روایتی از تلاش های معلم مدارس روستایی/ درخواست خانم معلم از خیران

به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری شبستان، پدر و مادرها همیشه به دنبال موفقیت فرزندانشان هستند. بیشتر از آن ها برای کسب موفقیت ها احساس خرسندی می کنند و به آنان حس غررو و افتخار دست می دهد. برعکس هنگامی فرزند یا فرزندانشان دچار مشکلی شوند، این پدرو مادر هستند که بیشترین غصه را می خورند و همیشه به دنبال راهی هستند تا فرزندانشان خوشحال باشند. این ذات پدر و مادر است که محبت فرزندانشان از بدو تولد بر روح وجسم آنان دمیده می شود. جدا از پدر و مادر کسانی هم هستند که از موفقیت های فرزندان  مردم احساس خرسندی و از مشکلات آن ها احساس غصه دارند. آن ها معلم ها هستند. معلم ها نه تنها یک فرزند بلکه صدها فرزند دارند. بچه هایی که در هفته بیشتر از 40 ساعت با آن ها ارتباط دارند. همین ارتباط احساس مسئولیت در قبال دانش آموزان را به وجود می آورد. معلم ها از استعداد دانش آموزان به وجد می آیند و از مشکلات آن ها غصه دار می شوند. آن ها هم به دنبال راهی برای حل مشکلات دانش آموزان و بروز استعداد ها هستند. به همین دلیل است که ضریب نفوذ اجتماعی آن ها بالا و مورد اعتماد هستند.

مسئولیت معلم های مناطق محروم سنگین تر است. آن ها محرومیت و کاستی ها را هر روز با چشم های خود می بینند و نمی توانند آرام بگیرند. قلبشان همیشه بی قرار است.

«ثریا مطهرنیا» یک مادر و یک معلم است. معلمی که سال هاست در مناطق محروم خدمت می کند. او می توانست حتی استاد دانشگاه شود اما او دلش نخواست از فرزندانش در مناطق محروم جدا شود. او صدها فرزند دارد. کمتر کسی است در«بیجار» این خانم معلم را نشناسد. هر کسی هر مشکلی از تامین جهیزیه، بیماری تا مسایل آموزشی دارد، به او رجوع می کند. تنها درآمد مطهرنیا همین شغل معلمی است. شغلی که همه از سختی ها و وضعیت معیشتی آن با خبر هستیم. او پولی ندارد اما قلبی ثروتمند دارد.

ما هم او را در سال هایی نه چندان دور با سارا شناختیم. سارا دانش آموزی که  در آتش‌سوزی خانه، سر و صورت و بدنش آسیب دیده‌ بود و شش انگشتش را از دست داده بود. خانم معلم طاقت نداشت او را اینگونه ببیند، دست به کار شد و از خیرین کمک خواست تا سارا را درمان کند و او را به تهران آورد تا تحت درمان قرار گیرد. سارا تنها دانش آموزی نیست که چتر عطوفت ثریا بالای سر او قرار گرفته صدها سارای دیگر هم هستند که زیر چتر مهربانی ثریا وخیرینی که به همت او پای کار آمده اند،  قرار دارند. مشکلات درمانی صدها کودک فقیر را با کمک خیران حل کرده است. اما آنقدر مشکلات زیاد است که او همیشه دست یاری خیرین را می طلبد.

مطهرنیا در حال حاضر در یکی از مدارس بیجار مدیر و معلم است. او به خبرنگار شبستان می گوید: این مدرسه جزو مدارس فرسوده بوده است. سرانه ها خیلی کم است. معلم و مدیر مجبور هستند که کمک های مردمی جمع کنند.از سال گذشته، تعمیر و تجهیز مدرسه را آغاز کردیم، حیات پُر از خاک بود، آسفالت کردیم. همه این مسایل را با کمک خیرین و اولیا انجام دادیم. برای درست کردن مدرسه ، خیرین نزدیک به 80 میلیون تومان کمک کردند. مدرسه خیلی با روز اول آن فرق کرده است و مجهز و تمیز است.

این مولف کتاب های آموزشی بیان می کند: تعداد 70 دانش آموزش چند پایه دختر و پسر با 5 معلم در این مدرسه حضور دارند. دانش آموزان و اولیای آنها با وجود محرومیت هایی که داشتند به سیل زدگان کمک کردند و نزدیک به 4 هزار نان پختند.

ثریا سال دیگر می خواهد به روستای دیگری برود. چون احساس می کند رسالتش در این مدرسه تمام شده است و باید به مدرسه محروم دیگری برود تا با کمک خیرین آن جا را هم بسازد. برای او مسافت اهمیتی ندارد. مهم رسالتی نانوشته ای است که در او وجود دارد. باید کمک کند.

این فرهنگی که تاکنون 40 کتاب تالیف کرده است می گوید: دوست دارم در مدارس محروم باشم. کلا اینگونه آرام می گیرم. خیلی علاقه به رسانه ای شدن خودم ندارم، تنها به این دلیل دوست دارم فعالیت ها رسانه ای شود تا خیرین بیجار را بهتر بشناسند به مردم این دیار کمک کنند.

او بیان می کند: شهرستان بیجار بیشترین آمار تحصیل کرده و در عین حال بیشترین آمار بیکاری را دارد. دوست دارم مسئولین و خیرین توجه بیشتری به این منطقه کنند.

مطهرنیا که غم مردم را در قلبش جای داده است ادامه می دهد: در حال حاضر برای تهیه کتب درسی با مشکل رو به رو هستیم. برای نمونه خانواده ها باید پول کتاب های درسی را بدهند چون چند فرزند دارند و همسرشان بیکار یا شغل کم درآمدی دارند، برای تهیه پول کتاب و لوازم التحریر دچار مشکل می شوند. مردم روستاها بسیار شریف هستند اما فقر باعث شده است تا موانع زیادی در زندگی آن ها به وجود بیاید. دانش آموزان نیاز به خوراک و پوشاک دارند، امیدوارم خیرین توجه بیشتری کنند. دولت باید برای مناطق محروم همانند روستاهای بیجار شرایط تحصیل را کامل رایگان کند.

مطهرنیا تنها یک خواسته از مسئولان و خیرین دارد. از مدارس روستایی بیجار حمایت شود. از دانش آموزانی که فقر کیفیت آموزشی را پایین آورده است. از خیرین می خواهد تا به مدارس این روستاها بیایند و از دانش آموزان حمایت کنند تا فقرلطمه ای به تحصیل آن ها نزند. از مسئولین هم انتظار دارد که اشتغالزایی کند تا بیکاری سرپرست های خانواده ایجاد مشکل نکند.

معلم هایی همانند مطهرنیا که رسالت معلمی را در عمل نشان می دهند کم نیستند. آن ها معلم هایی هستند که با قلبهایشان درس های بزرگی میدهند.