خبرگزاری شبستان – مازندران؛ اگر با تعمق به چشمان کودکان نگاه کنیم، مظلومیت از دیدگان و رخسار آنها، هویدا است.
کودکان نیاز به محبت و مهربانی دارند و بهتر از هر کسی به دلیل عدم فاصله گرفتن از فطرت الهی خویش به این مهم، نیاز دارند.
وقتی که سن هر انسانی قدم به قدم، بالاتر می رود، نیاز به عطوفت و نیکوکاری از او، رخت بر نمی بندد حتی تا لحظه مرگ و بعد از آن نیز به این امر، وابستگی دارد.
جامعه نیازمند اشاعه نیکوکاری و مهربانی است که می توان این خصلت ارزشمند را در ماه مبارک رمضان بیش از ماه های دیگر سال، ترغیب و تشویق نمود چرا که هر انسانی در تمام سنین، تشنه کسب و انتقال محبت است و بدون آن با جامعه ای پوچ و به قهقراه رفته، روبرو می شویم.
یکی از جامعه شناسان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در ساری گفت: تک تک افراد، جامعه را تشکیل می دهند و هر جامعه ای، خواهان پیشرفت و تعالی است.
وی افزود: هر چند که نسبت به گذشته، ارتباطات چهره به چهره در جامعه کمتر شده است اما باز هم، مردمی که یک جامعه را تشکیل می دهند به یکدیگر، نیاز دارند و در حقیقت وابسته به هم هستند.
این جامعه شناس اظهار کرد: محبت، مهربانی، عطوفت و نیکوکاری در هر جامعه ای چه جامعه کوچک نظیر خانواده و چه جامعه بزرگ تر نظیر مدرسه، محیط کار و ... باید وجود داشته باشد.
وی تاکید کرد: مردم جامعه برای پیشرفت و تعالی، تلاش می کنند و برای دستیابی به این مهم فقط نباید تعدادی از مردم یا برخی ادارات و نهادها را مرتبط به این مهم دانست بلکه تمام مردم جامعه و تمام ارگان ها و دستگاه های جامعه باید برای ترقی، اهتمام داشته باشند.
این جامعه شناس بیان کرد: نهادهایی در طول سال به ویژه ماه ضیافت الهی، جهت اشاعه نیکوکاری تلاش می کنند و علاوه بر تداوم آن در مابقی سال باید نهادها و تک تک مردم در انجام این مهم، خویش را دخیل بدانند.
وی ابراز کرد: خانواده می تواند، تخم مهربانی را از طفولیت در فرزند خویش بکارد تا در بزرگسالی، شاهد شکوفایی و میوه دادن درخت نیکوکاری در جامعه باشیم.
این جامعه شناس گفت: افراد بزهکار که از قانون، سرپیچی می کنند و به انواع خلاف ها، دست می زنند اگر در آنها کنکاشی عمیق و موشکافانه، صورت گیرد بی شک بسیاری از دلایل آن، فقدان صمیمت و مهربانی در خانواده آنها بوده است و سپس با پا گذاشتن در گروه همسالان و بدون نظارت به دام افراد زشتکار و پلیدی افتادند که در مرحله نخست، مهربانی را نصیب اینگونه از افراد کردند.
«کریمی»، یکی از شهروندان مازنی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در ساری گفت: نزاع خانواده را از کودکی، شاهد بودم و همچنین رفتارهای پرخشاگر والدین به ویژه پدر که در کتک زدن نه تنها به همسر بلکه به فرزندان خردسال نیز کوتاهی نمی کرد.
وی افزود: از آن زمان نسبت به پدر خویش، دید مثبتی ندارم و نمی توانم، رفتارهای وی را الگوی خویش، قرار دهم حتی حاضر به گرفتن مشاوره با او نیستم.
این شهروند مازنی اظهار کرد: محبت و مهربانی را از افراد دیگر می توان آموخت اما بهترین مشوق های این مهم، خانواده هستند چرا که از طفولیت در آنها، بذر نیکوکاری کاشته می شود.
وی بیان کرد: نهادینه نشدن مهربانی موجب می شود تا فرزند در بزرگسالی و تشکیل خانواده، مهربانی را که نیاموخته نتواند به خوبی در خانواده مستقل خویش، پیاده سازد و یا به تفریط و بیش از حد مهربانی کردن در خانواده بپردازد.
این شهروند مازنی ابراز کرد: نباید به هر شخصی که در دامن خانواده، مهر و محبت واقعی را نیاموخته به او برچسب نامهربانی و ... زد بلکه هر فردی می تواند در زندگی خویش باتدبر و کسب تجربه های لازم از افراد معتمد و موفق، خانواده ای با شرایط روحی متعادل را تشکیل دهد.
مهربانی مرز نمی شناسد و سن و سال خاصی را محدود نمی شود و برای ارتقای هر جامعه ای باید عطوفت را همچون شمیم و گلاب ناب بدون افراط و تفریط، اشاعه داد.
گزارش: معصومه علیزاده
نظر شما