسعود عالی»، استاد اخلاق در مورد ویژگی های بانوی دو عالم(س)؛ که تقدیم حضورتان می شود:
حجت الاسلام «مسعود عالی» طی سخنانی با اشاره به جایگاه و شأن حضرت فاطمه زهرا(س) گفت: نور فاطمه(س) قبل از خلقت آسمان و زمین و قبل از خلقت عالم دنیا خلق شد، اصحاب در این مورد از حضرت رسول(ص) سوال کردند: مگر فاطمه انسان نیست؟ پیامبر(ص) پاسخ داد: «بله، او بشر است اما بشری فرشته صفت». (قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله خُلِقَ نُورُ فَاطِمَةَ قَبْلَ أَنْ تُخْلَقَ الْأَرْضُ وَ السَّمَاءُ فَقَالَ بَعْضُ النَّاسِ يَا نَبِيَّ اللَّهِ فَلَيْسَتْ هِيَ إِنْسِيَّةً فَقَالَ فَاطِمَةُ حَوْرَاءُ إِنْسِيَّةٌ).
این استاد اخلاق ادامه داد: پیامبر(ص) وقتی به معراج رفتند، نور اولیه حضرت زهرا(س) را دریافت کردند، وقتی که به درخت طوبی رسیدند جبرییل سیبی را به حضرت رسول(ص) تعارف کرد که پیامبر(ص) فرمودند: «وقتی آن سیب را شکافتم نوری از آن سیب ساطع شد.» خود پیامبر(ص) تعجب کرد که این نور چیست، جبرییل پاسخ داد: این نور کسی است که در زمین فاطمه و در آسمان منصوره است.
وی تصریح کرد: اسامی اهل بیت(ع) و از جمله حضرت زهرا(س)، شأن و ماوریت آنان را بیان می کند، ماموریت حضرت زهرا(س) در زمین فاطمه بودن است، این است که محبین و شیعیان اش را از جهنم قطع می کند. ماموریت اش در زمین آن است که دری را که شیطان باز کرده تا انسان ها را به جهنم ببرد، ببندد. حضرت(س) نمی گذاشت انحرافی عظیم که قرار بود در بشریت ایجاد شود به مقصد برسد.
حجت الاسلام عالی با بیان اینکه شأن فاطمه(س) در عالم آخرت منصوره بودن است، تصریح کرد: خداوند متعال او را در شفاعت گسترده اش نصرت می کند و حضرت زهرا(س) چنان قدرتی در شفاعت دارد که جز یک مشت علف هزر که به درد هیچ چیز به جز جهنم نمی خورند بقیه را به واسطه شفاعتش به بهشت می برد، شفاعت حضرت زهرا(س)عجیب است، در میان معصومین دو نفر هستند که شفاعت شان خال الخاص است، یکی وجود حضرت زهرا(س) و دیگری امام حسین(ع).
وی ابراز کرد: البته شکی نیست که صاحب شفاعت اصلی و مقام محمود، پیامبر(ص) است اما در میان اولاد پیامبر(ص) این دو نفر شفاعت شان بسیار خاص است، لذا نوری که از آن سیب ساطع شد نور فاطمه(س) در زمین بود و پیامبر(ص) فرمود: «من آن سیب را خوردم و تبدیل به نور مقدس فاطمه(س) شد». معروف است که پیامبر(ص) فرمود: جبرئیل را به صورت اصلی اش دیدم و به من گفت باید چهل روز از خدیجه دوری کنی و خلوت تام داشته باشی که می خواهیم چیزی به تو بدهیم. پیامبر(ص) چله گرفت و توسط عمار به خدیجه(س) پیام فرستاد که نه کدورتی است و نه ناراحتی، دستور الهی است که چهل روز اعتکافی داشته باشم. پیامبر(ص) در آن چهل روز روزه بودند و شب ها عبادت خاص داشتند، زمان افطار به علی(ع) گفته بود که فقیر یا شخصی را اطعام کند اما روز چلهم الهام شد که امشب قرار است که افطاری بخوری که فقط برای توست و به دیگری حرام است، لذا آن شب پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود: امشب کسی را راه نده. آن شب میکاییل و اسرافیل به عالم پایین آمدند، این دو هیچ جا به عالم پایین نیامده بودند. پس از افطار به حضرت(ص) دستور دادند که امشب عبادت موقوف است و همان شب نور حضرت زهرا(س) از طریق حضرت رسول(ص) به خدیجه کبری(س) منتقل شد.
حجت الاسلام عالی اظهار کرد: هنگام میلاد حضرت زهرا(س) مادرشان خدیجه(س) تنها بود. زنان قریش با خدیجه(س) قهر کرده بودند چون با پیامبر(ص)ازدواج کرده بود. لذا در نقل تاریخی است که خدیجه کبری(س) می فرمود: نگران بودم، موقع وضع حمل یک زن تنها بودم که کسی نزدم نبود. اما ناگهان چهار زن آمدند و گفتند نترس ما برای کمک به تو آمده ایم، آن چهار زن «مریم»، «آسیه»، «ساره» و «کلثوم» بودند.
وی با بیان اینکه حضرت زهرا(س) بهشت پیامبر(ص) بود، گفت: حضرت رسول(ص) می فرمود: «هر زمان که مشتاق بهشت می شوم، زهرا را استشمام می کنم»، البته پیامبر(ص) که مشتاق بهشت ما نمی شود، آن بهشت که پیامبر(ص) می گوید در وهم ما هم نمی گنجد.
این پژوهشگر سیره اهل بیت(ع) ادامه داد: در روایتی آمده است که حضرت زهرا(س) باطن لیله القدر است، شب قدر در سوره قدر در قرآن توصیف شده است، وقتی خداوند آن شب را معرفی می کند، می فرماید: این شب از هزار ماه بهتر است. لیله القدری که در قرآن به آن اشاره شده محل نزول ملائکه است. امام صادق(ع) فرمود: لیله القدر، مادرمان حضرت زهرا(س) است.
وی اظهار کرد: حضرت زهرا(س) لیله القدر پیامبر(ص) و لیله القدر امت اوست. این نکته معارفی بسیار بلندی دارد. اینکه حضرت زهرا(س) لیله القدر پیامبر(ص) شد، دلیلی دارد. حضرت رسول(ص) خواب و رویای صادقه ای دیدند بدین شکل که بعد از رحلت کسانی چون «بنی امیه» و «بنی تیم» روی منبر ایشان می روند و مردم را به سمت قهقرا و جاهلیت بر می گردانند. پیامبر(ص) بسیار نگران شدند. در این هنگام جبرئیل نازل شد و پیامبر(ص) درمورد این خواب از او سوال کرد، جبرئیل به سمت آسمان رفت و بعد سوره قدر را برای پیامبر(ص) آورد. شأن نزول سوره قدر اینجا است. یعنی خداوند فرمود که رسول ما نگران نباش اگر نگرانی که بعد از تو کسانی روی منبرت بالا می روند که تا هزار ماه ظلمت پراکنی می کنند(حکومت بنی امیه تا هزار ما طول کشید) ما لیله القدری به تو می دهیم که از آن هزار ماه ظلمت پراکنی بهتر است یعنی جلو آن ظلمت ها را می گیرد.
حجت الاسلام عالی تاکید کرد: بنابر این، در انحرافی را که شیاطین می خواهند باز کنند، حضرت زهرا(س) می بندد. فاطمه را فاطمه می گویند چون آن درب را می بندد. امام صادق(ع) در روایتی می فرمایند: «فاطمه را فاطمه می گویند چون طمع دشمنان دین را قطع می کند». این وصف معروفی است که می گویند حضرت زهرا(س) حامی ولایت شد. البته حضرت فقط حامی ولایت نشد بلکه حامی رسالت پدرش هم شد، یعنی اگر حضرت زهرا(س) نبود نه رسالتی می ماند و نه ولایتی. این حدیث بلندی است که برخی در تفسیر آن مانده اند، خداوند فرمود: «يـا أَحْمَدُ! لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُکَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکُما» (ای احمد! اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمی‌کردم).
وی ابراز کرد: اگر حدیث را کامل بخوانیم متوجه می شویم که خداوند می فرماید اگر تو (پیامبر) نبودی عالم را خلق نمی کردم. خداوند عالم را برای عبد و برای انسان خلق کرده است، کسی که عبودیت را گسترش می دهد و عبد مطلق خداوند است، حضرت رسول(ص) است. اگر این پیامبر(ص) نبود که عبودیت را در این عالم گسترش دهد خداوند عالم را خلق نمی کرد.
حجت الاسلام عالی خاطرنشان کرد: بعد فرمود: اگر علی(ع) نبود تو را خلق نمی کردم، چون نبوت و ماموریت پیامبر(ص) تا زمان زنده بودنش محدود است، دین پیامبر(ص) باید تا قیامت باشد اما چه کسی بعد از او باید امامت کند؟ امامت یعنی علی(ع) که در راس امامت است، پس اگر امامت نبود نبوت هم نبود، اما سومین جمله در این حدیث قدسی آنجاست که خداوند فرمود: «لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکُما» (اگر فاطمه(س) نبود شما دو نفر را خلق نمی کردم)، چون رسالت و امامت حافظ می خواهد و فاطمه(س) حافظ هر دو آنها است؛ اساساً حضرت زهرا(س) لیله القدر پیامبر(ص) است.
علاقمندان می توانند جهت دریافت فایل صوتی این سخنرانی به اینجا مراجعه کنند.
نظر شما