به گزارش خبرگزاری شبستان، مراسم رونمایی از آلبوم «نشو» اثری از رامین وطن‌نیا، صدابردار استودیو و آهنگساز و کارشناسی ارشد موسیقی روز گذشته جمعه 20 اردیبهشت 1398 در شهر کتاب اکباتان برگزار شد. در این مراسم محمدرضا درویشی و صادق چراغی و فاطمه هاشمی مهمانان ویژه بودند و جمعی از علاقه‌مندان به موسیقی هم حضور داشتند.
این مراسم با اجرای احسان چریکی و سپس با صحبت‌های صادق چراغی آهنگساز و پژوهشگر موسیقی آغاز شد. «صادق چراغی» گفت: به رامین وطن نیا برای طی کردن دشواری‌ها و رسیدن به انتشار این آلبوم تبریک می‌گویم. ما در دوران مرگ مولف به سر می‌بریم. امیدوارم این اولین و آخرین اثرِ رامین وطن‌نیا نباشد. وارد شدن به جَرگه مولفان دشوار و ماندن در این عرصه دشوارتر است.
چراغی در سخنانش به این نکته اشاره کرد که مولفان، ایرادِ کارهایشان را در بازخوردهایِ آمده از سوی مخاطبان متوجه می‌شوند.
این پژوهشگر که نمی‌خواست به تعریف و تمجید از آلبوم «نشو» بپردازد، ترجیح داد صحبت‌هایش را حول یک اتفاق ادبیِ بزرگ ادامه دهد.
چراغی گفت: یکی از هموطنان ما که از ایران مهاجرت کرده، در یکی از روستاهای گینه نو گرفتار می‌شود و مدت‌های زیادی را در قرنطینه‌ای دشوار سپری می‌کند. این مهاجر حالات و احساساتش را با پیامک برای یکی از دوستانش می‌فرستد. دوست او این متن‌ها را ویرایش و به فستیوالی ادبی در استرالیا می‌فرستد. این متن‌ها گران‌ترین جایزه ادبی استرالیا یعنی جایزه‌ای ۱۰۰ هزار دلاری را برنده می‌شود.بهروز قوچانی برای گرفتن جایزه‌اش هم نتوانست از قرنطینه خارج شود. اما متنی برای سپاسگزاری فرستاد. او در پیامش نوشت: «ادبیات این قدرت را دارد که ساختار قدرت را به چالش بکشد. ادبیات این قدرت را دارد که به ما آزادی ببخشد.»
چراغی در پایان تاکید کرد: موسیقی این آلبوم بی کلام است و تولید چنین اثری بسیار دشوار است. من خودم تا کنون جرات نکرده‌ام اثر بی کلامی منتشر کنم. همه ما اینجا گرد آمده ایم تا تولد یک اثر هنری را جشن بگیریم.
در ادامه کلیپی برای حاضران پخش شد که در آن رامین وطن‌نیا به بیان زوایایی از زندگی شخصی و هنری خود پرداخته بود.
پس از تقدیر از استا محمدرضا درویشی مراسم با سخنرانی صاحب لثر ادامه پیدا کرد: بیشتر قطعه‌های این آلبوم ارکستراسیونی براساس کوارتت دارند. سازهایی مانند چهار درخت در کنار هم قرار می‌گیرند که البته سازبندی‌ها در قطعه‌های مختلف عوض می‌شود.
او ادامه داد: این آلبوم هفت قطعه دارد که دو قطعه آخر را یک ماه و نیم قبل از انتشار ساخته‌ام.
وطن‌نیا در ادامه صحبت‌هایش به بیان توضیح‌هایی درباره هر کدام از قطعه‌های آلبوم «نشو» پرداخت و گفت: «لالایی» را در سوگ پدربزرگم ساختم. در این اثر صدای ارکستری زهی با تکنوازی کلارینت را می‌شنوید که کلارینت در بستر ارکستر زهی لالایی را فریاد می زند.
وی ادامه داد: «بلوچی» قطعه‌ای است که موسیقی‌اش سه قسمت دارد. بخش نخست آن ریتمیک است و رقص‌های بلوچی را روایت می‌کند. در ادامه فضایی تعلیق مانند را می‌شنویم و در‌ادامه وارد موسیقی با حرکت می‌شویم. دلیل این فضای تعلیق این بود که الانِ بلوچستان و دشت‌های خاصش بیشتر فضایی تخت و بدون حرکت و تعلیق مانند را برایم تداعی می‌کند و نمی‌دانم چقدر درست است یا نه اما دوست داشتم تجربه‌اش کنم.
وطن‌نیا گفت: «صیرورت تا ۲۷.۷»، صیرورت به معنی از بودن تا شدن است. زمانی که این قطعه را ساختم دقیقا بیست و هفت سال و هفت دهم سال از عمرم گذشته بود و قطعه با فضایی‌گنگ و تعلیق مانندی شروع می‌شود، چرا که پیش از تولد رو نمی‌دوانم چگونه بوده، پس با صدای قلب و صداهای گنگ‌درون رحم شروع می‌شود و سپس تولدم و دوران کودکی و در ادامه موسیقی الکترونیکی می‌شنوییم که سفر به تهران را روایت می‌کند.
علاقه‌مندان می‌توانند از امروز آلبوم «نشو» را در بازار موسیقی تهیه کنند.
نظر شما