گفتند هر کجا که برایت نفع مالی دارد برو

حسینی پور گفت: به اداره ورزش و جوان فارس گفتم که از استان های همجوار پیشنهاد دارم، گفتند هر کجا که برای شما نفع مالی دارد بروید و ما با این موضوع مشکلی نداریم.

خبرگزاری شبستان - شیراز: استان فارس مهد قهرمانان و پهلوانان ورزشی بزرگی در طول تاریخ و معاصر بوده است و معلولان و جانبازان استان فارس سهم قابل توجهی در تصاحب مدال های آسیایی و جهانی را به خود اختصاص دادند.

 

یکی از جوان ترین قهرمانان «سید امیرحسین حسینی پور» معلول cp مغزی است، این پینگ پنگ باز شیرازی در اردن با عبور از تمام حریفانش به مدال طلای مسابقات تنیس روی میز جانبازان و معلولان جهان رسید و افتخاری دیگر برای شیرازی ها به ارمغان آورد.

 

وی، جوان ترین و تنها نماینده بازیکنان ایستاده ایران در مسابقات جهانی تنیس روی میز جانبازان و معلولین محسوب می شود.

 

به همین بهانه ما مصاحبه ای صمیمی را با این جوان شیرازی انجام دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

 

یک بیوگرافی از خودتان و سابقه حرفه ایتتن برای خوانندگان ما می گویید؟

«سید امیرحسین حسینی پور» 19 ساله از شیراز هستم که پنج سال است به صورت حرفه ای رشته تنیس روی میز را شروع کردم و به سه سال عضو  تیم ملی جوانان بودم و یک سال است که به تیم ملی بزرگسالان در این رشته پیوستم.

 

 

تاکنون چه موفقیت هایی در این رشته کسب کردید؟

در سال 2017 در مسابقات پاراآسیایی جوانان به میزبانی «دبی» 2 مدال برنز آسیایی یکی در تیمی و دیگری به صورت انفرادی کسب کردم، همچنین در یک چهارم نهایی مسابقات تنیس جهانی در کشور اردن، نماینده نروژ و دارنده رنکینگ 45 دنیا را از پیش رو برداشتم و در نیمه نهایی نیز پینگ پنگ باز تایلندی و دارنده رنکینگ 15 دنیا را شکست دادم و به فینال راه یافتم و بعد از برد مقابل ورزشکار نیجریه ای، مدال طلا را به دست آوردم.

 

در این مسابقه با چه حریف هایی و از کدام کشورها بازی کردی؟

با برترین رنکینگ های دنیا در این مسابقه بازی کردم، مسابقات تورجهانی تنیس روی میز معلولان، با حضور ورزشکارانی از کشورهای مالزی، اندونزی، تایلند، مجارستان، نروژ، عراق، کویت، هلند، آلمان، ترکیه و ایران، به میزبانی اردن برگزار شد که ما با سرمربیگری «آرمند»، در این رقابت ها موفق به کسب سه مدال طلا شدیم که یکی از این سه مدال را من کسب کردم.

 

شما الان در چه رنکی از دنیا قرار دارید و آیا در ایران افراد دیگری هم تاکنون به این مدال دست یافته اند؟

در مسابقات نشسته یا همان ویلچری تاکنون موفقیت های زیادی داشتیم اما در مسابقات ایستاده اولین کسی هستم که مدال طلا کسب کردم، هنوز رنک جدید اعلام نشده اما بر اساس ارزیابی های مسئولان برگزاری مسابقات در ایران توانستم به رنگ پایین تر از 30 جهانی دست یابم.

 

هزینه مسابقات از طریق کدام نهاد یا سازمان تأمین می شود؟

خودم هزینه سفرم و مسابقات را تأمین کردم و هیچکس من را حمایت نکرد، اما در تیر ماه یکی از حساس ترین مسابقات را در کشور مصر دارم که برای شرکت در این مسابقه نیازمند 250 میلیون ریال هستم، اما هیچکس من را حمایت نمی کند، متاسفانه یا خوشبختانه شیراز در هر کوچه و خیابان یک قهرمان دارد و اداره ورزش و جوانان نمی تواند از همه حمایت کند، در مرداد ماه نیز مسابقات ورودی المپیک در «چین تایپه» برگزار می شود که نفرات اول هر کلاس به المپیک راه می یابند و مسابقات «مصر» با پایین آوردن رنک می تواند شانس بیشتری برای شرکت در المپیک ایجاد کند.

 

شما برای جذب حمایت یا اسپانسر به اداره ورزش و جوانان مراجعه کردید؟ چه جوابی به شما دادند؟

از لحاظ مالی به دلیل عدم بودجه کافی نمی توانستند حمایت کنند، اما در زمینه تبلیغات برای جذب اسپانسر هم حمایت نکردند، گفتم از استان های همجوار پیشنهاد دارم گفتند هر کجا که برای شما نفع مالی دارد بروید و ما با این موضوع مشکلی نداریم.

 

از کشورهای خارجی نیز پیشنهاد داشته اید؟

بله، 2 پیشنهاد از تیم ملی های خارجی داشتم که نپذیرم چون دوست دارم زیر پرچم کشور خودم در مسابقات شرکت کنم و یک پیشنهاد لژیونری هم برای کشور ترکیه دارم که هنوز قطعی نشده است.

 

با توجه به معلولیتان از سازمان بهزیستی مورد حمایت قرار نگرفتید؟

آنها اصلا فکر نکنم من را بشناسند، البته هفت رشته ورزشی از جمله تنیس روی میز از زیر نظر فدراسیون جانبازان و معلولین خارج شده و مانند سایر کشورها به فدراسیون مربوطه منتقل شده است که این کار موثری بوده چرا که رسیدگی ها بیشتر شده و اعزام ها راحت تر شده است، همچنین جو حرفه ای تر است و می توانیم با بازیکنان سالم رنک دار و مقام دار تمرین کنیم که همین سبب انگیزه دادن به ما و ایجاد روحیه می شود.

معلولان به خاطر توانایی های ویژه راحت تر از دیگران می توانند موفقیت کسب کنند، بنابراین باید از آنها حمایت شود تا بتوانند اسپانسر جذب کنند، من در سن حساسی هستم و اگر المپیک توکیو 2020 را از دست بدهم، چهار سال عقب می افتم.

 

حرف آخر؟

از مربی عزیزم آقای «علیرضا مهرپویان» تشکر می کنم چرا که موفقیت خودم را مدیون برنامه مدون یک ساله ایشان هستم، یک برنامه جامع و کامل توسط مربی ام مدال طلا را برای من به ارمغان آورد.

 

کد خبر 786703

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha