«فاطمه منتظری» در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان در تشریح چرایی کم محلی ها و بی توجهی های افراد به یکدیگر با این تلقی که چنین رفتاری حفظ شان و شخصیت است، اظهار کرد: این مساله از چند جهت قابل بررسی است که چرا عده ای تصور می کنند هرچه قدر نسبت به دیگران سردتر برخورد کنند، جایگاه بهتری در روابط پیدا می کنند. از بعد فردی، اجتماعی و حتی سیاسی می توان این مسئله را زیر ذره بین قرار داد.
این دکترای تکنولوژی آموزشی ادامه داد: بی محلی کردن و یا به تعبیری نگاه برگرداندن، قطع روابط عاطفی میان دو نفر است و علت آن عدم مدیریت فردی است که این کار از او سر می زند چون نمی تواند در روابط خود مدیریت داشته باشد لذا صورت مساله را پاک می کند، چنین شخصی وقتی که صورت مساله را بر می دارند یعنی حوصله دردسر ندارم در صورتی که در توصیه های مذهبی، توصیه های اخلاقی و اجتماعی، در هر ملیتی یک سری سخن ها و گفته ها داریم بنا بر این که اگر طرف مقابل هم حتی به تو ظلم می کند نباید ریشه روابط را قطع کنی برای آن که راحت تر باشی.
وی تصریح کرد: راحتی در اخلاق ملاک نیست، آن قدر که از شما خواسته می شود از خودتان یک طرفه ایثار داشته باشید تا رابطه ای حفظ شود هیچ وقت خواسته نمی شود که رابطه ای را قطع کنید که راحت تر زندگی کنید، این از نقطه ضعف هایی است که در جامعه ما روز به روز پررنگ تر می شود، از سوی دیگر و از ابعاد سیاسی و اجتماعی، ما ملتی عاطفی هستیم که در مواضع مختلف این عاطفی عمل کردن مان ثابت شده است، ملتی که در کنار عاطفه مند بود، متحد هم است و با همین نگاه و تعهدی که نسبت به هموطن خودش حس می کند، توانسته مشکلات را پشت سر بگذارد. با این وجود نمی توان فراموش کرد که این فرهنگ هم وجود دارد: «سرت به کار خودت باشد، کم مشکلات نداریم»!
منتظری اضافه کرد: برخی اختلاف ایمانی، سطح طبقاتی، اختلافات مالی و امثال آنها را برای سردی و تلخی رفتار بهانه می کنند در حالی که تظاهر به برخی رفتارها سبب می شود که اعتبارهای کاذب ایجاد شود و این اعتبارهای کاذب سبب می شود که افراد تعاملات خود را یکدیگر این گونه تعریف کنند. قرآن از رفتارهای این چنینی به رفتارهای جاهلی یاد می کند.
منتظری تاکید کرد: زبان بدن و نوع مواجهه با افراد حکایت از احساسی دارد که ما به آنها داریم، تلخ رویی و ترش رویی زبان بدن است، وقتی خداوند می فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ» ([كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم)، اما سوال آن است که چه شد مردم این گونه شدند؟ چون از این رفتارها برای خودشان اعتبار ساخته اند و البته قسمت اعظم این اعتبار را شبکه های اجتماعی ساخته اند.
وی اضافه کرد: در این میان دشمن بیداری هم که تلاش می کند ارزش های دینی ملی ما را تغییر دهد هم مساله است. این موارد حکایت از فراموشی امر به معروف در جامعه دارد، متاسفانه نگاه ما به امر به معروف و نهی از منکر عتاب گونه است، در حالی اینکه این واجب خیرخواهی برای دیگران است.
این دکترای تکنولوژی آموزشی با بیان اینکه ما در دین داری و انتقال فرهنگ بسیار کلیشه ای عمل می کنیم، تاکید کرد: همین می شود که بسیاری از مردم می گویند ما آخرش نفهمیدیم که چه کسی راست می گوید و چه کسی دروغ؟ وقتی مراتب صبر را در قرآن نگاه می کنیم بسیار زیبا در می یابیم که بالاترین درجه صبر سعه صدر است. چرا باید به جای سعه صدر برای دیگران با زبان بدن و اخلاق بد و ترش رویی رفتار کنیم؟
وی در پایان خاطرنشان کرد: مومن بر اخلاق و رفتار خود مدیریت دارد، امروز رشته مدیریت در دنیا حرف اول را می زند، طبیعتا همه دنیا اذعان دارند که مدیریت و تربیت نیروهای انسانی از اهمیت والایی در جامعه برخوردار است. به نظرم متعادلترین معادل برای واژه مومن، واژه مدیر است. مومن مدیر بر رفتار و عملکرد خود است. اگر افراد بر رفتار خود مدیریت داشته باشند و صرفا بر اساس اعتبارهای کاذب برای خودشان شان کاذب ایجاد نکنند، هرگز شاهد بروز بداخلاقی ها در جامعه نخواهیم بود.
نظر شما