به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از شیراز، «ابراهیم گشتاسبی راد»، معاون فرهنگی شهرداری و رئیس سازمان فرهنگی، هنری و ورزشی شهرداری شیراز امشب (دوشنبه 4 شهریور) در مراسم بزرگداشت استاد «رحیم هودی»، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون ایران و فارس، که در تالار «حافظ» شیراز برگزار شد، ضمن قرائت پیام «حیدر اسکندرپور»، شهردار شیراز گفت: شهردار شیراز بسیار به استاد هودی، ابراز ارادت کرد اما به خاطر ماموریت نتوانست در این مراسم شرکت کنند.
در پیام شهردار شیراز آمده است:
اندیشمندان بر این باورند، یک هنرمند برای دریافت خرسندی، کشف، دردمندی، همدردی، دغدغهمندی، روشنگری، جستجو، اثبات یا تعلیم دست به خلق یک اثر هنری می زند و رحیم هودی همهی این ها را یک جا دارد!
این دانشیمرد عرصه هنرهای نمایشی شیراز، از زمانی که زبان گشود و توانست قدم از قدم بردارد در تب و تاب نمایش بود و حالا که 84 سال از تولدش در محله سر دُزَک و 84 بهار از زندگی پر تلاطم و رؤیاییاش می گذرد، هنوز که هنوز است برای نفس کشیدن روی صحنه تئاتر بی قراری میکند.
مدرسه نمی رفت و سواد خواندن نداشت که پاپیچِ سیدمنصور زنجیرساز شد تا در تعزیه نقشی بگیرد! سماجت کودکانهاش بالاخره او را به آرزویش رساند و در نقش یکی از دو طفلان مسلم ظاهر شد.
به مدرسه رفت و آنجا نیمهی گمشدهاش جعفر توکل را یافت و از همان روز عاشقانههای هودی روی صحنه تئاتر آغاز شد. ۱۰ ساله بود که با «فردریک کبیر و آسیابان» در دبستان حدائق لذت تئاتر را برای اولین بار تجربه کرد؛ لذتِ مدامی که تاکنون ادامه دارد و همین چندی پیش بار دیگر به «مکبث» در شیراز جان داد!
رحیم هودی نماد تخصص و هنرمندی در تئاتر است اما این، آنچیزی نیست که این هنرمند پیشکسوت را متمایز می کند. دردمندی، همدردی و دغدغهمندی در گوشه گوشهی زندگیِ استاد جلوه گری می کند، وقتی در دانشسرا، دردهای مردم را به روی صحنه برد، آن زمان که در «خرامه» برای مردم محروم نمایش اجرا کرد، مردم زرقان را در دوران آموزگاری به دهها نمایش مهمان کرد و انقلابی در دلهایشان برپا کرد. گروه تئاتر سربداران را در آنجا به یادگار گذاشت، سربدارانی که بسیاری از آنها در جبههها سر به آستان دوست ساییدند.
سال ها در دبیرستان های شیراز به تعلیم عاشقانهی هنر همت گماشت و برای ترویج اخلاقمداری با ابزار هنر کارهایی کرد کارستان. دستِ راست فرهنگیِ زنده یاد بهمنبیگی در دبیرستان عشایری بود. پنج شنبههای عشایری با نام «گلگشت شُو» هنوز خاطرات لبخندهای کودکانِ ایل و سال ها اجرای «بینوایان» را از یاد نبرده است.
با همراهانش پای پیاده به بیمارستان مسلولین می رفت و با نمایش، نهال امید را در وجودِ بیماران می کاشت و حالا که در کانون های اصلاح و تربیت، آتش عشق به زندگی را در دلهای کودکان آسیبدیده شعله ور می کند.
استاد رحیم هودی که به حق باید او را پدر تئاتر شیراز دانست در کنار محیالدین لایق پرچم هنرهای نمایشی شیراز را در دبیرستان های شیراز برافراشتند و حالا تئاتر در کوی برزن شیراز در تماشاخانههای هودی و سپاسدار، در پلاتوهای لایق و پورشکیبایی و تالارهای شهر برای مردم، نماد زندگی، روشنگری و دغدغهمندی است.
استاد رحیم هودی که ده ها نمایش را نوشت، کارگردانی کرد و در بسیاری از آنها به ایفای نقش پرداخت، نقش پرداز عاشقانه های هنر در شیراز است و شهر راز تا همیشه به او می بالد. عمرش دراز و سایه اش مستدام باد.
نظر شما